III

'Wat zei hij tegen je?' Ik kijk Alisia aan.
'Dat hij er zeker van is dat ik er bij mag, maar mijn ouders niet.'
'Nou maar hopen dat zij ook mogen,' zegt Allexander. Ik kijk hem aan en zucht.
'Ik weet het niet zeker, ik zag de twijfels in zijn ogen. Bovendien ze zijn eerder bij een roedel weg gestuurd.' Alisia en Allexander kijken me vragend aan maar ik negeer het.
'Hè, kunnen jullie me meschien een rondleiding geven? Ik bedoel ik ken dit terrein nog nauwelijks.'
'Oké, volg me maar!' Ik loop achter haar aan terwijl ze verschillende gevouwen aan wijst en en er iets over verteld. Mijn liefde voor deze roedel en huisjes wordt steets groter tijdens de rondleiding. Er komt een wolf aan lopen die vlak voor ons verandert.
'De Alfa zoekt je.' Ik knik en loop naar de vila toe met de anderen op de hielen. Mijn vader en moeder staan al klaar bij de ingang en samen gaan we naar binnen. Ik klop op de deur van de Alfa waarna we naar binnen worden geroepen.
'Ik heb een keuze gemaakt of jullie wel of niet mogen blijven.' Na een lange pijnlijke stilte vervolgt hij zijn verhaal.
'Elena mag blijven. Maar jullie...' hij kijkt naar mijn ouders '... mogen dat niet.' Ik voel hoe er een knoop in mijn maag word gelegd. Meen je dit?
'Zodra mijn ouders niet mogen wil ik niet.' Mijn vader draait mij aan mijn schouders naar zijn gezicht en kijkt mij recht in de ogen aan.
'Ik zou wel gaan, het is verschrikkelijk om een eenling te zijn.' Ik voel tranen in mijn ogen prikken. Ik kijk weg. Waarom? Waarom? Waarom ik? Kunnen ze ook gewoon niet bij de pack?
'Elena luister, meschien lijkt het niet zo maar zonder een pack ga je je erg eenzaam voelen, je zult uit eindelijk gek worden.'
'Elena, je hebt toestemming, ga gewoon,' zegt mijn moeder tegen mij.
Ik haal diep adem en zeg:' Ik doe het, ik kom bij de pack.' De ogen van Spike lichten op.
'Welkom bij de pack. En julie....' Hij kijkt weer naar mijn ouders '..... jullie mogen altijd langs komen.' Mijn ouders knikken.
'Nu wil ik jullie vriendelijk verzoeken om de kamer te verlaten, niet jij Elena.' Mijn ouders knikken en geven me nog een knuffel maar vertrekken dan.
'Nu je bij onze pack hoort moet je nog officieel lid worden.'
'En hoe doe ik dat dan?'
'Je moet een speciaal ritueel uit voeren op volle maan. Dat is vanavond dus je hebt geluk dat je niet hoeft te wachten. Tijdens dat ritueel zal de maan rood worden en jij bruine ogen krijgen en het teken op je vacht.' Weer zoon ding weer ik nog nooit van heb gehoord.
'Dit teken kunnen alleen weerwolven zien die in een pack zitten, dus geen eenlingen.' Daarom zag ik ook dus niks van een teken op Alisia's vacht zitten.
'En van daarna zul je officieel lid zijn.'
'Wat moet ik daar voor doen?'
'Je moet een eed zweren, en een smerig drankje drinken.' Hij grinnikt.
'Zo wijnig? Niks met bloed of zo iets?'
'Noop, niet bij onze pack. Maar ga nu maar, vertel het goede nieuws aan je vrienden.' Ik sta op en loop naar de deur.
'O ja, sorry voor je ouders.' Ik knik en probeer de brok in mijn keel weg te slikken. Ik loop de naar de deur de trap af naar buiten. Daar staan Alisia en Allexander te wachten.
'En? Hoe ging het? Mag je bij de pack.'
'Ik mag bij de pack, maar mijn ouders niet.'
'O, dat is balen,' zegt Allexander. Ik haal mijn schouders op en kijk om me heen. Zo te zien zijn mijn ouders al weg. Ik zucht en kijk weer naar hun. Plotseling voel ik pas hoe warm het eigenlijk wel niet is.
'Is hier meschien een meertje in de buurt? Dan kan ik even ontspannen en af koelen.'
'Ja heel dicht bij zelfs, volg me maar.' Allexander rent weg en wij volgen hem. Niet veel later zie ik het meertje. Ik verander in een wolf en ren Allexander voor bij. Het een grote sprong beland ik in het water. Het is heerlijk koel en precies diep genoeg zodat ik kan staan. Niet beel later hoor ik een plons naast me en ook Alisia ligt er in. Allexander staat nog op de kant en zwaait naar ons.
'Lekker nat?' Ik spring op de kant en hou hem bij zijn t-shirt vast en gooi hem dan in het water. Hij transformeert in de lucht en komt met een grote plons in het water terecht. Ik spring ook in het water en begin met hem te stoeien. Na een half uur te hebben gespeeld gaan we weer terug naar het dorpje. Daar verander ik in een mens en kijk naar de anderen. Mijn kleren zijn gelukkig niet nat. Niet veel later komt er een vrouw aan lopen.
'Zo, jij mag dus bij ons in de pack?' Ik knik.
'Slaap je al ergens?'
'Euuw....'
'Ja, ze slaapt bij ons,'zegt Alisia dan. De vrouw kinkt en loopt weer weg. Ik kijk naar Alisia.
'Weet je wel zeker dat dat mag van julie ouders?' Ze slikt moeizaam.
'We hebben geen ouders meer, bijde om gekomen toen ze onze grenzen bewaakten.' Ik voel hoe ze haar huilen inhoud. Zelf krijg ik er ook een brok van in de keel.
'Sorry, ik wist niet. Anders had ik nooit er over begonnen.'
'Ach, jij kan er ook niks aan doen. We hadden het ook nog niet verteld.' Ik knik. Na een lange stilte verbreekt Alisia de stilte.
'Moet ik je het huisje laten zien?'
'Doe maar, dan weet ik tenniste waar ik vanavond slaap.' Ze loopt naar een klein huisje en gaat dan naar binnen.
'Kijk, hier ga jij slapen.' Ze doet een deur open en ik kijk de kamer in. De kamer is rood geverfd en heeft hier en daar wat ploosters van wolven hangen. Het bed is van hout en heeft een witte hoes om het laken, kussen en mattras. In het geheel ziet het er erg mooi uit.
'Ik weet nu al dat ik hier fijn ga slapen.' Plotseling voel ik mijn telefoon trillen
Papa: En hoe is het daar in je nieuwe pack?
Ik: Geweldig! Vanavond word ik al officieel lid!
Papa: Mooi zo! Heb je al een slaap plek?
Ik: Jup, ik kom dus vanacht niet thuis.
Papa: Nou hebben wij ook eindelijk een beetje rust. Doeg!
Ik: Doeg! Alvast slaap lekker. Xxxx Elena
'Wie was dat?'
'Mijn vader, hij vroeg zich af hoe het met mij ging.' Ik loop weer naar buiten, zonder echt te weten wat ik moet doen. En vrouw komt naar me toe lopen.
'Spike zoekt je.'
'Dankje wel voor het vermelden.' Ze knikt en loopt weg. Ik ga naar de villa toe en loop meteen naar de werkkamer.
'Wat is er?'
'Vanavond is je officieële in huldiging bij de pack, ik zou er op mijn best uit willen zien. Dus ga naar de winkel een koop een mooi outfit. Je krijgt vijftig euro om alles te kopen.'
'Dank u wel.' ik kijk blij naar de Alfa die me een briefje van vijftig geeft
'Ga nu maar.' ik knik en loop naar buiten.
'En, wat zei hij?'
'Ik mag voor vanavond een outfit kopen van vijftig euro, op zijn rekening!'
'Oow, cool! We gaan meteen.' We veranderen in wolven en rennen het bos uit. Aan de rand veranderen we en lopen regel recht naar een kleeding winkel. ik loop de zaak binnen en kijk eens om me heen. Een jurk word niks weet ik al van tevoren dus loop ik naar de normale kleding. Ik bekijk alle kleding en heb uit eindelijk een zwart leren jasje, met een rood t-shirt er onder en een zwart grijzige broek. Het past perfect en ik loop er mee naar de kassa. Vlak voor de kassa hangen ook sieraden maar daar loop ik gewoon voorbij. Het totaal bedrag is vijfenveertig euro.
'En waarvoor is deze kleding,' vraagt de mevrouw achter de kassa
'Voor een feest.'
'Leuk! Hopelijk ben je het grootste feestbeest.' Ik grinnik.
'Een beest zal ik zeker zijn.' we lopen de winkel uit terug naar de pack. Bij de bos rand veranderen we weer in wolven en ik hou de tas in mijn bek. Het blijft heerlijk om de wind door je haren te voelen waien. Een maal bij de pack aan gekomen gaan we avond eten.

De volle maan staat hoog aan de lucht, de geur van vuur dringen mijn neus binnen. Een spanning om te snijden hangt in de lucht. Het is tijd, tijd om mij lid te maken van deze pack. Ik heb een papier in mijn handen die ik moet voorlezen. Het is de eed om bijde pack te mogen horen. Vlak voor me staat het smerige goedje dat ik (helaas) zal moeten opdrinken. De Alfa zit tegen over mij bij het vuur.
'Draag de eed voor.'
'Een wolf zal altijd naar zijn Alfa en Luna luisteren. Een wolf zal altijd de pack boven zichzelf stellen. Nooit zal een wolf overlopen naar een vijandige roedel. Hierbij zweer ik dat ik voor altijd trouw zal dienen aan deze pack.' tijdens dat ik deze zinnen op lees is de maan bloed rood geworden. Iedereen kijkt omhoog en staart naar de maan.
'Drink,' beveelt de Alfa. Ik pack de beker en zet hem aan mijn mond. Tijdens dat ik dit doe zegt Spike een paar magiese zinnen. Ik voel mijn ogen prikken maar ik negeer het. Ik drink de beker leeg en dan hoor je een wolven koor door de nacht galmen