Hoofdstuk nr. 5 - He smiles again.

Bill Pov.

We waren even gestopt bij een tankstation.
Ik stond tegen de taxi geleund mijn sigaret op te roken terwijl Tom ondertussen al het snoep en drank in het kleine winkeltje aan het roven was.
Ik haalde een papiertje uit mijn broekzak waar ons adres opstond.
We hebben namelijk geen huis gekocht, we gaan 'logeren' bij een vriend van mam.
Hij is zelf gitarist in een amateur bandje, dus hij heeft alle ruimte die we nodig hebben.
Ik dacht terug aan de voorbije maanden.
Georg was overstressed, Tom was oververmoeid en Gustav had, sinds hij in elkaar geslagen was, verschillende depressies gehad.
Ik was de enige die nog een beetje levend was, doordat ik alles van me af kon schrijven.
Toch was ik degene geweest die er had uitgeflapt om ermee te stoppen.
Ik kon gewoon niet meer aanzien hoeveel mijn beste vrienden leden. Mijn hart brak toen ik terugdacht aan dat ene concert waarin Tom was flauwgevallen. Een van de ergste momenten in mijn leven.
Ik heb er nooit tegengekunt als er iets met Tom gebeurde, hij betekent alles voor mij.
Zijn pijn is mijn pijn.
Ik doofde mijn peuk en keek een beetje rond. We zaten ergens in het midden van Frankrijk en moesten nog een dag doorrijden.
Mijn aandacht werd afgeleid toen ik Tom aan zag komen wandelen met zijn armen vol en een lach op zijn gezicht.
De lach die ik de voorbije maanden zo had gemist. Daar deed ik dit voor.
Onmiddelijk kreeg ik ook een grijns op mijn gezicht. De gedachte dat Tom hier blij werd en terug de oude zou worden vrolijkte me enorm op.
Misschien zou het hier dan toch de hel niet worden.


Tom Pov.

Ik zocht zoveel mogelijk drank en snoep uit; want als het waar is wat Bill zei, moesten we nog een dag doorrijden.
Weg zijn van alle drukte deed me nu al goed.
Ik heb het gevoel dat ik vannacht eindelijk eens goed zal kunnen slapen.
Ik wist dat Bill zich zorgen om me maakte, dat kon ik zien aan de manier waarop hij naar me keek. Maar echt, het ging al veel beter met me.
Naar welk land gingen we eigenlijk? Straks aan Bill vragen.
Met mijn armen vol liep ik naar de kassa en betaalde.
Ik liep naar buiten en zag Bill zoekend rond kijken.
Ik grinnikte en dropte alles wat ik vast had op de achterbank van de taxi.
'Een voorraad voor een hele week meegenomen, Tommy?' vroeg Bill smalend.
'Nee hoor, maar voor een uurtje.' zei ik doodserieus.
Héél even stond Bill's blik ongelovig en ik grinnikte weer.
De ongelovige blik verdween en Bill gaf me een speelse duw.
Ik begon hem te kietelen en daar kon hij absoluut niet tegen.
'Nee Tom! Niet doen! Echt niet doen! Héééééélp!' Gillend dook Bill de taxi in.
Lachend ging ik hem achterna.
Bill zat helemaal tegen de ander deur gepropt, met zijn handen voor zich uitgestrekt om mij af te weren.
De taxichauffeur keek naar hem alsof hij gek was.
Met mijn lach inhoudend pakte ik een red bull.
'Niet op letten meneer, soms heeft mijn kleine broertje hier last van hallucinaties en dan begint hij altijd te gillen enzo' zei ik grijnzend tegen de taxichauffeur.
'Wat was het deze keer, Bill? Een roze olifant? Of was het weer een reusachtige pannenkoek die jou op wou eten ipv jij hem?' vervolgde ik met mijn liefste stemmetje.
Bill staarde me boos aan toen hij zag dat de taxichauffeur me blijkbaar echt geloofde.
Ik grijnsde weer eens, nam mijn Ipod en deed teken naar de taxichauffeur dat hij voort mocht rijden.