Chapter #035

Korzel stootte Draco aan. 'Wie is dat?' Vroeg hij.
'Weet ik veel.' Zei Draco. Maar hij hield zijn ogen niet van dat meisje af. Ze stond alleen in de ingang, iedereen zat al aan tafel, voor het feestmaal.
Dat meisje, ben ik. Ik keek om me heen, fijn om hier weer te zijn, na een lang, depressief jaar, vreselijk.
'Ik ken haar ergens van.' Zei Draco. Hij stond op.
Er kwam een lange, blonde jongen op me af. Hij had een bleke huid, ik had het gevoel dat ik hem ken.
De jongen keek me van boven tot beneden aan. Hij herkende me door mijn make-up en mijn veranderde lichaam heen wie ik was.
'Jady?' Vroeg hij voorzichtig.
'Draco!' Riep ik. Hoe kon ik hem niet herkennen? Ik omhelsde hem, hij was echt heel lang geworden. HIj was een kop groter dan mij.
We waren beiden dertien jaar, en erg veranderd, na een jaar elkaar niet gezien te hebben.
'Je bent mooi geworden. Ookal was je dat altijd al.' Zei hij.
Ik werd rood. 'Moet jij zeggen, knapperd.' Lachte ik om mijn eigen reactie.
'Je bent echt veranderd.' Zei hij met een glimlach.
'Nou jij niet dan?' Zei ik terwijl ik hem nog eens goed bekeek. 'Ik wilde echt eerder terug komen maar..' Draco onderbrak me.
'Ik heb op je gewacht, ik ben allang blij dat je terug bent.'
Ik glimlachte, en ik drukte nog snel even een kus op zijn wang voor ik aan mijn afdelingstafel ging zitten.