Chapter 2 ~ On the go

We waren allebei ontspannen. Omdat we veel over onszelf hadden verteld, ook gekke dingen, hadden we het heel gezellig gehad.
Nu waren we op het station van New York.
We keken elkaar twijfelend aan, omdat we niet wisten hoe we nu verder moesten. We moeten namelijk nog naar de kust. "Zullen we een taxi nemen?" vroeg ik. "Prima" antwoordde Chloë.
Ze zag er een beetje gespannen uit.
Ik liet onze tassen even staan en liep naar de weg, waar ik een taxi aanhield. De chauffeur vroeg waar we heen wilden en net toen ik wilde uitleggen waar hij heen moest rijden, hoorde ik Chloë gillen: "Tobias help, hij steelt mijn tas!"
Ik draaide me om en zag nog net iemand wegrennen met een van Chloë's tassen. Eerst rende ik naar Chloë om te zien of ze in orde was. Toen dat het geval was, rende ik achter de man aan die de tas had gestolen. Hij was op een of andere manier nog niet ver gekomen, want ik zag hem een paar meter voor me tussen een groepje vrouwen door schieten. Ik duwde een paar mensen uit de weg om hem in te kunnen halen.
Als ik nu een sprintje zou trekken, kon in hem pakken. Ik maakte extra snelheid, sprong naar voren en gaf hem een flinke duw in zijn rug. "Aaaaaah" schreeuwde de man. Hij klonk jonger dan ik had verwacht, meer als een tiener.
Door de duw, struikelde de jongen en rolde het treinspoor op. Ik schrok, dat was niet de bedoeling. Ik krabbelde weer op en liep naar het spoor. De jongen keek me smekend aan. "Help me!" riep hij naar me. Ik twijfelde even. Het was een dief, maar niemand verdiende het om zo te sterven. Ik sprong naar beneden waarop ik oplette dat ik niet op de jongen terecht kwam.
Ik liep voorzichtig naar hem toe. "Luister, ik ga je helpen, dus stribbel niet tegen" waarschuwde ik hem. Hij knikte en keek me bang aan. "Kun je staan?" vroeg ik hem. Hij schudde zijn hoofd. "Nee, mijn enkel is gebroken" zei hij zacht.
Ik dacht even na en keek om me heen.
Een stukje verderop hing een stuk touw. Ik zei tegen de jongen: "Luister, we moeten naar dat touw verderop. Aangezien je hiet kan lopen, draag ik je erheen, begrepen?" De jongen knikte weer en kwam een beetje overeind. Ik hielp hem en zei tegen hem: "Probeer of je op mijn rug kunt springen" Ik ging op mijn hurken zitten en hij klom op mijn rug. Ik stond voorzichtig op en liep naar het touw toe. Mensen die stonden te kijken hadden het al stevig vastgemaakt en een stuk laten zakken. Met de jongen nog steeds op mijn rug pakte ik het touw en klom langzaam omhoog.
Toen ik boven was, klapten en juichden alle omstanders. Ik grijnsde even, liet de jongen van mijn rug zakken en hield hem stevig vast terwijlbik naar Chloë zocht. Ze stond ergens achteraan en ik wenkte haar. Een hoop mensen gingen voor haar opzij toen ze naar me toe rende. Toen ze voor me stond wilde ik iets zeggen maar ze gaf me een knuffel. "Dank je" fluisterde ze in mijn oor. Ze liet me weer los en keek nu naar de jongen. De jongen keek haar angstig aan en keek hulpzoekend naar mij.
Ik keek Chloë, die op het punt stond om de jongen uit te schelden even aan en zei: Laten we eerst even naar een eerstehulp post gaan voor zijn enkel, daarvis het was rustiger om te praten.
Chloë keek even naar mij en knikte. Ik tilde de jongen weer op en liep weg met Chloë achter me aan.
Bij de eerstehulp post werd de enkel van de jongen onderzocht en verbonden. Ondertussen vroeg ik hem wat gegevens: "Hoe heet je?" Hij twijfelde even, maar zei toen: "Nigel" "En hoe oud ben je, Nigel" vroeg ik weer. "15" antwoordde Nigel. "En waarom wilde je mijn tas stelen?" vrieg Chloë nu. "Gaat je niks aan" antwoordde Nigel agressief. Ik zuchtte, dit kon zo nog wel een tijdje duren. "Chloë, zou je onze tassen even kunnen halen, dan praat ik verder met Nigel" Ze keek me verontwaardigd aan en ik keek doordringend terug. Daarna knikte ze en liep weg.
"Zo, Nigel" begon ik. "Ik begrijp het als je niks wilt vertellen, maar als je dat wel doet zal ik je niet aangeven" Ik zag dat Nigel mijn aanbod overwoog en zei daarna: "Goed, ik zal het vertellen" Hij vertelde zijn hele verhaal. Ondertussen was Chloë teruggekomen en die stond achter Nigel mee te luisteren. Ik had haar wel gezien, maar toen Nigel even niet keek, gebaarde ik dat ze stil moest zijn. Toen Nigel uitgesproken was, bleef het even stil.
"Goed, Nigel, bedankt dat je me dit heb verteld. Ik kan verder helaas niks voor je doen, want ik moet weer verder" "Maar, maar" stamelde Nigel. "Wat moet ik dan gaan doen?" Ik zuchtte. Ik wist het niet. Nu zei Chloë wat. "Van mij mag je wel met ons meekomen, als je wilt" "Waarheen dan?" vroeg Nigel. "Wij gaan met de boot naar Gran Canaria, je kunt mee als je wilt" "Ja graag" zei Nigel blij. Ze keken allebei naar mij. Ik haalde mijn schouders op. "Als je meewilt vind ik het prima" We liepen naar buiten, naar een taxi, om naar de kust te rijden.