Hoofdstuk nr. 4 - Pizza and Cola; the perfect combination.

Abigail Pov.

Ik was de enige die nog in de bus zat, nog 5 minuten en ik was bij Chelsey.
Ik dacht aan Georg, Gustav en Tom.
Ik wist natuurlijk dat Georg een zenuwinzinking had gekregen en dat Tom een keer was flauwgevallen bij een optreden in Keulen.
Het was voor mij al langer duidelijk geweest dat Tom en G&G niet meer alles gaven op concerten, maar dat hij de enige was die er nog steeds voor ging. Ik dacht toen dat hij ze er wel weer bovenop zou krijgen. Nu wist ik wel beter, het was hem niet gelukt.
De bus stopte een paar honderd meters van Chelsey's huis. Ik liep de chauffeur voorbij en stapte uit. Een paar keer diep ademhalen deed me deugd. Ik ging niet meer wenen om hen, toch niet wanneer er iemand bij was.

Al verderlopend kon ik niets meer horen van mijn muziek door het geraas van de passerende auto's. Zuchtend zette ik mijn Ipod af en stopte hem weg in mijn propvolle tas.
Een meisje met een t-shirt van Tokio Hotel passeerde, ze was aan het bellen.
'Ja, ik keek gisteren naar de MTV EMA's en toen zei Bill dat! Echt waar! Nou ja, het Tokio Hotel hoofdstuk is dus afgesloten.
Best wel spijtig, maar...'
Meer hoorde ik niet. Dat meisje was duidelijk geen echte fan geweest. Toch niet naar mijn normen.
'Abby!' Ik keek op.
Blijkbaar had Femke me aan zien komen, want ze rende als een gek naar me toe en vloog me om mijn hals.
'Oh Abs! Ik vind het echt zo erg voor je! Ik weet hoeveel je van ze hield!'
Ik voelde mijn tranen weer opkomen.
Nee! Ik mag niet meer wenen om hen!
Maar ik zou iets moeten zeggen, anders begonnen ze toch te stromen. Ik zette een pokerface op.
'Ach, het zijn tenslotte maar gewone jongens hé'
Het werkte niet, Chelsey kende me té goed.
Ze keek me even vertwijfeld aan.
Ik keek smekend naar haar om haar duidelijk te maken dat ik dringend mijn gedachten moest verzetten. Ze begreep me, nam mijn hand en samen renden we naar haar huis.
Zoals steeds kon ik het niet laten om een beetje jaloers te zijn. Chelsey had een warme familie, met ouders die écht toonden dat ze van haar hielden.
Chelsey trok me direct mee naar haar kamer, waar de pizza's en de cola al lagen te wachten.
Ik glimlachte, er stonden inderdaad 5 pizza's en véél colaflessen.
Chelsey giechelde; 'Ik hoop dat je ze allemaal opkrijgt!'
Ik lachte en gaf haar een por.
'Natuurlijk, waarom heb je er trouwens mààr 5 besteld?'
We grinnikten allebei.
Ik goot cola in twee megagrote glazen en plofte neer op haar bed, terwijl zij mijn tas openritste en de eerste dvd die ze tegenkwam in de dvd speler propte.
We trokken de dekens over ons heen.
Ik was Chelsey dankbaar dat ze dit wou doen voor mij, want normaal gezien is ze niet zo'n fan van Tokio Hotel.
De documentaire van de Zimmer 483 tour begon en ik zonk terug naar de tijd van toen Tokio Hotel wél nog bestond.