Dag 39. Het mes

S'ochtens word ik wakker met een mes in mijn handen geklemd. Ik ga recht op zitten en bekijk het zorgvuldig. Nog nooit heb ik zo'n mooi maar raar mes gezien. Ik trek het mes uit de schelde zie ik meteen dat mijn naam er in staat gegraveerd. Ik kijk er naar en verstop het dan snel onder mijn kleding. Niet veel later gaat er een luik open waardoor een groot stuk vlees word geduuwd. Ik verander in een wolf en eet het op ik word plotseling heel slaaperig en val weer in slaap.

Ik word wakker in een donkere ruimte. Wat doe ik hier? Ik loop een paar meter naar voor en stoot mijn snuit tegen een wand. Ik grom even zacht en draai me dan om en loop naar de andere kant. Tussen bijde muren zit ongeveer vier meter verschil en ik heb het gevoel dat het waarschijnlijk een vier bij vier kamer is. Ik verander in een mens.
'Euuwwwwww...... Is daar iemand? Het is vreemd om hier te staan zonder dat er echt iets gebeurt.' Ik ga op de grond liggen en staar naar het donkere boven me. Ik hoor ergens een schuif open gaan en er komt een klein beetje licht binnen. Ik bekijk de kamer (wat het ook mag zijn) en zie iets wat me heel erg bekend voor komt, ijzeren muren.
'Hebben ze hier überhaupt ooit van gezelligheid gehoord,' brom ik in mezelf. Ik loop naar een van de muren en tik er op, achter deze wand zit nog een ruimte. Uit de andere ruimte komt een zwakke grom.
'Sorry ik wou je niet boos maken......' Zucht, zelfs de buren zijn ongezellig. Ik ga op de grond zitten leunend tegen de muur aan.
'Wacht, wacht, wachten duurt lang.'
'Hou je mond.' Vlak voordat ik wat wil zeggen bedenk ik me en hou ik mijn mond. Er verschuiven weer pinnen en dit keer gaat een van de muren open. Ik loop er heen.
'Nou dat werd...' BAM! Ik loop vol tegen het glas op. Je kunt het glas ook te goed poetsen, wist je dat? Ik staar door het glas en zie nog een kamer van ijzer. In het midden van de kamer staat een bureau met een computer waar een vrouw druk op is aan het typen. Ik tegen het raam aan.
'Hallo? Hoor je me?' Geen reactie.' Kun je ook wat anders doen dan alleen typen het is een beetjes HEEL ERG SAAI!!!' Geen reactie. Oké het was saai maar nu nog, ook al gebeurt er nu daadwerkelijk ook wat. Een alarm gaat af en er komen vier mannen binnen met een geweer. Nog steets geen reactie van de vrouw. Een vande vier gaat voor me staan (glas er nog steets tussen) en richt het geweer op me. Nu pas stopt de vrouw met typen en staat op.
'Jullie zullen je wel afvragen waarom jullie hier zijn....'
'Testen,' klinkt er uit een van de andere ruimtes.
'Nee...'
'Tattoo.'
'Nee,' er klinkt een beetje irritatie in de stemband de vrouw.
'Training.'
'HOU JE MOND!!!' Stilte. 'Dankje. Jullie zijn allemaal de alfa's van een van de belangerijkste categorieën hier. Wolf, coyote, cheeta en panter. Jullie zijn hier gebracht zodat we iets kun en testen. We gaan kijken of het mogelijk is om een levend wezen te muteren. Door ijzeren ledematen aan jullie te geven als vleugels en messen.' Er viel een diepe onprettige stilte.
'Jullie krijgen daar wel iets voor terug, jullie packs krijgen hun vrijheid terug. Jullie zelf niet maar hun wel. Als de testen slagen zullen er missies moeten worden uitgevoerd worden, als het mislukt ben je dood. Dus wie doet het?' Ze kijkt hoopvol rond. Ik haal diep adem.
'Ik doe het wel.'



Zo dat was een tijd geleden dat ik hier voor het laatst een hoofdstuk heb geplaatst! Maar ik ben terug! Ik hoop dat het een beetje leuk was! Het was is hellaas wel een kort hoofdstuk maarja.... Hierna zullen wel snel weer nieuwe hoofdstukken komen.
Groetjes!