SA: Hold on tight

Lisa staarde naar de Caraiebische zee, ze voelde de doffe wind tegen haar gezicht - met gesloten ogen, het witte zand verwarmde haar tenen. Deze plek was mooier dan je je kan voorstellen, maar het was onbekwaam het verdriet dat ze voelde dragelijk te maken wanneer ze terug dacht aan de laatste keer dat ze hier geweest was. Ze was op deze plek drie jaar geleden met Georg getrouwd. Gekleed in een simpele witte jurk, een kleine witte roos die haar donker gekrulde lokken deed uitkomen. Ze was gelukkiger dan ooit voor mogelijk hield.
Georg was nog non-chalanter maar volkomen onweerstaanbaar in een jeans en een wit hemd waarvan de bovenste knopen open waren.
Zijn haar in de war door de wind en met ogen die vol bewondering naar zijn toekomstige vrouw keken. Ze hielden elkaars hadden vast terwijl ze elkaars geloften voorlazen, een glimlach stond op beide gezichten, omdat ze jong en verliefd waren en verbleven in een vijf sterren hotel op de Domenicaanse Republiek. Ze zagen de toekomst voor hun, ze hadden het helemaal gepland, zij wou twee kinderen, hij vier, ze compromitteerden op drie, twee meisjes en een jongen. en een huis met een tuin.Het stond allemaal vast, dat is toch wat ze toen dachten. Maar dat leek nu zo lang geleden. Er kan in enkele jaren veel veranderen- veel liefdesverdriet kan een persoon veranderen en kan de moeilijkste knopen los krijgen. Precies drie jaar later waren ze terug gekeerd, deze keer echter niet voor een huwelijk op het strand, het eiland stond evenwel voor zijn vlugge scheidingen bekend.Een zucht verliet lisa haar mond, een zucht die stond voor pijn en spijt. Wat anders kon ze doen dan verder gaan, een nieuw leven vinden en nieuwe dromen- Haar oude leven kon allesbehalve hersteld worden. Hoe kon deze mooie plek, met zijn weelderige kustlijn, oneindige azuur blauwe zee en wijde witte stranden, de plaats voorstellen waar ze nu hartzeer door voelde? De man stond te kijken van aan de palmbomen. Hij kon niet weg kijken van de donker harige vrouw die hij zag staan aan de waterkant, starend over de zee alsof ze aan het wachten was op iets- of iemand.
Ze was mooi, met haar slanke figuur dat bedekt was met een losse linnen jurkje, gekrulde haar en fel blauwe ogen. Alhoewel het niet haar uiterlijk was dat hem aantrok, er kruistten veel mooie vrouwen zijn pad als bassist van een wereldbekende band.Het was haar eenzaamheid en intensiteit dat hem lokten. Zelfs op een afstand was hij er zich van bewust dat ze anders was dan elke andere vrouw die hij kon ontmoeten.

Lisa voelde de man naderen voor ze zich omdraaide. Ze was er zich van bewust dat hij daar stond en haar aanstaarde, ze voelde zich vreemdgenoeg kalm ondanks dat ze geobserveerd werd.Ze keek naar hem en voelde een directe vonk van verbinding, dit had ze nog maar een keer meegemaakt.Hij wandelde traag naar haar toe en ze keken elkaar aan. Het voelde alsof je een vroegere vriend terug ziet- niet een vreemdeling op het strand.Later, zittend in een van de vele bars op het resort, nippend aan de locale coctail begonnen ze te praten.
Hun gesprek was onwennig ondanks de natuurlijkheid van hun eerdere ontmoeting.
Toeschouwers zouden het subtiele geflirt gemerkt hebben. Pas nadien, nadat de alcohol zijn effect verloor ging het gesprek dieper.
Ze praatten over de reden waarom ze hier waren en uiteindlijk, tegenstrijdig met haar mening, vertelde ze open over haar verdriet van het afgelopen jaar en hoe omstandigheden haar terug naar de plaats waar ze getrouwd was met de enige man die ze geloofde en de enige man waarvan ze kon houden.Ze vertelde hem dingen die heel diep zaten, dingen die ze tegen niemand kon vertellen. Ze vertelde hem hoe ze zich voelde nadat ze haar baby had verloren.
Ze was zes maanden zwanger toen de hevige pijnen begonnen. Ze verbleef bij haar moeder wanneer Georg op tour was. Hij was niet op tijd terug.De dokter had gezegd dat ze het altijd nog eens konden proberen. Maar hoe konden ze daaraan beginnen wanneer ze Georg niet eens in de ogen kon kijken. Ze haatte hem toen, omdat hij er niet was, omdat hij niet dezelfde pijn leed als haar maar het meest omdat hij leek om het kleine jongentje dat ze in haar handen had gehouden voor ze hem van haar afnamen. Doorheen de volgende maanden had ze zich teruggetrokken van haar man, familie en vrienden. Niet willen herstellen van de pijn - dat zou verraad aan haar zoon geweest zijn.Op de begrafenis had ze geweigerd om naast haar man te staan en de volgende dag had ze hem verlaten.

Lisa kon haar zien spiegelen in de man zijn ogen. Voor de eerste keer in maanden voelde ze zich niet alleen, ze voelde de ondraaglijke last een klein beetje van haar schouders zakken, het was niet veel maar allesinds een begin. Ze begon te geloven dat ze toch een toekomst kon hebben en misschien wel met deze man, met zijn zachte hazelnoot ogen, nat van hun gedeelde tranen. Ze waren hier beiden gekomen om hun huwelijk op te lossen en ze kreeg hoop.
Lisa stond recht, nam Georg zijn handen vast en leidde hem weg van de bar op naar het strand waar ze hun geloften voor elkaar hadden gezegd, drie jaar geleden. Het eerste wat ze morgen zou doen was de scheiding annuleren, vanavond zouden ze werken aan hun geloften, beloften, hun huwelijk.