Hoofdstuk 12 De ontspanningstraining

Hijgend kom ik de trap op, ik ben helemaal op de hoogste verdieping en dat zijn niet zo maar enkele trappen. Ik kijk rond me heen, hier ben ik nog nooit geweest sinds ik hier op school zit. Alles wat rond om me is is oud en hangt vol spinnenwebben. Er is maar 1 houten deur op deze verdieping dus ik ga er maar vanuit dat daar is waar ik moet zijn. Ik vind het wel erg fijn dat Andeling dit heeft aangeboden want ik denk wel dat ik het nodig heb. Ik klop op de oude houten deur. Ik hoor gekraak achter de deur en trage voetstappen komen steeds dichter. De deur gaat voorzichtig open, een klein oudere man kopt uit de deur. De man komt nauwelijks bij mijn schouders, ik kijk het best wel rare figuur aan. "Jij bent zeker Isabel Neville ?" Vraagt hij
Ik knik ,hij pakt mij vast bij mijn arm en trek mij naar binnen. Ik kijk verwonderd als ik binnenkom. De kamer is drie keer zo groot als ik verwacht had en was mooi ingekleed met mooie meubels. Het is hier ook lekker warm door de kachel. "Ik weet al alles over je maar ik ken je niet, ik zie het gewoon aan je" zegt de man
Ik kijk de man aan dit klikt even als onzin "wie bent u eigenlijk?"vraag ik
De man schraapt zijn keel "nieuwgierigheid kan een goede en een slechte eigenschap zijn" hij pakt een kan met heet water en giet het in een mokje "maar een beetje nieuwsgierigheid kan niet erg zijn, ik ben professor Malina aangenaam" vervolgd hij
Ik ga zitten in een van de donzige zetels en bekijk de kamer nog eens in de salon tafel bevind zich een grote groene edelsteen maar die telkens van vorm en kleur veranderd. Wat schitterend denk ik in mijn eigen. Malina heeft een zakje met thee vast en gooit het in het water in het kleine mokje. Ik kijk in de mok en zie dat het water stilaan roos aan het worden is. "Rozenjasmijn thee hoe wist u dat dit mijn lievelingsthee is ?" Vraag ik verwonderd
Malina gaat zitten in een grote fauteuil en drinkt van zijn thee "wel Isabel ik zag al veel van je toen je hier binnen kwam" zegt hij
"Ik snap niet wat je daar mee bedoeld" zegt ik
Malina kijkt me bedenkelijk aan "ik kan de kleuren en geuren zien van een mens dat is mijn speciale gave" antwoord hij
Ik sla mijn figuurlijk tegen mijn hoofd. Wat is dit voor onzin, heeft Andeling mij hier aan geadviseerd. Ik wil eigenlijk nu opstaan en weglopen maar dan zijn mijn problemen niet opgelost. "Hoe ga je mij dan helpen?" Vraag ik
Malina staat op en gaat naar de grote edelsteen die ik net zo bewonderde. Hij zegt een paar woorden zacht zo dat ik niets hoor en wrijft over de steen. Hij komt weer snel naar mij toe en zet de zetel waar ik in zit in een ligstoel. Hij duwt mijn voorhoofd op het kussen en streelt met zijn pink mijn ogen toe. Het vreemde is dat ik echt de neiging heb om mijn ogen toe te doen en nooit meer open te doen. Malina pakt mij bij mijn schouders vast "je hebt veel leed mijn meisje, er komt heel binnenkort iets wat je deze nare dromen hebt" zegt hij met een zachte stem
Opeens veranderd alles voor mijn ogen,ik ben weer op het zwerkbalveld ik ben weer in die nare droom beland. Ik wil schreeuwen maar dat lukt niet,mijn stem is weggestorven. "Denk aan leuke dingen, dat je ze allemaal aan kan niemand kan je stoppen" hoor ik de stem van Malina zeggen
De zelfde jager komt weer op mij af alles word weer rood, dit gaat niet werken denk ik in mijn eigen. "Het gaat je wel lukken" zegt de stem van Malina door mijn hoofd zeggen
Ik probeer me te focussen op die worden en ik adem rustig in een uit, de kleuren worden weer hoe ze moeten zijn en alles gaat weg. Mijn ogen vallen weer open en ik ben weer in de ruimte waar ik net in was. Ik ga terug recht zitten en drink een slok van mijn thee. "Wat hebt u gedaan?" Vraag ik uiteindelijk
"Niet veel ik heb alleen de rust in jou hoofd terug laten vinden de rest heb je zelf gedaan" zegt hij met een lachje
Ik adem nog eens goed uit, ik voel me echt beter. Ik ben het hem echt dankbaar daarom blijf ik nog tot mijn thee uit is en bedank hem voor alles. Ik vertrek terug de lange trappen naar onder en ik voel me 100 kg lichter.