Perron 9 3/4 deel 4

Harry keek uit het raam en zwaaide naar Sirius. De trein zou nu bijna vertrekken.
Wat verderop stond de roodharige familie afscheid te nemen.
“Zeg, ma, raad eens? Raad eens wie we in de trein gezien hebben?”
Harry trok zijn hoofd snel terug, zodat ze hem niet konden zien kijken.
“Weet je nog wel, die jonge met dat zwarte haar, die vlak achter ons liep? Weet je wie dat is?”
“Wie dan?”
“Harry Potter!”
“O ma, mag ik even de trein in, om hem te zien? Alsjeblieft…”
“Je hebt hem al gezien, Ginny. Die arme jongen is geen beest in de dierentuin, dat je ongestoord kunt aangapen. Is hij het echt Fred? Hoe weet je dat?”
“We dachten al dat we een litteken zagen toen die man zijn haren in de war maakte en daarna zei die zijn naam nog eens. Geen idee wie die man was, zijn vader kan het niet zijn, hé. Zijn voogd misschien?”
“Arme schat. Geen wonder dat hij zo verlegen was, maar ze waren allebei o zo beleefd… Het is wel duidelijk dat hij een goede opvoeding heeft genoten.”
“Dat zal best, maar zou hij nog weten hoe Jeweetwel eruit ziet?” Hun moeder werd plotseling heel streng.
“Ik verbied je dat te vragen, Fred. Nee, waag het niet. Alsof hij daaraan herinnerd wil worden op zijn eerste schooldag. Het zal al zwaar genoeg zijn dat zijn ouders hem niet kunnen komen uitzwaaien. Zelfs al zorgt zijn voogd ongetwijfeld goed voor hem.”
“Goed, goed, maak je niet dik.”
Iemand blies op een fluit.
“Vooruit, schiet op!”