Vaarwel.

Jou tijd is gekomen, en ik mag niet blijven staan bij hoe je was hiervoor. Je hebt je leven lang gevochten, tegen tegenslagen en problemen. Maar ik moet nu verder gaan. Ookal is het nog zo moeilijk. Ookal ga ik je zo hard missen. Ik moet je loslaten.
Ik weet, jij bent in de betere oorden,
En ookal was het zo onverwacht, ik heb nu genoeg getreurd, ik moet verdergaan, net zoals jij gewild zou hebben dat ik verder ging.
Ik zal altijd terugdenken aan hoe je was hiervoor, maar met een glimlach, niet meer met een traan. Je hebt een gelukkig leven geleid en daarom wil ik niet huilen om jou geluk, om jou leven,
De dood is het grillige einde van jou leven en voor ons is het moeilijk, maar voor jou is het het nieuwe begin, het nieuwe begin van een volgend bestaan.
En ookal wil ik je eigenlijk niet achterlaten, het is tijd geworden voor mij.
Ik moet nu verdergaan en mijn leven terug op de rails krijgen. En jah, het deed me veel verdriet, maar ik weet dat je niet zou willen dat we bleven treuren.
Jij hebt je leven geleid, met altijd een glimlach op je gezicht, je stond klaar voor iedereen, wanneer ze het maar vroegen. En nu zonder jou voelen we ons allemaal een beetje verward. Je ging veel te vroeg. En je lijdensweg was lang, niemand van ons kon het aan om te kijken hoe je vechtte, maar zoveel pijn lijdde.
Misschien kan ik het eindelijk leren te accepteren, dat ze jou van me hebben afgenomen. En nu weet ik ook, dat ik je wekelijkse bezoekjes ga missen, of je grapjes. Maar jij bent nu opnieuw gelukkig.

Vaarwel.