11.

Rida: 

uhh ja dokter, zou ik eventjes alleen met haar mogen zijn?
Dokter: Jaa is goed meneer. Nog een fijne dag toegewenst !
Ik: uhh ja danku u ook 

en de dokter liep eindelijk weg. Pff, hoe moet ik dit Denise uitleggen. 
Ze keek me raar aan. Tsjaah kan ik wel begrijpen jaa. 
Ik pakte een stoel en zette hem bij haar bed neer. Ik ging er rustig op zitten. Ik keek haar aan. Ze keek mij ook aan. Nu pas zie ik wat voor mooie ogen ze heeft. Ze lijken zelfs uniek. Ze heeft Pikzwarte ogen! Woo, ik heb nog nooit zulke oogjes gezien. Met een glansje erom heen. Ik bleef er maar naar kijken. Ik werd uit mijn droom gehaald toen ik een gekuch hoorde. Oepss. Ik bleef haar wat te lang aan kijken. 

Denise: 

De jongeman zorgde er voor dat de dokter wegging. Ik bleef hem maar aankijken. Goed oplettend wat hij aan het doen is. Hij pakte een stoel en ging bij mijn bed zitten. Ik bleef hem nog steeds aan kijken. Hij kwam me zo verdomd bekend voor. Ik bleef hem nog steeds recht aan kijken. Waar ik het lef vandaan haalde weet ik niet ? Maar ik moest weten wie hij is. Hij was blijkbaar erg diep gezonken in zijn gedachtes want hij keek me ook rechtin mijn ogen aan. Ik kuchte maar zodat hij er weer was. En ja hoor hij schrok op en werd beetje rood.
Ik probeerde te praten maar ik mertke nu pas dat mijn keel kurkdroog was. 
Ik keek eventjes om mijn heen enzag een flesje water liggen en ik wees er naar. Hij snapte me en pakte het flesje water. Ik pakte het aan en dronk rustig eerst 1 slokje. Het voelde heerlijk aan. Toen dronk ik derest van het flesje leeg.
Hij keek me met een glimlachje aan. Ik knikte kort naar hem. Ik begon te praten, nu lukte het wel:

Ik : Wie ben jij, je komt me zoo bekend voor. ?
Hij: Ik ben rida, ik zit bij je in de klas. 
Ik: waarom zegt die dokter dan dat je mijn vriendje bent ? En ook nog eens mijn verloofde?
Hij: hahahaa, sorry. Anders mocht ik niet naar binnen.
Ik: wat is er dan gebeurt, waarom ben ik hier?? 
Hij: We waren voor onze klaslokaal aan het praten. Je vertelde over je moeder vader en zussen. En je had gehuild. Toen zei ik je ga beter je gezichtje even wassen. Anders ziet iedereen dat je gehuild hebt. En dat is niet bepaalt prettig. Dus toen stond je op en ging je naar de dames wc. En onderweg viel je flauw. Toen had ik 112 gebeld en meneer feddes liep toevallig langs en die haalde mevrouw kuiper erbij. Ondertussen kwam de ambulance. Die broeder wou je eerst niet meenemen naar het ziekenhuis, maar na een hele discussie en hier en daar wat te hebben bedreigd... nam hij je eindelijk mee, ik ging natuurlijk mee. En ja je hebt een lichte hersenschudding daarom wist je niets.
Ik: Woo, Dankje wel Rida. 
Hij: herrineer je me nu wel? 
Ik: hahah ja ik weet weer wie je bent

shitt,. En ik keek hem ook nog zo lang aan. Ik werd helemaal rood.
Wat een afgang...
Ik: Mag ik al weg?
Rida: jaa uhmm je mag weg ja maar je moet medicijnen eerst gaan halen.
Ik: Huh? Voor wat?
Rida: je hebt bloedarmoede. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom je flauw viel. 
Ik: Uhmm okej. Welke ziekenhuis zitten we nu?
Rida: ******Ziekenhuis waarom ?
Ik: ooh mn moeder ligt hier ook. Kan ik direct langs.
Rida: Uhm ja is goed. Ik zal buiten op je wachten dan.
Ik: Ik zou maar beter weggaan want mijn zussen zullen hier ook waarschijnlijk zijn.
Rida: o uhm, is goed. Zou ik je nummer mogen hebben?
Ik:Tuurlijk!! 0677813457
rida: ai dankje wel ik spreek je dan wel 

Rida: ayoo, eindelijk heb ik haar nummer. Pff, al die stress. 
Heb wel medelijden met haar man. Waarom moet zo een meisje zoiets mee maken? Wacht, waarom boeit het mij zoveel wat er met haar gebeurt?
Verliefd? NOPE! Neej. Nooit. Wat gaat zij in mij zien en zowieso zij heeft 100% al iemand. Aawjoooo! Denise wat doe je toch met me.?

Denise:

Ik stond op. En ging me afmeldde. Ik zocht de kamer waar mijn moeder inlag. En ik liep voorzichtig de kamer in. Er was niemand.. ik keek hoelaat het was en zag dat het pas 3 uur is. Iedereen is nu nog aan het werken of op school.
Ik liep voorzichtig naar mijn moeder. Ik keek haar aan. Ze was zo bleek.
Ik pakte haar hand vast. Ik ging zitten. Opeens ging de deur open. Er kwam een zuster binnen. Ik vroeg haar:
*
Ik: zou ik u wat vragen?
Zuster: tuurlijk meid !
Ik: Uhmm dit is mijn moeder, maar ik weet nog steeds niet wat er met haar is en waarom ze hier eigenlijk ligt.?
Zuster: Sorry meid, maar dan moet u echt naar de dokter toe ik mag niet zomaar informatie over patienten vertellen.
Ik: O uhm, waar kan ik die dokter vinden ?
Zuster: gang uit naar rechts en dan 2 kamer links.
Ik : danku wel. Ik kom zo terug. 
Ik liep naar het kamertje van de dokter. Ik klopte op de deur en ik liep naar binnen. Ik zag inderdaad daar een dokter zitten. Dezelfde dokter die mij behandelde. Ik ging zitten en stelde hem dezelfde vraag als die ik aan de zuster stelde:

Ik: goede middag, ik ben de dochter van mevrouw *****. 
Mijn moeder ligt hier een aantal kamertjes verderop. Maar ik weet nog steeds niet waarom en wat er met haar is?
Dokter: ah Goede morgen. Uhm ja, sorry dat ik je dit moet vertellen. Maar je moeder heeft een tumor in haar hoofd. Daardoor is ze flauwgevallen. 
Ze moet hier voor eentijdje blijven. En over een aantal dagen misschien weken. Gaan we haar voorbereiden voor een operatie. Voor derest ligt alles in haar handen. Als ze sterk genoeg is om te vechten voor haar leven. Zal het goed komen. Anders... kunnen wij jammer genoeg niet meer voor haar doen.

Ik keek de dokter met grote ogen aan. De tranen stonden al klaar om over mijn wangen heen te gaan. Maar ik hield ze in. Ik bedankte de dokter snel. En ik rende naar mijn moeders kamer. Daar liet ik mijn tranen de vrije loop nemen. 
Ik huilde, en huilde en huilde. Ik leek wel een klein meisje wiens ijsje op de grond is gevallen. 
Ik schrok van de deur die open ging. Nathalie liep naar binnen. Ze kwam direct naar me toe. En knuffelde me. 

Nathalie: je hebt het gehoord?
Ik: J..jaa.. Snik snik
Nathalie: kom op Denise zo ken ik jou niet. Je bent altijd al sterk geweest, bewijs aan mama dat je het nog steeds bent. Mama is ook een sterke vrouw. Ze redt het wel. 
Ik: ik hoop het.

We stonden op. Ik gaf mijn moeder nog een kus op der voorhoofd en we liepen weg. Mijn zus stelde voor om eventjes naar de Maccie tegaan om te eten. En ik stemde maar in. 

Rida:

ik belde een vriend van me op en we gingen de stad in. Na een tijdje te hebben gelopen besloten we om naar de mac tegaan. Daar aangekomen ging ricardo(mijn vriend) de bestellingen doen en halen en ik ging alvast zitten. Ik had geen zin meer. Het enige wat nog in mijn hoofd rond liep was Denise. Die ogen. Die ogen die mij bang en futloos aankeken. Als of ik het over de duivel heb stapt zij net de mac in met een meisje aan der zijde. Je kon duidelijk zien dat ze gehuild heeft. Haar ogen waren een beetje rood. Ze toverde een glimlach toen ze mij zag. Me hart begon sneller te bonken. Ben ik dan echt verliefd?