Vliegen

James wurmde zich door de overvolle kantine tussen de leerlingen door naar hun tafeltje toe. "Pff, wat een drukte zeg," pufte James toen hij op zijn stoel neerplofte. Hij boog zich naar Roos toe en gaf haar een kus. "Mijn prinsesje," zei hij verlegen.
Roos kleurde tot haar haarwortels. Nu wist ze het zeker. Ze hadden verkering! Alex gaf haar een knipoog. "Zie je nou wel," fluisterde ze in volle overtuiging in Roos haar oor.
Roos glimlachte en knikte. Toen wendde ze zich tot James. "Avery doet heel raar tegen mij. Nog erger dan anders. Ze lijkt me nu écht te haten! Net als Jonathan trouwens. Die zit naast mij!"
James begon te lachen. "Ze heeft gehoord dat wij het koningskoppel van het kerstbal zijn geworden. Dat had zij met Jonathan natuurlijk willen worden. Gelukkig was ze er niet."
"Hè? Was ze er niet? Ik dacht dat ik gewoon het geluk had dat ik haar niet gezien had! Ze liep de week van tevoren nog zo op te scheppen over haar jurk."
James knikte. "Ja, ze zou in eerste instantie ook gaan met Jonathan, alleen op het laatste moment mocht ze niet meer van haar moeder omdat ze zich in de klas misdroeg. Haar moeder had een mailtje gekregen van jullie mentor, mevrouw Estevez."
Roos kon het eerst niet geloven, maar toen proestte ze het uit van het lachen! Wat een giller! Dáárom deed ze nu zo gemeen tegen haar, en gaat Jonathan met zijn rug naar haar toe zitten! Hij kon natuurlijk ook niet naar het feest want hij had geen date. Zonder date kwam je er niet in!
De tweelingen moesten ook lachen.
"Net goed!" riep Alex.

Na school dumpte Roos haar tas in haar slaapkamer, trok haar stalkleren aan, pakte haar cap en zweep en sprong op de fiets richting Sunshine Valley waar ze alles uitgebreid aan Jessey en Joey vertelden. Ze vonden het geweldig dat Avery en Jonathan niet konden komen. En dan de reden waarom!
"Zie je wel dat alles op zijn pootjes terecht komt!" riep Jessey triomfantelijk.
"Voor mij niet," zei Joey zachtjes.
Roos zweeg. Ze vond het zo zielig voor hem. Maar ja... Zij kon er natuurlijk ook niets aan doen dat ze James leuker vond dan hem.
Roos vroeg zich af of ze Joey wél leuk had gevonden als ze James niet had leren kennen. Die gedachte wierp ze meteen ver weg! Ze had hem wél leren kennen. Het had dus geen zin om daarover na te denken.
"Ik vind dat je het wel verdiend hebt om even een sprongetje met Jolly te maken! Ik en Joey zetten de hindernissen wel op," zei Jessey.
Roos glimlachte dankbaar. Daar had ze inderdaad wel zin in. Ze had al een tijdje niet meer met Jolly gesprongen door de sneeuw van afgelopen twee weken. Nu was het sinds het weekend weer een graad of tien. De sneeuw was weg. "Is het goed als ik buiten ga rijden?" vroeg ze.
"Nee hoor, we doen het graag voor je! Kom mee Joey! We moeten balken en standaarden gaan sleuren!"
Roos begon Jolly te borstelen en zadelde haar op. Het was ondertussen al half vijf. Vandaag was ze om 15:20 uit. Daarna een half uur met de schoolbus, stalkleren aandoen, twintig minuten naar stal fietsen en daar om 16:20 aankomen... Druk schema!
Samen met Jolly liep ze richting de buitenbak. De hindernissen stonden al klaar. Jessey en Joey zaten op het hek. Ze staken haar duimen naar haar op.
Roos moest even slikken. De hindernissen stonden bijna precies zoals de dag waarop ze met Bella ging springen en haar moeder overleed. Roos sloot heel even haar ogen. Ze leunde met haar wang tegen de zachte haren van Jolly. Een echt dik winterpak had ze.
Roos dacht hoe Sanne de Haan en Lorena van
der Meer, haar trouwe paardenvriendinnen, op het hek zaten te wachten tot ze over de hindernissen zou vliegen samen met Bella.
Roos opende haar ogen en in plaats van Lorena en Sanne, zag ze Jessey en Joey zitten. Roos glimlachte en trok Jolly mee richting de bak. "Kom Jolly," fluisterde ze. "We gaan vliegen!"