Louis Tomlinson

Zenuwachtig zit ik achter de computer. Via de camerabeelden thuis heb ik gezien dat Dana mee gegaan is met Cher. Het plan lijkt dus te werken. Toch ben ik extreem nerveus.
'Louis.' De stem lijkt van heel ver weg te komen. 'Louis!' Verbaasd kijk ik omhoog. Luke staat me ongerust aan te kijken.
'Sorry. Ik weet niet wat er aan de hand was.' Luke haalt zijn schouders op. 'Heb je al iets van Dana gehoord?'
Ik druk mijn hoofd tussen mijn handen. 'Nee. Ik had al lang iets moeten horen. Het is al veel te lang sinds het laatste contact.' Angstig kijkt Luke me aan.
'Je denkt toch niet... dat er iets is mis gegaan?' Ik zucht en wil hem net beginnen gerust stellen met woorden die ik zelf niet geloof wanneer mijn laptop geluid maakt.
'Is het?' 'Ja Luke, het is Dana gelukt.' Ik open het bestand en zie hoe ze op de geheime server inlogt. Zoals afgesproken gaat ze naar de kamer die nog nooit door iemand gebruikt is.
'Ze doet het geweldig.' Zeg ik wanneer ik zie hoe ongerust Luke naar me kijkt. Even blijft alles rustig op het scherm. Maar dan komen de foto's binnen.
'Het is haar gelukt!' Ik omhels Luke en begin te lachen. Luke lacht met me mee en gaat dan zitten.
'Je gaat het me toch even moeten uitleggen Louis. Wat is haar gelukt?'
'Luke, dankzij haar weten we wie er in die belachelijke groep zit. We hebben iedereen zijn vingerafdruk.'
'Van iedereen?' 'Toch van de belangrijke mensen. Nu kunnen we haar helpen.'
'Hoezo?' 'Kom mee.' Zeg ik en verlaat de kamer. Buiten begin ik tegen Luke te roepen.
'Ongelooflijk dat je dit doet!' 'Wat?' Vraagt Luke verbaasd.
'Ik kan niet geloven dat jij nu ook aan mij begint te twijfelen.' 'Maar ik...' Meer en meer mensen beginnen zich te verzamelen in de gangen. Ik weet dat de mol hier niet is maar ik wil niet dat iemand van deze operatie weet.
'Je bent echt een ongelovige Thomas. Ik zal het je bewijzen.' Ruw trek ik Luke aan zijn arm mee naar buiten.
Aan de auto kijkt Luke me geschokt aan. 'Sorry jongen, ik wou het zo echt mogelijk laten lijken.'
'Dat is gelukt denk ik.' Luke slikt en stapt in.
'Wat is het echte plan?' 'Dat laat ik je thuis zien.'

In stilte rijden we naar huis. Daar leg ik Luke alles uit en maken we ons klaar.

Vier uur later bel ik naar Dana.
Ze neemt op maar ik hoor een kleine klik, ze luisteren haar af.
'Dana, lieverd. Het spijt me. Ik had niet zo tegen je mogen doen.'
'Maar je deed het wel pap.'
'Ik weet het. Luke en ik hebben er nog veel over gepraat. Hij heeft me doen inzien dat ik verkeerd ben. Ik wil naar je luisteren Dana. Vertel me alsjeblieft wat je weet. Ik moet weten of Sienna ook tegen mij gelogen heeft.'
Ik had nooit gedacht dat liegen aan de telefoon zoveel pijn kon doen. Natuurlijk heeft Sienna niet tegen mij gelogen, ze heeft een hart van goud. Ze was nee is geweldig.
Even blijft het stil aan de andere kant van de lijn.
'Oké, ik wil met je praten maar niet over de telefoon. Het kan goed zijn dat je mij aan het afluisteren bent en dat wil ik niet.' 'Dat begrijp ik lieverd.' Zeg ik zacht.
'Kom naar het bos waar mama gestorven is.' In haar stem hoor ik dat Dana deze plaats niet gekozen heeft. Ze wil hier zelf ook niet meer zijn.
'Dat zal ik doen. Wanneer?'
'Over een uurtje, breng Luke mee. Hij heeft ook recht op de waarheid.' Ik slik. 'Is goed. We zullen er zijn.'
'Als je iemand anders mee brengt vertrek ik zonder ooit nog tegen je te spreken.'
'Ik kom alleen met Luke.' Zonder nog iets te zeggen hangt Dana op.
'En nu?' Vraagt Luke met een brok in de keel.
'Nu gaan we Dana halen en mijn vrouw wreken.'