Ik heb het eruit gefloept. :O

2 Uur zie ik op de klok.
Vlug sprint ik op mijn fiets naar Jeroen toe. Hij staat al voor de deur te wachten.
Ongeduldig leunt hij tegen de deurpost, als hij ziet dat ik eraan kom, gaat hij gauw recht staan.
Ik voel mijn hart bonzen.
Ik wil niet.
'Kom verder.' Jeroen leid me de trap op.
Ik stap bijna mis en struikel bijna.
Er zitten snel geteld bijna 10 jongens in de kamer, ik slik, en slik nog een keer, en nog een keer, maar die brok wil niet uit mijn keel.
'Ga zitten.' Jeroen duwt me op een blauwe zitzak.
'Dit zijn Joost, Maarten, Sjoerd, Nate, Kees en Thomas.
Met allemaal, of de foto's gaan op internet.'
Ik buig mijn hoofd.
Joost -het kan ook Sjoerd of Maarten zijn- loopt op me af.
Hij trekt langzaam zijn kleren uit.
De rest doet hem na.

-sorry van de details -

Als ze klaar zijn heb ik pas in de gaten dat ze het allemaal zonder úhum' hebben gedaan.
Ik had naar adem.
Dan beginnen ze te lachen.
Maarten ligt op de grond van het lachen.
'Oo, dat was zo grappig.'
Ik wil eigenlijk huilen, maar laat me niet kennen.
Ik vond het niet leuk!.
Ik vraag om mijn geld en wil dan weglopen. Jeroen houd me tegen.
Je moet nog een keer als je niet wilt dat je foto's op internet komen.
Ik kijk hem boos aan.
Nee!, echt niet, Jeroen!
Hij haalt zijn schouders op.
'Oké.'

Ik fiets snikkend naar huis.
Mijn moeder komt dit keer wel naar buiten gelopen.
Ze neemt me in haar armen.
'Meisje, wat is er toch met jou?'
Ze aait me liefdevol over mijn haar.
'Ik... ik... ik moet séks hebben met een jongen terwijl ik dat niet wil.' gooi ik eruit.
Verschrikt sla ik een hand voor mijn mond.
Dan begin ik heel hard te huilen.
'Ik wil nie-iet da-at mijn fo-o-o-to's op inte-te-rnet komen...'
Mijn moeder laat me huilen en aait alleen maar over mijn haar en wangen.