Chapter #026

Met een gelukzalige zucht liet ik me op mijn hemelbed vallen.
'Pssst! Jady!' Hoorde ik iemand zachtjes fluisteren.
'Hermelien? Ben jij het?' Vroeg ik verbaasd.
'Ja, ik ben nog wakker, ik kon niet goed slapen.' Antwoordde ze.
'Oh, ik dacht dat je zo moe was.' Zei ik plagerig. Hermelien stapte uit bed en kwam bij mij zitten.
'Oke, ik wilde gewoon horen wat jullie zeiden enzo.' Gniffelde ze.
'Afluisteren dus.' Zei ik koeltjes.
'Hoe ging het nou? Heb je nu al gezoend?' Vroeg ze vol verwachting.
Ik was meteen weer helemaal blij en vertelde haar alles.
'Zo, dat was vast heel gezellig' zei Hermelien.
'Hihi, ja. Heel gezellig.' Lachte ik.
'Hij zei dat hij me leuk vond. Maar dat had je vast al wel gehoord?' Vroeg ik met één opgetrokken wenkbrauw.
Hermelien kuchte. 'Ja.'
'Gelukkig heeft hij geen oog voor die Patty Park.' Zei ik. 'Stom kind dat ze is.'
'Hoezo? Vroeg Hermelien.
'Omdat ze achter Draco aan zit, ze vind hem leuk.'
Hermelien keek me even verbaasd aan en lachte toen.
'Misschien moet je mevrouw Park dan maar eens vertellen dat jij met Draco hebt, en niet zij.
'Eigenlijk heb ik nog niet met Draco. Niet officieel.'
'Komt nog wel.' Zei Hermelien. 'Nu ga ik echt slapen.'
'Oke, welterusten, Hermelien.'
'Welterusten Jady.'
We vielen tegelijk in slaap.