O18 || All I Want For Christmas Is You × Two

Ik zet de laatste mok in de vaatwasser en draai me dan naar Louis. Hij is op het aanrecht gaan zitten en kijkt me aan.
‘Wat wil je gaan doen?’vraag ik. ‘Ik heb nog een paar films liggen, we kunnen-’
‘Je hebt je presentjes nog niet uitgepakt,’merkt Louis op. Ik kijk hem niet-begrijpend aan.
‘Waar heb je het over?’
‘Door mijn komst gisteren heb je nog geen seconde omgekeken naar je boom. Onder je boom liggen cadeautjes, je hebt ze nog niet uitgepakt.’
‘Maar dan heb jij niets, ik kan best wachten.’
‘Het geeft niet,’zegt Louis en hij springt van het aanrecht af. ‘Kom, ik wil het ook weten.’
‘Maar-’
‘Nee, kom, je gaat nu je cadeautjes uitpakken.’ Louis grijpt mijn pols en trekt me naar de kerstboom. Als een kind zo blij gaat hij bij de boom op de grond zitten en kijkt me verwachtingsvol aan.
‘Oké, kies er maar een,’grinnik ik. Louis’ blik glijdt over de cadeautjes en neemt er dan een klein cadeautje uit. Met een serieuze blik overhandigt hij me het cadeau.
‘Alsjeblieft.’ Ik neem het pakje aan en peuter langzaam het papier open. Noem het stompzinnig, maar ik peuter altijd eerst alle plakbandjes open voordat ik het cadeau uit het papier haal, of ik er na het verwijderen van twee plakbandjes al bij kan of niet.
‘Wat is het?’vraagt Louis.
‘Een boek,’grinnik ik.
‘Ben je er blij mee?’
‘Natuurlijk,’zeg ik. Louis glimlacht breed dat ik er wel van terug moet lachen. Hij is zo aandoenlijk, het is bijna alsof hij het cadeau persoonlijk voor me uitgezocht en ingepakt heeft.

Nadat we samen bijna een uur onder de boom hebben gezeten om mijn cadeautjes uit te pakken, besluiten Louis en ik een film te kijken. Een bak popcorn staat op tafel en de reclame die aan Home Alone voorafgaat, loopt tegen zijn einde.
‘Ik ben benieuwd,’glimlacht Louis en hij nestelt zich in de hoek van de bank.
‘Heb je de film nog nooit gezien?’vraag ik oprecht verbaasd.
‘Ehm, nee?’
‘Echt niet? Kom op, wat heb je in je jeugd gedaan?’
‘Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee.’ Louis lacht erbij, maar ik denk dat hij eigenlijk nog wel eens heel eerlijk kon zijn. Ik besluit opnieuw om maar niets te zeggen en wacht af tot de film begint.

‘Schiet hij nu echt?’ Louis veert geschrokken overeind en ik doe mijn best om te lachen.
‘Nee, maak je maar niet druk,’zeg ik. Maar Louis lijkt zo geschrokken dat ik bijna medelijden met hem heb. Op dat moment maak ik waarschijnlijk de domste beslissing ooit. ‘Kom hier.’ Ik wenk hem en open dan mijn armen. Louis kijkt me even aarzelend aan, maar dan klinkt het volgende geweerschot en binnen no time ligt Louis in mijn armen. Mijn hart lijkt bijna uit mijn borst te bonzen en ik kan mijn aandacht niet bij de film houden. Ik weet niet of Louis echt zo onschuldig is, maar hij maakt het zo aannemelijk. Hij maakt het aannemelijk dat hij echt geen flauw idee had van het bestaan van waterkokers en films als Home Alone. En het is zo lief zoals hij bang is dat Kevin echt doorzeefd zal worden, dat hij de grap met de tv bijna mist.
‘Moet ik het anders afzetten?’
‘Nee hoor,’zegt Louis zonder op te kijken. ‘Ik denk dat ik het wel tot het einde uit zal zitten.’
‘Je hoeft niet-’
‘Jawel, kom, geef de popcorn eens aan.’ Ik lach, rol met mijn ogen en pak de bak popcorn van tafel, waarna ik die aan Louis overhandig.

‘Wie heeft dat bedacht?’ Louis zit op zijn knieën op de bank en is razend enthousiast. ‘Die persoon is vast een genie.’
‘Ik weet het niet,’grinnik ik en ik zet de halfvolle bak met popcorn terug op tafel. ‘Het was toch wel leuk?’
‘Hm-mm,’stemt Louis in en hij staat op. Hij loopt enkele keren heen en weer en mijn blik volgt hem.
‘Wat ben je aan het doen?’
‘Mijn benen strekken, ik ben niet zo goed in stilzitten.’ Ik glimlach en sta dan ook op.
‘Anders gaan we naar buiten, dan kan je zo lang rondlopen als je wil,’stel ik voor. Het liefste wil ik meteen mijn tong eraf bijten, want het is net alsof ik aan mijn hond vraag of dat hij met me mee gaat lopen.
‘Graag, ik houd ervan om buiten te zijn,’zegt Louis, die het gelukkig niet zo opvat. Hij staat al met zijn jas aan in de keuken voordat ik mijn jas heb gepakt in de gang.
‘Wacht even, ik moet mijn hamster nog even voeren!’ Terwijl ik mijn jas aantrek, ren ik de trap op naar boven en gris het hok uit mijn kamer. Timon kijkt verstoord op. ‘Sorry ventje, we hebben bezoek, ik was je een beetje vergeten.’ Met de kooi in mijn handen, loop ik de trap weer af en ik zet de kooi weer op zijn plaats. Dan neem ik het bakje uit de kooi en schep wat voer in het bakje.
‘Dus dat is een hamster?’vraagt Louis. Ik knik. ‘Het is best een lief ding.’ Ik zeg er niets op, zet het voerbakje terug in de kooi en ververs dan het water in de fles. Als de fles weer netjes op zijn plek hangt, gris ik mijn sjaal van de verwarming en wikkel hem om mijn nek.
‘Klaar om naar buiten te gaan?’vraag ik.
‘Ja.’
‘Kom!’ Ik grijp Louis’ pols vast en begin te rennen. Louis rent struikelend achter me aan en ik ren de halve tuin door. Pas achterin de tuin kom ik tot stilstand en Louis loopt me bijna overhoop.
‘Sorry,’mompelt hij. Ik haal mijn schouders op en begin dan te grijnzen.
‘Heb je al eens een sneeuwballengevecht gehouden?’
‘Ja,’antwoordt Louis verontwaardigd. ‘Durf je de strijd aan?’
‘Met plezier,’grijns ik. Ik buk me om wat sneeuw bij elkaar te graaien en als ik overeind kom, voel ik de eerste sneeuw al langs mijn nek naar beneden glijden. ‘Gadverdamme!’
‘Kom maar op dan!’ Ik gooi mijn sneeuwbal in de richting van Louis, maar hij ontwijkt hem met gemak. Ik besluit dichterbij te komen en dan barst de strijd los.

‘Het is een stuk moeilijker om van jou te winnen dan van mijn zus,’geef ik toe.
‘Oh ja?’
‘Ja,’stem ik in. ‘Ik hoop dat dit de film en het gebrek aan cadeaus een beetje goedmaakt.’
‘Harry, stop met je daarvoor te verontschuldigen. Ik ben hier met jou en dat is alles wat ik me kan wensen.’