Season 6 Chapter 10

Nivada

Ik stond op de uitkijk terwijl Amira binnen bezig was om al het sterrenstof mee naar buiten te nemen.
Iedereen stond beschermend om het kasteel heen en tuurde in de verte of de rode ster dichtbij was.
De stad was al aangevallen en veel huizen waren verwoest.
De overlevende mensen waren of weg gevlucht of zaten verscholen in hun huizen.
Beetje bij beetje kwamen er steeds meer ijsmannen en ijsvrouwen naar ons toe en Sandra stelde iedereen gerust.
‘Daar is ze’ zei Sarah en ik zag hoe Amira naar buiten kwam met een grote zak gevuld met sterrenstof.
Toen ze onze verbaasde blikken zag naar de hoeveelheid, bekeek ze zelf ook de zak.
‘Wij kregen altijd al het sterrenstof van de Bokkenrijders’ zei ze daarna. ‘Er zijn hier veel sterren gestorven’.
‘En zo meteen zal er nog een sterven’ hoorde we ineens achter ons.
Mijn blik schoot naar boven en op een dak van het kasteel zat een rode vrouwelijke ster.
‘Wees daar maar niet zo zeker van, Tamandra’ hoorde we weer een andere stem achter ons zeggen.
Toen ik me omdraaide zag ik plotseling een witte ster en mijn beste vriendin uit de sterrenhemel staan.
Yvette creëerde een enorme lichtstraal en schoot de rode ster die blijkbaar Tamandra heette regelrecht de lucht in, die vervolgens honderden meters naar achteren schoot.
‘Eer dat ze terug is, zijn wij weg’ zei Yvette lachend terwijl ze mij stevig omhelsde. ‘Wat heb ik jou gemist’ zei ze vervolgens erachteraan. ‘Niemand weet dat jij nog leeft joh!’
‘Ik heb jou ook vreselijk gemist Yvette’ zei ik. ‘En hoe komt het dat je de naam van die rode ster weet?”
‘Ik ken vrijwel alle rode sterren. Tamandra is degene die in de sterrenhemel kwam toen jij ons verliet’ zei Yvette. ‘Je kunt zeggen dat ze jouw rode variant is’.
‘Ik denk dat het verstandig is als we nu direct gaan’ zei Sandra.
Iedereen stemde mee in en zo trokken we vanuit Faldatror, zo snel mogelijk richting district 11.

Fabian

We zaten nu ongeveer een paar uur in de kelders en de muren kwamen nu al op me af.
Ze kelders waren enorm groot en ze bestonden uit 5 grote bunkers die steeds dieper de grond in gingen.
Wij zaten in de vijfde en laatste bunker en dus ook in de diepste.
In de bunkers naast ons zaten de inwoners van Lilly’ City en de eerste ijswachters en vuurstrijders die naar ons waren gevlucht nadat we de videoboodschap hadden verzonden de planeet in.
Ik zat naast Sabrina en zuchtte diep.
‘Ik realiseer me ineens dat ik na al die jaren nog nooit echt met je gesproken heb’ zei ik.
‘Dat klopt’ zei ze vriendelijk. ‘En dat is je vergeven, na al die dingen die er gebeurd zijn’.
‘Mag ik je iets vragen?’ vroeg ik na een lange stilte.
‘Alles wat je maar wilt’ zei ze daarna.
‘Hoe kwam een ijsvrouw zoals jij terecht in Cornelius’ City?’
Sabrina bleef stil en ze staarde voor zich uit.
Ik zag aan haar gezicht dat het erg gevoelig lag, dus ik had direct spijt van mijn vraag.
‘Ach wat maakt het uit’ zei ze toen. ‘Ze zijn toch alle 3 waarschijnlijk dood. Ik ben gevlucht van thuis, toen ik nog heel klein was. Mijn ouders en broer hebben altijd gedacht dat ik dood was, maar dat was ik niet. Mijn ouders voelde nooit echt als mijn echte ouders. Ik heb lang toegekeken hoe alle aandacht naar mijn broer ging en niet naar mij. Ik zat niet lekker in mijn vel en ik besloot al op jonge leeftijd om weg te rennen en dat was op het moment toen onze stad werd aangevallen door de vuurstrijders’.
Ik bleef stil en knikte toen.
‘Vandaar dat ze dachten dat je dood was natuurlijk’ concludeerde ik.
‘Ja. Nadat ik gevlucht was kwam ik aan bij Cornelius’ City waar ik direct opgevangen werd als vluchteling. Het was in de tijd nog voordat Cornelius de deuren dicht deed van de stad. Eén persoon mis ik nog steeds tot de dag van vandaag en dat is mijn broer. Geronimo was een geweldige broer en hij was de dapperste jongen die ik kende’.
Ik veerde direct omhoog en staarde Sabrina aan.
En op dat moment realiseerde ik de gelijkenis in haar gezicht, dat van Geronimo.
‘Ben jij het zusje van Geronimo?’ vroeg ik met grote ogen.
‘Ken je die dan?’ vroeg Sabrina verbaasd.
‘Dankzij Geronimo leef ik nog’ zei ik. ‘Hij was mijn eerste beschermer en begeleidde Vera, Liam en mij naar de ijskoningin, net toen ik op deze planeet terecht kwam. Hij is uiteindelijk vermoord door een Bokkenrijder terwijl hij zich op offerde voor mij’.
Sabrina staarde mij met tranen in haar ogen aan en zuchtte toen.
‘Ongelofelijk’ fluisterde ze. ‘Wat is de planeet dan toch klein’.
‘Jouw ouders vertelde vol verdriet over je’ zei ik. ‘Jouw vader wilde maar één ding en dat was wraak op de vuurstrijders, net zoals jouw moeder en Geronimo trouwens’.
Sabrina keek mij aan en knikte toen.
‘Dat is in ieder geval fijn om te weten’ zei ze.
‘En ik ben blij dat ik toch nog een beetje verbinding met Geronimo heb na al die tijd’ zei ik.

‘Fabian, we hebben tweemaal nieuws’ kwam een wachter plotseling melden.
‘De eerste wapens met sterrenstof zijn gemaakt en ze verwachten zonder tegenslag dat ze morgenavond terug zullen zijn’.
‘Dat is fijn om te weten’ zei ik terwijl Lilly, Vera, Robyn en Ferdinand mij hoopvol aanstaarden.
‘En het tweede nieuws?’ vroeg Sebastian.
‘Het tweede nieuws is dit’ zei de wachter en hij deed een stap op zij.
Een vrouw met een zwarte cape kwam op ons afgelopen en Lilly sprong direct op.
‘Margaery!’ zuchtte Lilly blij.
Margaery deed haar cape af en staarde naar mij.
‘Ik heb het vermoeden dat jullie mijn hulp hard nodig hebben’ zei ze.

Tamandra is toegevoegd aan Character Bios 2