Vijftien

Ik besluit om eerst maar weer terug te lopen naar huis. Ik wil niet dat Viktor hierheen komt, of hij dit überhaupt weet, ik wil niet afhankelijk zijn. Ik red mezelf prima en ik heb daarbij Viktor niet nodig. Misschien heeft de alcohol toch nog wel een beetje invloed op mijn gedachtegang, maar het kan me niet schelen. Ik slaap wel in de garage, of breek bij ons thuis in. Ik app Viktor dat ik bij Kate slaap om hem gerust te stellen.
Als ik eenmaal weer onze eigen oprit op loop wordt het ook alweer een beetje licht, mijn ouders waren zeker een paar dagen weg, al kon ik me niet herinneren dat ze dat gezegd hadden. Ik loop een rondje om het huis en zie dat mijn raam een beetje open staat, dat raam kan helemaal open en ik zou er makkelijk doorheen kunnen, het probleem is alleen hoe ik daar kom.
Een ladder. Ja die heb ik nodig. In de garage ga ik op zoek naar een ladder en al snel vind ik er één. Ik zet de ladder tegen de muur aan, hij is hoog genoeg om mijn kamer in te kunnen klimmen. Een beetje zenuwachtig denk ik nog even na over of ik dit echt ga doen, maar wat kan er nou eigenlijk fout gaan? Iedereen kan toch zeker wel op een ladder klimmen.
"Ik ben onafhankelijk en kan mezelf prima redden," spreek ik mezelf nog moed in voordat ik de ladder op klim. Halverwege merk ik dat mijn coördinatie nog niet zo geweldig is, alcohol... Ik ben bij het raam aangekomen en ik probeer het verder open te trekken, dat is nog lastiger dan ik had verwacht. Ik voel de trap wankelen zodra ik wat kracht zet, ineens schiet het raam los en moet ik me vastgrijpen aan het kozijn om niet achterover te vallen. Ik slaak een zucht van verlichting als ik eindelijk in mijn kamer ben. Snel schakel ik het alarm uit en ga ik in bed liggen met een voldaan gevoel.

De volgende dag word ik gelukkig zonder kater wakker, ik zie dat ik mijn raam open heb laten staan, gelijk moet ik lachen om wat ik vannacht heb gedaan. Nuchter had ik dat dus nooit gedurfd. Ik zie dat Kate me een berichtje heeft gestuurd.

Hoezo heb je gebeld vannacht? Sorry, ik lag in coma, er is niks ergs gebeurd toch?!?!

Nee, niks. Wilde gewoon nog even welterusten zeggen Hoe is het met de kater?.

Een leugentje om bestwil, anders moet ik dat allemaal gaan uitleggen en zou ze me voor gek verklaren, of zelfs kwaad worden op me. Dan zou ik zo'n preek krijgen van "stel je voor dat je was gevallen, of dat je zou worden aangerand of nog erger, beide!"

Pfoe, die is erg aanwezig. Vandaag kom ik niet uit mijn bed.

Ik lach en ga naar beneden om ontbijt te maken. Ineens schiet me ook weer te binnen waar mijn ouders zijn, mijn vader had een bedrijfsuitje in Groningen en omdat het best nog een eindje rijden is hadden ze een hotel geboekt. Mijn telefoon trilt en ik zie een berichtje van Viktor op het scherm staan.

Goedemorgen! Wat zijn je plannen vandaag? Ik heb de hele dag vrij dus als je wilt, heb ik alle tijd voor jou!

Mijn plan is om de dag met jou door te brengen!

Geen reactie... Was dit te enthousiast? Oh god, waarom word ik toch altijd zo zenuwachtig als ik geen berichtje terug krijg. Ik doe de tv aan en eet mijn gekookte eitje op. Ik schrik als de deurbel gaat. Als ik naar buiten kijk zie ik Viktor zijn auto staan. Oh god, hij is er toch niet echt? Ik heb me niet eens omgekleed en ben niet onder de douche geweest, ik durf te wedden dat ik stink naar alcohol. Snel sla ik de badjas nog iets strakker om mijn lichaam en doe ik de voordeur open, ik sta half achter de deur in de hoop dat Viktor niet opmerkt dat ik er zo uit zie.
"Hé, ben je net uit bed?" vraagt hij met een brede lach op zijn gezicht. Goh, dat is helemaal leuk om te horen.
"Zoiets, had niet verwacht dat je ineens voor mijn deur zou staan. Uhm, kom binnen, let niet op mij ik moet me echt even snel douchen. Viktor loopt naar binnen en snel loop ik de badkamer in. Ik heb zojuist een recordtijd douchen neergezet maar tijd om er trots op te zijn gun ik mezelf niet want ik moet me aankleden. Shit, mijn kleren liggen natuurlijk in mijn kamer. Snel schiet ik in mijn badjas en loop ik de badkamer uit.
"Oh fuck, ik vergeet je helemaal drinken te geven, heb je dorst?" vraag ik gehaast. Viktor barst in lachen uit.
"Nee ik heb geen dorst en ik heb ook wel geduld dus doe maar rustig." Ik lach en haal diep adem.
"Oké, ik kleed me even aan en dan ben ik klaar." Make-up laat ik maar even voor wat het is vandaag. Het is bijzonder warm vandaag dus ik trek een kort spijkerbroekje met een wit kanten topje aan. Ik kijk nog even in de spiegel, ik zie er wel oké uit.
"Klaar," zeg ik terwijl ik de woonkamer inloop.
"Mooi, waar zijn je ouders eigenlijk?" vraagt Viktor.
"Oh, die zijn even weg." Gelukkig maar, want ik wil niet dat ze Viktor nu al zien.
"Oké, wat gaan we doen?" vraag ik, vooral om van onderwerp te veranderen maar ook omdat ik echt nieuwsgierig ben.
"Picknicken," zegt Viktor vastberaden. Mijn hart maakt een sprongetje, picknicken, wat romantisch. Ik volg Viktor de deur uit en ga naast hem in de auto zitten. We rijden naar Amsterdam toe en Viktor zet de auto ergens bij de Prinsengracht neer. Viktor loopt naar een voordeur toe en steekt een sleutel in het slot, zou dit zijn huis zijn?
"Welkom in mijn huis," zegt hij dan terwijl hij mij naar binnen laat gaan en daarna de deur achter zich dichttrekt. Ik kom binnen in een strak ingerichte woonkamer met keuken, het is best mooi, maar wel erg mannelijk. Er staat een mooie trap midden in de kamer die waarschijnlijk naar zijn slaapkamer leidt.
"Wil je een rondleiding of wil je weg?"
"Rondleiding," antwoord ik, ik ben nu heel erg benieuwd geworden hoe de rest er uit ziet. Inderdaad, de slaapkamer is bij die trap. Er is nog een andere trap in de hal waarin we binnen kwamen, die leidt naar de badkamer met een enorm ligbad en nog een kamer die nog geen functie heeft. Weer beneden in de woonkamer aangekomen laat hij het balkonnetje zien, dat uitzicht heeft op de Prinsengracht.
"Wauw, jij woont hier echt mooi," mompel ik.
"Het heeft wel wat hè?" zegt Viktor wat verlegen.
"Zullen we dan nu picknicken?" vraagt hij, terwijl hij een mandje pakt dat klaar stond op tafel. Ik onderdruk een lach, het is heel erg aandoenlijk hoe hij zijn best heeft gedaan om een mandje te maken en hoe hij daar nu staat met dat mandje.
"Ja, we gaan." We lopen richting het Vondelpark en Viktor houdt zonder enige schaamte het mandje vast. Bij het Vondelpark aangekomen spreidt hij een kleedje uit en gaan we er beide op zitten. Vervolgens haalt hij sandwiches, aardbeien, druiven en versgeperste jus uit het mandje en zet het neer.
"Welke wil je, met zalm of met kaas?"
"Je hebt wel echt je best gedaan, hè?" vraag ik. Trots knikt hij.
"Ik wil eigenlijk wel een stukje van beide als dat mag?" vraag ik voorzichtig.
"Oh dat hoopte ik al, ik wil ook graag beide." We verdelen de sandwiches en Viktor schenkt ons beide een glas jus in.
"Dit is echt heel lief, weet je dat," zeg ik dan. Viktor zijn blauwe ogen kijken recht in de mijne en hij lacht.
"Ik ben blij dat je het leuk vindt." Hij buigt naar me toe en geeft me een kus. We eten en we praten wat, na een tijdje zitten we naast elkaar en heb ik mijn benen over de zijne gelegd.
"Wil je een aardbei?" vraagt Viktor dan terwijl hij er eentje voor mijn mond houdt.
"Ga je me nou voeren?" vraag ik lachend.
"Ja, eet dan." Ik neem een hap, in films lukt het dan altijd om de hele aardbei in de mond te krijgen zonder dat je dat groene opeet. Helaas is dat bij mij iets minder succesvol.
"Hier, nu jij," zeg ik terwijl ik eentje voor zijn mond houd. Hij eet de aardbei ook en ook hij kan het niet zoals in de film.
"Nu een aardbeikus," zegt Viktor en hij geeft me een kus die verandert in een behoorlijk lange zoen. Ik leef weer in een droom, Viktor doet iets met me, iets wat een andere jongen nog nooit heeft gedaan. Ik ben zo verliefd op hem!
"Ik ben echt heel erg blij dat we elkaar toch nog tegen zijn gekomen, dit had ik niet willen missen," zegt Viktor zacht. Hij gaat op zijn rug liggen en ik ga tegen hem aan liggen.
"Ik had dit ook niet willen missen."