Veertien

"Had ik al gezegd dat je er geweldig uit ziet vanavond?" vraagt Viktor voor de honderdste keer deze avond. Ik lach en knik.
"Ja, slijmbal." Viktor geeft me een kus en richt zich dan weer op het gesprek aan tafel, dat over voetbal gaat. Ik begrijp er weinig van dus ik klets wat met Sabrina en Kate, ik merk dat Sabrina ook wel van een feestje houdt, ze drinkt het ene glas na het andere glas champagne op en begint inmiddels al aangeschoten te raken. Ik ook trouwens.
"Zullen we gaan? Ik heb wel zin in een dansje," stelt Sabrina dan enthousiast voor. Kate en ik stemmen in en al snel volgt de rest. Met de hele groep wandelen we naar club ABE, zelf was ik er nog nooit geweest maar aan de jongens te merken komen zij er vaker. Viktor pakt mijn hand vast en leidt me om de rij heen naar binnen, best handig, zo'n voetballer. We gaan in het VIP-gedeelte zitten, er worden emmers met champagne neergezet en een paar seconden later krijg ik een gevuld glas aangereikt door Sabrina.
"Kom, dansen," zegt ze terwijl ze me van de bank af trekt, ik haal lachend mijn schouders op naar Viktor en volg Sabrina, Kate staat al op de dansvloer. Ik voel me al enigszins aangeschoten, dat maakt het alleen nog maar leuker. Sabrina, Kate en ik hebben zoveel lol met zijn drieën dat ik Viktor eigenlijk een beetje vergeet, tot ik ineens twee armen om me heen voel.
"Hé schat, je vermaakt je wel zo te zien, hè?" vraagt hij terwijl ik zijn adem in mijn nek voel. Ik voel een rilling door mijn hele lichaam lopen, die jongen doet echt iets met me. Ik draai me om en kijk recht in zijn ogen, ik geef hem een kus en knik dan.
"Ik vermaak me heel goed, jij ook?"
"Ja, je bent leuk om naar te kijken als je je vermaakt." Bedoelt hij nou dat hij de hele tijd heeft zitten kijken? Dat zou raar zijn.
"Nee, ik heb heus niet de hele tijd naar je gekeken hoor, al zou ik het wel graag doen," zegt hij dan lachend alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik lach ook en hij drukt nog een kus op mijn mond.
"Wil je nog wat drinken?" vraagt hij, ik knik en hij trekt me mee naar de bank waar een aantal anderen ook zitten, ik ken de namen echt nog niet.
"Heeee lovebirds!" roept Kate die duidelijk behoorlijk dronken is, ze ploft naast mij neer en neemt nog een glas. De jongens moeten lachen en ik word een beetje rood.
"Het is hier zoooooo leuk!" zegt ze met dubbele tong. Ik schud lachend mijn hoofd en neem slok van het drinken dat Viktor me net heeft gegeven.
"Ze is best wel dronken of niet?" vraagt Viktor.
"Ja, maar het komt wel goed hoor," zeg ik schouderophalend. Dit maak ik vaak genoeg mee, als we samen uitgaan is er sowieso één van ons tweeën die er zo bijloopt, Kate waarschijnlijk iets vaker.
"Ik ga even naar de wc," zeg ik terwijl ik opsta. Ik laat Kate daar maar lekker zitten, ik denk dat we zo maar naar huis moeten gaan.
Even later kom ik teruggelopen van de wc en zie ik Kate niet meer naast Viktor zitten, waar hangt die nou uit dan? Ik zie Sabrina staan en vraag haar of zij Kate heeft gezien.
"Geen idee, ze zat net daar nog op de bank, daarna heb ik haar niet meer gezien." zegt ze terwijl ze een blik op de bank werpt. Ik loop naar Viktor toe en voordat ik het hem überhaupt kan vragen vertelt hij al waar ze is.
"Ze moest overgeven, toen is Joël met haar naar buiten gegaan, zal ik met je meelopen naar buiten toe?"
"Is goed, alleen ik wil ook wel naar huis op zich, maar jij kan wel blijven. Dan zorg ik ervoor dat Kate thuiskomt." Viktor schudt zijn hoofd en haalt onze jassen.
"Als jij naar huis wilt, ga ik met je mee." Ik had dan wel gezegd dat hij kon blijven, ik wil natuurlijk veel liever dat hij meegaat. Buiten zit Kate tegen de muur en Joël naast haar met een glas water in zijn hand.
"Het gaat al weer beter, het moest er gewoon even uit," zegt Joël.
"Mooi, dan gaan we nu naar huis," zegt Viktor. Hij pakt zijn telefoon en belt een taxi. Ik vroeg me al af hoe we thuis zouden komen aangezien Viktor niet meer mag rijden.
Eenmaal in de taxi zegt Viktor dat we naar Noordwijk moeten.
"Maar jij hoeft niet helemaal naar Noordwijk!" zeg ik verontwaardigd, "stap jij nou maar bij je huis er uit, wij komen heus wel thuis."
"Ik wil graag zeker weten dat je veilig thuiskomt," mompelt Viktor. Ik smelt van binnen maar toch doet dit mijn ego niet goed, ik kan prima zelf thuis komen.
"We komen wel thuis, echt waar," zeg ik in de hoop hem er van te overtuigen dat het wel goed komt.
"Zeker? Je mag ook bij mij slapen, uh... ik bedoel dan gewoon slapen hoor, verder niks," zegt hij verlegen. Ik glimlach en geef hem een kus.
"En Kate dan? Ik vind het super lief van je, maar ga jij nou maar lekker naar huis samen met Joël, Kate en ik zijn altijd veilig thuisgekomen dus nu moet het ook wel lukken."
"Als je het zeker weet... Hier, dit is wel genoeg voor naar Noordwijk toch?" vraagt Viktor aan de taxichauffeur terwijl hij hem geld in zijn handen stopt. Weer een zekere deuk in mijn ego, ik heb nog nooit een jongen gehad die voor mij wilde zorgen en ik weet ook nog niet of dat me nou bevalt.
"Appen als je thuis bent hè? Eerder mag ook," zegt Viktor lief, ik knik en hij geeft me een lange zoen. Joël en Viktor stappen uit, ik kijk ze na terwijl we wegrijden en werp dan mijn blik op Kate die al lang ligt te slapen.

Ik ben bijna thuis, slaap lekker xxxxx

Nog niet helemaal dus... Ik slaap pas als jij ook op bed ligt.

Ik glimlach om zijn koppigheid. Kate is inmiddels al thuis afgezet en nu stoppen we ook voor mijn huis.
"Bedankt," zeg ik tegen de taxichauffeur terwijl ik uitstap. De taxi rijdt weg en ik zoek mijn sleutel in mijn tas. Mijn hart slaat over van schrik als ik merk dat ik mijn sleutel niet kan vinden.
"Fuck," sis ik, terwijl ik mijn tas over de kop gooi in het licht dat bij de voordeur zit. Ik heb de sleutel echt niet... Even denk ik eraan om Viktor te bellen, maar dat lijkt me beter van niet, dan wordt hij ook nog ongerust. Ik besluit om naar Kate toe te lopen, aangezien ik de sleutel van mijn fiets ook niet heb en mijn ouders blijkbaar niet thuis zijn. Het is best ver lopen naar Kate, één voordeel is dat ik bijna weer compleet nuchter ben en ik morgen dus ook geen kater heb. Terwijl ik aan het lopen ben voel ik mijn telefoon trillen in mijn tas. Ik haal hem eruit en zie dat Viktor me belt.
"Yaar?" hoor ik een vragende stem aan de andere kant van de lijn.
"Hé, hoe zo bel je?" vraag ik.
"Nou, ik dacht dat je wel eens thuis zou zijn," antwoordt hij.
"Uhm." Ik weet even niet wat ik moet zeggen en juist op dat moment komt er een auto langs rijden.
"Hoorde ik nou een auto? Waar ben je Yara?" vraagt hij bezorgd.
"Noordwijk, ja uh, ik ben mijn sleutel kwijt dus ben nu onderweg naar Kate toe."
"Jezus, Yara, waarom bel je mij niet gewoon?"
"Waar maak je je zo druk om? En wat had jij willen doen?" vraag ik enigszins geïrriteerd.
"Ik had je opgehaald, of beter gezegd, dat ga ik nu alsnog doen."
"Viktor, je mag niet rijden, doe normaal, ik ben bijna bij Kate." Waarom doet hij zo overbezorgd, of is dit normaal?
"Oké... sorry, je hebt gelijk. Ik ben gewoon bang dat je iets overkomt, zie je haar huis al?" Ik onderdruk een lach, het is ook wel schattig eigenlijk.
"Ja, en er brandt licht dus volgens mij is ze nog wakker. Viktor, als ze niet open doet, dan bel ik je, ja?" vraag ik.
"Oké, en ook laten weten als je binnen bent."
"Ja, ja. Maak je nou maar niet zo druk. Slaap lekker." Ik doe een kusgeluidje door de telefoon heen en druk hem weg.
Ik bel aan bij Kate maar zie weinig actie, waarschijnlijk ligt ze al lang in coma. Ik kijk door het raam en zie wel licht branden maar verder niks. Ik bel haar een aantal keer maar ze neemt ook haar telefoon niet op.
"Lekker dan," mompel ik. Ik besluit achterom te lopen uit de hoop dat ze de achterdeur per ongeluk open heeft gelaten. Nee, ook dicht. Goed, en nu?