De limbo dansen

Het was half twaalf. Iedereen was aan het dansen. De kinderen die aan het begin van de avond nog onzeker aan de zijkant toe stonden te kijken, dansten ook gezellig mee.
James pakte Roos haar handen vast en liet haar een pirouette draaien. Roos struikelde bijna, James ving haar net op tijd op. "Zullen we even gaan zitten?" vroeg hij.
Roos knikte. Compleet uitgeput zakte ze op een van de stoelen aan de zijkant. Roos frunnikte aan het bandje van haar zilveren schoentjes. Nu begreep ze Jessey pas die, als ze niet op stal was, altijd hakken droeg.
Roos ging met een diepe zucht weer rechtop zitten en blies een pluk haar die was losgekomen uit het kunstwerk achter op haar hoofd dat Jessey met veel moeite had vastgemaakt, uit haar gezicht.
James tikte haar aan. "Moet je kijken!" Hij wees naar Mevrouw Walker van gym, die enthousiast mee deed aan de limbo aan de andere kant van de kantine. De leerlingen stonden in een kring om haar heen en joelden hard toen mevrouw Walker onder de lage stok door walste.
Mevrouw Walkers collega, mevrouw Estevez, liep naar de leerlingen die langs de kant aan het uitblazen waren, en trok ze mee richting de stok om het ook eens te proberen.
Alex en Amy kwamen met hun date's aanlopen en ploften neer.
"Zijn jullie ook zo moe?" hijgde Amy.
"Ik ontplof!" tetterde Alex.
Daniel woelde even door zijn haar. Hij zag rood van de warmte.
"O nee!" riep Eric ineens. Hij wees in paniek naar mevrouw Estevez die hun richting in kwam lopen.
"Ze komt ons zeker uitnodigen om ook eens onder de stok van de dood door te wandelen," grapte Daniel.
"Nou mij krijgt ze mooi niet van mijn stoel af!" zei Amy. Alexandra knikte. "Mij ook niet!"
Mevrouw Estevez stopte bij hun tafeltje.
"Ik ga even wat drinken pakken," zei Daniel, en hij vluchtte naar de hapjes en drankjes tafel. Hij zag er inderdaad verhit uit.
"Watje!" riep James hem lachend na.
"Probeer jij het dan!" daagde Amy hem uit.
Dat liet James zich geen tweede keer zeggen. Hij stond op en liet zich door mevrouw Estevez meevoeren richting 'de stok van de dood'.
Roos sprong overeind en rende achter haar date en mentor aan. Eric trok de tweeling uit hun stoelen en sleurde zijn tweelingbroer achter de hapjes en drankjes tafel vandaan.
Iedereen joelde hard toen James onder de lage stok door walste. Daarna mocht James iemand uitkiezen die het nu mocht gaan proberen. Roos probeerde met alle moeite onzichtbaar te zijn, maar dat mislukte. Het was haar beurt!
Roos kreeg het helemaal benauwd toen iedereen haar juichend, klappend en roepend aanstaarde."Je kunt het!" fluisterde James in haar oor, waarna hij tussen de menigte ging staan. Hij klapte en juichte het hardst van allemaal om haar aan te moedigen. Amy en Alexandra juichten hard. Eric knipoogde naar haar en Daniel stak zijn duim op. Roos kreeg moed.
Meneer Lee voerde de muziek langzaam op. De leerlingen juichten. Mevrouw Walker zette 'de stok van de dood' een standje lager. Roos kneep haar ogen dicht. Ze boog naar achter. Toen ze onder de lage stok doorging had ze het idee dat ze ieder moment kon vallen of de stok eraf stoten. Toen Roos haar ogen opendeed stond ze aan de andere kant van de stok. Ze ging weer recht staan en draaide zich om. Ze was veel te ver doorgelopen! Ze schaamde zich. Maar toen iedereen hard begon te juichen verdween dat gevoel als sneeuw voor de zon.
Iedereen rende op haar af en tilde haar de lucht in. Ze had maar liefst onder een stokhoogte van maar één meter door gelopen! Dat is ongeveer de hoogte van je heup!
Roos kreeg een brede lach op haar gezicht.
Nu was het haar beurt om iemand te kiezen. Ze koos Eric. Eric koos daarna weer Alex. Alex koos Daniel en Daniel koos Amy.
Niemand haalde het zo laag als zij.
Meneer Lee deed ook een poging alleen die bleef met de lichtjes in zijn haar aan de stok hangen.
Iedereen lachte zich kapot!
Meneer Lee kon er ook om lachen. Hij vond vlug weer zijn plaats achter de draaitafel en zette een nieuw nummer op.
De leerlingen stroomden weer de dansvloer op.