Snow

ik verliet mijn drakenlijf weer en volgde de band naar Snow.
het was niet als de eerste keer dat ik haar op moest halen,het was als of ze in de nachtelijke hemel rondtende en het maanlicht haar volgde.
toen ik naar haar toe wandelde stopte ze met rennen en keek ze me aanik kwam nog dicher bij en hield me exact aan de wolfse eticette.kop laag,staart laag en oren overeind.
ik toonde geen angst maar was beschijden en nederig.ik keek haar niet recht aan maar keek naar een punt op haar voorhoofd.ze glimlachte;
"witte wolf"
ik keek haar even aan en keek toen weg
"kyuubi"
de glimlag brak door op haar gezicht en ze keek me nieuwschierig aan
"ik ben Snow"
"dat weet ik,Snow.ik ben Elodie"
ik begon rondjes om haar heen te rennen
"wat ben je aan het doen?"
"ik heb besloten dat het tijd is"
"huh?waarvoor?"
"koppelen"
"ik snap je niet!aan wie?"
ik sloeg geen acht op haar onbegrip
"denise"
"maar,waarom?"
"omdat ze je nodig heeft snow"
ik vond een soort aanhechtingspunt,een overeenkomst;Shade
"zou je de Shade-vorm aan kunnen nemen,Snow?"
"nee,het komt en gaat"
het maanlicht dat haar gevolgd had omringde mij nu en ik hoorde lydia's stem:
"beveel haar dan,ik zal je sterken"
"Neem de shade vorm aan,Snow!de maan zelf beveeld het je!"
mijn stem klonk dubbel,lydia had met mij gesproken.
Snows ogen kleurde spierwit en ze werden groot;
"hoe-hoe deet je d-dat?"stotterde ze
"met de hulp van de dochter van de maan"
he vinden van het punt was nu niet zo moeilijk en ik greep het,net als de eeste keer.
hierna rende ik naar denise.haar ogen waren nogsteets wit,dus ik wist dat ze me zag.
ik rende op haar af en...
door haar heen!
naar wat ik wist was dat dus onmogelijk maar het was echt gebeurd!ik keerde terug naar mijn lichaam en nam het weer.
denise keek me aan.
"wat deet je?"
"mijn taak,denise"
"krijg ik er ook nog een?"
"wie weet..."