Hoofdstuk 19

Mackenzie

'O, God Marlieke niet nog een keer,' mompelde ik. Mijn hoofd klopte en ik wilde het liefst dat iemand het afhakte. 'Pijnstillers. nodig. nu.' Het duurde veel te lang voordat er een pil en een glas water in mijn gezichtsveld kwamen. Pas nadat ik de pil achterover had gegooid besefte ik dat het niet Marlieke was die me de pil had gegeven. 'Hoe ben jij binnen gekomen?' vroeg ik Liam terwijl hij voorover boog en me een kusje op mijn voorhoofd gaf.
'Jullie moeten leren je voordeur op slot te doen,' zei hij met een grijns. 'Hoe gaat het?'
'Goed, zodra die pil begint te werken.' Ik liet me met een kreun in mijn kussens zakken en hij trapte zijn schoenen uit zodat hij naast me kon gaan liggen. Zo liggen we een tijdje zwijgend naast elkaar tot Liam patroontjes op mijn arm begint te tekenen.
'Over een paar dagen begint school,' mompel ik. 'Wel universiteit.' Hij grinnikte. 'Ik heb er alleen totaal geen zin meer in. Ik wil gewoon hier voor altijd blijven liggen met jou.' Hij drukte een kusje op mijn wang en trok me voorzichtig tegen zijn borst aan.
'Wel voor altijd kan ik niet beloven,' fluisterde hij zachtjes in mijn haar. 'Maar voor eventjes wel.'

Toen ik weer wakker werd lag Liam nog steeds naast me. Hij zag er zo schattig uit in zijn slaap dat ik een grijns niet kon onderdrukken. Voorzichtig stapte ik mijn bed uit en liep naar de badkamer om nog een pijnstiller te nemen. Marlieke stapte met verschrikkelijk bedhaar de badkamer in en keek me chagrijnig aan.
'Ze hebben weer een babysitter nodig thuis,' zuchtte ze. 'Dus ik ben zo weer weg.'
'Moet ik koffie voor je maken?'
'Nee, je hebt een hersenschudding. Jij moet je bed weer in.' Ze geeuwde en zuchtte toen ze haar haar in de spiegel zag. 'Jeej.' Ik drukte een kusje op haar wang en liep naar de keuken om het koffieapparaat aan te zetten. Even later nam ze een mok van me aan, greep ze een banaan en rende ze ons appartement uit. Nog geen twee minuten nadat ze weg was kwam Liam mijn slaapkamer uit.
'Ik weet niet hoe je het voor elkaar krijgt, maar je hebt Marlieke weer gemist,' zei ik terwijl ik hem een kusje gaf. 'En ze wil je zo graag ontmoeten.'
'Wel ik vrees dat ik niet erg spraakzaam zal zijn,' zei hij zachtjes. Hij was even stil. 'Mackenzie ik moet je iets vertellen...'