4 • 21 maart 1942

21 maart 1942
Vandaag was officieel de dag. Ik ben een mens. De ceremonie verliep vlekkeloos en Milo pakte het zo goed op. En ik heb jullie eindelijk gezien. Voor het eerst in 134 jaar. Ik heb zo moeten huilen. Dit was de mooiste dag uit heel mijn leven. Ondanks ik nu mijn ware liefde heb gevonden, zal ik altijd op een manier van jullie houden die zo bijzonder is dat niets dat kan uitdrukken. Mijn herinneringen zullen ook langzaam menselijk worden, ik heb niet meer een eindeloos fotografisch geheugen. Dus ik zal veel vergeten, maar mijn liefde voor jullie nooit.
Hendrik heeft me verteld dat ik mijn dagboek op de zomerste plek op aarde moet leggen en hij het dan zal ophalen en naar jullie zal brengen.
Tot ziens, zusjes.

Zomer.