1 • 3 maart 1884

3 maart 1884
De lente is vroeg begonnen dit jaar op het noordelijk halfrond. De eerste warme, lente zonnestralen breken door het dikke wolkendek, de eerste dieren worden wakker uit hun winterslaap en het eerste groen - op de dennenbomen na - is al te zien. Over een paar maanden is het alweer 76 jaar geleden dat ik jullie voor het laatst heb gezien, zusjes. Al 27641 dagen. En wow, wat mis ik jullie. Ik zou er bijna mijn seizoen voor opgeven om jullie te kunnen zien. Maar dat kan ik niet doen. We hebben alle vier een eed gezworen dat ons seizoen voor alles gaat.
Winter, voelde je je de afgelopen tijd wel lekker? Ik maak me een beetje zorgen. De herfst ging lang door afgelopen jaar, ondanks het geen warme zomer was. En nu is de lente ook al vroeg aangebroken. Ik vraag me af wat er is, ondanks ik waarschijnlijk geen antwoord zal krijgen. Ik ga het morgen even aan Hendrik vragen, misschien wil hij het me vertellen als Moeder Aarde toestemming geeft.
Nu Lente bezig is met haar seizoen, zal Herfst ook wel snel beginnen in het Zuidelijke halfrond. Dat betekend een maandje niks doen totdat ik kan beginnen met voorbereidingen voor zomer. Ik heb besloten dat ik in de tussentijd de aarde meer ga bestuderen. Voor menselijke emoties. Ik kwam er laatst per ongeluk mee in aanraking toen er in Afrika wat problemen waren en ik even naar de sterfelijke wereld moest afreizen. Ik ben toen onderzoeken gaan doen en heb oude geschriften opgezocht in De Toren. Er is zo weinig bekend over hoe mensen nou echt leven. En dan niet de vorm van de drang om te overleven, wat wij al niet echt zullen begrijpen en kennen, maar de drang om dingen te voelen. Ik heb op aarde dingen gevoeld en opgevat als 'jaloezie', 'woede', 'angst', en nog meer. Ik herkende het zeker wel, maar dit was zo heftig, zo overweldigend. En het idee, dat de mens op iets sterker is dan een Godin, is best raar en moeilijk om te beseffen. In miljoenen jaren is dat zelfs nog niet gedaan. Dus ik wil hier heel graag onderzoek naar doen, en het bij de Geschriften plaatsen voor Seizoen Godinnen die ons over enkele honderden jaren zullen opvolgen.
Ik hoop heel erg dat Hendrik deze brief onder zijn vleugel naar ieder van jullie kan doorsmokkelen. Anders zal het, net als de rest, bij mijn dagboek komen, en nooit herlezen worden.
Ik mis jullie, tot heel snel,

Zomer.