Chapter #018

Eenmaal op de slaapkamer, zei ik: 'Sorry, ik had je niet met al die zussen moeten opzadelen.'
Draco lachte en zei dat hij het wel geinig vond.
'Ga je al die meidenspullen wel overleven?' Vroeg ik lachend.
Draco lachte zijn tanden bloot en ik smolt helemaal. Wat was hij toch perfect.
'Weet je wel...' Zei ik.
'Nou?' Zei Draco.
'Super perfect bent?' Maakte ik mijn zin af.
Draco werd rood. 'Jij ook. En hij streek zachtjes door mijn lange haren. Soms vergat ik dat hij nog maar elf was, zo romantisch was hij.
Ik kon met hem praten, lachen en lol hebben, als ik met Hermelien kon.
'Ik ben zo blij dat jij er bent.' Zei ik blij.
'Ik ben blij dat ik hier ben. Ik hou van je.' Zei Draco. Gelukkig liet ik me vallen op mijn kussen.
'Ik ook van jou.' Zei ik verliefd.
Ik pakte stieken een kussen en viel hem aan. We lachten zo hard dat iemand binnen kwam. Het was Susan.
We lagen net op elkaar met een kussen in onze hand.
'Sorry, ik zal jullie niet meer storen.' Zei Susan lachend en ze vertrok weer.
Ik glimlachte naar Draco en hij glimlachte terug.
'Weet jij iets wat we kunnen doen? Ik heb geen idee wat jongens doen.' vroeg ik.
'En ik weet niet wat meisjes doen.'
'Kletsen, spelletjes, tv-kijken. Eigenlijk van alles.'
Beneden gingen we hand in hand voor de haard zitten en kletsen.
Terwijl mijn moeder afwaste, keek ze ons glimlachend aan.