Chapter #016

We lachten breed naar elkaar en de rest van de dag voelde ik me zo geweldig!
Hermelien vroeg me s'avonds op bed wat er was, en ik fluisterde haar alles in. We giechelden en samen zachtjes om en praatten over van alles en nog wat!
ik zei: 'Ik wil Draco graag vragen of hij in de kerstvakantie bij mij wil logeren.'
Ik barstte in lachen uit.
'Wat is er?' Vroeg Hermelien.
'Nou, ik kom uit een dreuzelgezin met drie zussen, zonder vader, dus heel veel meiden.'
Hermelien lachtte nu ook. 'Ja, doe dat. Ik ben benieuwd wat je zussen er van gaan vinden. En Draco ook natuurlijk.'
'Weet je wat? Ik ga het gewoon even vragen!' Zei ik gierend. Ik rolde van het bed af van het lachen. Man, ik was gewoon heel melig!
Ik was vijf minuten weg, of ik kwam alweer lachend terug!
'Nou?' Vroeg Hermelien.
'Hij wil! Hij komt dan meteen mee naar huis als hij een brief heeft gestuurd naar zijn ouders!'
'Oelala!' Fluitte Hermelien.
Ik probeerde serieus te kijken, maar het lukte niet en ik lachte weer.
Het lukte serieus te doen, en ik vroeg: 'Zal ik hem ophalen?'
'Hij mag mij niet, Jady. Hij haat mij!' Zei Hermelien.
'Boeiend.' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik zorg wel dat hij aardig doet.'
Ik liep de deur uit, maar kwam direct weer terug.
Ik stak mijn tong uit naar de deur.
'Ik mag niet meer weg, ik moet slapen!' Ik begon weer te lachen, maar ging toen slapen.
'Welterusten!'

p.s. het volgende hoofdstuk gaat een stuk verder, helemaal naar de kerstvakantie! dat je ff weet.