The orphan girl hoofdstuk 31

Het lelijke beest stootte Gandalf naar achteren en keek hem spottend aan.
“En wat is nu je plan?” De tovenaar zette een stap naar voren en sneed door de vetlaag van de koning zijn buik. Helena had ondertussen al veel gezien maar hier draaide ze haar hoofd toch even weg.
“Was dat alles?” Met een grote zwaai sneed gandalf door de vetbaard de strot van de aardmannenkoning door. Door het gewicht zakte de brug door en vielen ze allemaal de diepte in. In angst greep de elf naar hetgeen dat het dichtstbij was en sloot haar ogen. Een bons vertelde haar dat ze beneden waren en voorzichtig deed ze een oog open. Hetgeen ze vastgegrepen had bleek Thorin te zijn en snel liet ze los.
“Wel dat kon ergens zijn!” Helena was verbaast over het optimisme van de dwerg maar ze moest hem gelijk geven. Een zwaar gewicht viel op hen waardoor de elf geen lucht meer kreeg. Een plankenrij onder haar maakte Kili zijn ongenoegen duidelijk.
“Dit is niet grappig!” Happend naar lucht kroop het gezelschap onder het hout uit. Helena keek in het rond en zag een meute kwade aardmannen naar beneden rennen.
“We moeten het daglicht zien te bereiken! Ren!” Zo snel als ze kon rende ze achter de rest aan. Bij een zijgang dacht ze geluid te horen maar al snel besloot ze dat het maar inbeelding was en ze rende verder. Na nog een paar meter te rennen hielden ze rust.
“Helena jij hebt scherpste ogen, kijk dat niemand aankomt!” Thorin had meteen weer de leiding genomen en Helena zette zich een meter van de rest op uitkijk. Haar ogen richte ze in de verte maar met haar oren luisterde wat er achter haar werd gezegd.
“We missen er een, waar is Bilbo?” Helena hapte naar adem.
“Ik denk dat ik hem nog juist weg zag glippen.” Dat was Nori
“Kan iemand mij uitleggen wat er hier aan de hand is?,” Vroeg ze met haar blik nog altijd in de verte. Het was Thorin die haar antwoordde.
“Ik zal je vertellen wat er gebeurt. De hobbit heeft ons verlaten! Al sinds het begin hoorde hij hier niet.”
“Nee! Hij heeft dat niet gedaan.” Met een ruk draaide Helena zich om.
“Hoe komt het dat ik je niet zag passeren?!” Bilbo haalde zijn schouders op en keek een beetje ongemakkelijk in het rond. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze hem iets zag wegmoffelen in zijn zak. Gelukkig voor de hobbit redde Gandalf hem uit de nood.
“Wel het maakt niet uit! Hij is terug en dat is het voornaamste!” Bilbo glimlachte opgelucht.
“Het maakt wel uit! Ik wil weten waarom je terug bent gekomen.” Helena, die nu achter Bilbo stond, probeerde met haar blik Thorin duidelijk te maken dat dit het moment niet was maar hij negeerde het.
“Het is waar wat je zegt, ik ben helemaal geen krijger en al zeker geen inbreker. En ik mis inderdaad mijn thuis, mijn boeken en mijn zetel. Jullie hebben dat niet, het was gestolen van jullie en daarom wil ik jullie helpen het terug te krijgen.” Thorin glimlachte waaruit Helena begreep dat hij het een goed antwoord vond. Helaas werd hun mooie gepraat onderbroken door een afgrijselijk gehuil.
“Wargs!”