Chapter #013

Ik zuchtte en liet me op de bank in de leerlingenkamer neerploffen. De dag was inmiddels bijna voorbij, en ik had nog net tijd om wat te werken aan mijn huiswerk.
Hermelien kwam binnen, en ging naast me zitten.
'Hoi, Hermelien.' zei ik. Je kon duidelijk horen dat ik doodop was.
'Zeg, je vind die Draco ofzo echt aardig he?' Ik vond het een beetje vreemd dat ze daar nu zomaar over begon.
'Eh, ja. Eigenlijk wel meer dan dat.' Zei ik.
'Meer, vind je hem leuk.'
'Hmm.' Mompelde ik.
Hermelien stootte me zachtjes aan en zei: 'nu al?' We zijn pas een dag op school!'
'Kan ik er wat aan doen dat hij zo schattig is?' Zei ik serieus.
Hermelien moest even lachen.
'Wat nou?' Vroeg ik.
'Sorry, je zei het zo leuk. Maar leuk voor je dat je op hem bent hoor. Ga je hem vragen?'
'Ik ken hem net, we zijn gewoon vrienden.' Zei ik.
Hermelien zei: 'Volgens mij is hij ook op jou. Hij probeert heel veel manieren te bedenken, alleen om je aan te kunnen raken.'
Ik werd rood. zo had ik het nooit bekeken.
Ja, wat moest nu zeggen? Ik kende Draco een dag, maar ik vond hem nu al superleuk.
'Ik ga even, tot zo.' Zei ik.
Hermelien glimlachte, ze wist al wat ik ging doen. Ik had met Draco afgesproken om naar de bieb te gaan, om huiswerk te maken.
Toen ik in de bieb kwam, zat Draco er al, voorover gebogen over zijn huiswerk, met zijn handen in zijn haar.
'Zal ik helpen?' Vroeg ik zachtjes. Draco schrok op, maar keek me lachend aan toen hij zag dat ik het was.
Draco klopte op de stoel dicht naast hem, en ik ging zitten.