Goden... Wat moet je ermee?

Jammer genoeg word ik niet bij Lyra ingedeeld met vlaggenroof. Ik werp haar nog 1 ongelukkige blik toe terwijl ik achter het rode team aan ren. 'Goed, Hephaistos kinderen, demeter kinderen en Aphrodite kinderen jullie zitten in de verdediging, de rest zit in de aanvalsgroep.' Ik grinnik, natuurlijk neemt Annabeth de leiding. Ik neem het haar ook niet kwalijk hoor, ze zit als 1 van de langste en ze is een kind van Athene, Godin van de wijsheid en strategie. Niemand protesteert. Slim van ze. 'Goed, aanvallers, volg mij!' Beval ze. Percy rende gelijk naar haar toe. Klef! We splitsten ons op. Mijn groepje rende dieper het bos in. 'Daar, ik zie de vlag.' Fluister ik enthousiast terwijl ik naar de open plek wijs. Maar waarom stond er niemand? Was het valstrik. Dan horen we een explosie die de grond zo hard doet trillen dat we op de grond vallen. 'What the hell was dat?' Vraag ik verbijsterd terwijl ik de andere kampers overeind help. 'Misschien zitten de anderen in de problemen.' Zegt een meisje van het Athene gebouw. We knikken en beginnen in de richting van de explosie te rennen. Onderweg komen we Annabeth haar groep tegen. 'Weten jullie wat dat was?' Vraagt ze aan ons. We schudden ontkennend ons hoofd. Nu lopen we met z'n allen naar de plek waar het meeste rook vandaan komt. Daar aangekomen horen we veel gehoest en er komen een paar beroette mensen de bosjes uit. In hun midden zie ik een dodelijk verschrikte Lyra staan. Gelukkig is ze ongeschonden. Maar waarom ligt de vlag naast haar? Dan komt Chiron aan gegaloppeerd. Zijn gezicht staat woest. 'Wie heeft dit op zijn geweten?' Vraagt hij woedend. Iedereen van het blauwe team wijst naar Lyra die zo te zien elk moment in tranen uit kan barsten. Ik kijk haar stomverbaasd. 'Echt, ik weet niet hoe ik het deed. Het was een ongeluk.' Zegt ze met verstikte stem. Ik loop naar haar toe en sla mijn arm om haar heen. 'Ik geloof je.' Zeg ik geruststellend. Chiron schraapt nerveus met zijn hoef. 'Lyra, jij komt mee naar het grote huis, Apollo kinderen, verzorg de gewonden.' Ik wilde protesteren maar Chiron hield me tegen. 'Ook jij Jazz, daarna kom je naar het grote huis.' Ik zucht opstandig. Lyra werpt nog 1 ongelukkige blik naar achter en dan loopt ze met hangende schouders met Chiron mee.

Als alle gewonden verzorgd zijn, het waren er nogal veel, loop ik naar het grote huis. Ik hoop niet dat Lyra erg in de problemen zit. Ik klop aan en Chiron zijn grijze hoofd verschijnt om de hoek. 'Nog even wachten Jazz.' En dan verdwijnt hij weer. Ik knars met mijn tanden, hij weet dat ik een hekel heb aan wachten. Zacht begin ik een liedje te zingen. Na het 3e liedje word ik eindelijk naar binnen geroepen. Lyra zit ongelukkig in een grote stoel. 'Ze zit toch niet in de problemen he?' Vraag ik snel aan Chiron. Hij schud zijn grijze hoofd. 'Dat niet, maar we moeten we achter halen wat er is gebeurd en hoe die explosie kon ontstaan.' Ik knik. Dan wend Chiron zich tot Lyra. 'Kan je me vertellen wat er exact is gebeurd?' Ze haalt diep adem. 'Ik weet het niet.' Bekend ze eerlijk. 'Ik was in de val gelopen en de andere kampers lachten me uit, en ik werd toen zo boos. Ik weet niet hoe het gebeurde maar ik voelde mezelf warm worden en toen kwamen de explosies.' Legt ze uit. Ik wissel een veel betekende blik met Chiron. Hij schud gedecideerd zijn hoofd. 'Oh kom op Chiron!' Roep ik gefrustreerd. 'Nee, absoluut niet.' Zegt hij vastberaden. Ondanks alles raakt Lyra geïrriteerd. 'Mag ik ook nog weten waar dit over gaat?' Ze kijkt ons verontwaardigd aan. 'Ik vroeg Chiron of hij ons op queeste wil sturen om te achterhalen wie jou goddelijke ouder is.' Vertel ik. 'Maar iemand hier vind dat niet goed.' Ik werp een nadrukkelijke blik op Chiron. 'Euh, goden... wat moet je ermee.' Zeg ik wanhopig. Hij rolt geërgerd met zijn ogen. 'Wat is een queeste?' Lyra kijkt ons nieuwsgierig aan. Snel legt Chiron het haar uit. 'Maar het is veels te gevaarlijk.' Meld hij er dan achteraan. 'Oh Chiron, we moeten het weten. Anders gebeuren er nog meer ongelukken.' Zeg ik overredend. Hij schraapt bedenkelijk met zijn hoef over de grond. 'Goed, ik zal met de raad overleggen.' Zegt hij. Ik grijns naar Lyra. 'Jullie wachten buiten.' Zegt hij gebiedend. Ik trek Lyra mee naar buiten. Ik kijk haar blij aan. 'Misschien kunnen we nu achterhalen wie jou goddelijke ouder is.' Ze zwijgt. Ik haal mijn schouders op, ik bedoel, ik snap dat ze er nu niet over wilt praten. Ik begin weer een liedje te zingen. 'Je hebt een mooie stem.' Zegt Lyra verrast. Ik lach. 'Bedankt, maar Apollo is ook mijn vader, de god van de muziek.' Ze knikt begrijpend. 'Maar welk liedje zong je nou net? Volgens mij kende ik het niet.' Ik bloos. 'Ik heb het zelf geschreven.' Mompel ik. Lyra kijkt me bewonderend aan. Ze wil nog wat zeggen maar op dat moment doet Chiron de deur open. 'Kom binnen.' De mensen binnen kijken ons ernstig aan. Chiron schraapt zijn keel. 'Lyra, het word tijd dat je het orakel raadpleegd.' Zegt hij ernstig.