Wat komt er dadelijk, konijnen met machine geweren?

als ik nieuwe kleren aangetrokken heb die bijna het zelfde zijn als die die ik al aan had maar dan minder kapot loop ik naar de tafel van de Hermes kampers maar weer willen ze me niet hebben. Jazz wenkt me en ik kom bij haar zitten. Het eten verloopt eigenlijk wel goed, al eet ik bijna niets.
Dan gaat er een enorm kanon af. 'Oh, tijd voor vlaggenroof'. Zegt Jazz, en ik durf te zweren dat ik een ondeugende fonkeling in haar ogen zie.
Jazz trekt me overeind. 'We gaan een borst kuras en een wapen voor je zoeken'. Zegt ze. Ik grijns en ik loop mee.
Al snel gaat het van marmeren vloeren naar gras. Jazz loopt naar een schuurtje toe en glimlacht. Ik snap eerlijk gezegd niet hoe er wapens in een schuurtje kunnen liggen.
Toch loop ik haar achterna. Ze legt haar vingers op de deur en smijt hem dan open. Meteen zie ik alle glimmende wapens liggen.
'Wauw..' Zeg ik. 'Ja hé'. Jazz loopt het schuurtje in en rommelt wat tussen de wapens. Dan komt ze met een enorm zwaard terug. Ze geeft het aan mij maar het is zo zwaar dat ik het nauwelijks op kan tillen. 'Dat wordt hem niet'. Zegt Jazz. Ik knik instemmend en geef haar het reusachtige wapen terug.
Dan pakt ze een dolk die me al een stuk beter ligt. 'Ik heb wel zo'n idee aangezien je je goed voelt bij kleinere wapens'. Jazz loopt weer terug het schuurtje in en ze komt er uit met een leren wapenriem. Ik grijns. 'Dat is al beter', Zeg ik. Ik knoop de riem om en stop de dolk er in. In de kleinere vakjes zitten werpmessen en een kleine pijlen koker is aan de leren riem bevestigd. 'Mag ik eens een boog proberen?' Vraag ik. Jazz kijkt me wantrouwend aan maar geeft me dan een prachtige boog aan en een pijl.
'Waar kan ik op schieten?' Vraag ik. 'Oh', Jazz wijst naar een boom in de verte 'Daar', Zegt ze 'Als je talent hebt raak je die boom en dan weten we meteen dat de boog iets voor jou is'. Ik draai me om en leg de pijl voorzichtig op de boog. Ik trek hem uit en dan richt ik. Voor ik hem laat gaan verbeter ik nog snel mijn houding.
De pijl suist de verte in en ik kan niet zien of hij de boom geraakt heeft. Jazz trekt een klein dingetje uit haar broekzak en vouwt het dan uit tot een enorme verrekijker.
'Een handige gadget van de Hephaistos kinderen'. Zegt ze grijnzend. Ze zet het ding tegen haar oog en ik kijk haar nieuwsgierig aan, ik wil dolgraag weten of ik geraakt heb.
'Grote goden, precies in het midden van de lengte én de breedte'. Ze vouwt de verrekijker weer in tot een klein bronzen plaatje en stopt het terug in haar zak.
'Oké, je hebt nu werpmessen, een dolk en een boog, goed genoeg'. Zegt ze. Jazz hangt zelf een zwaard aan haar riem en dan smijt ze de deur van het houten schuurtje weer dicht. 'Tijd om een moordspel te spelen!' Roept ze blij uit. 'Ja, geweldig, wat komt er dadelijk konijnen met machine geweren?'
Jazz grijnst. 'Misschien'. Zegt ze vaag.

Eenmaal aangekomen in het bos worden de teams verdeelt. Ik kan niet helemaal mee krijgen wíé de teams precies verdelen maar het boeit me dan ook zeer weinig.
Ik word ingedeeld bij Nico, Argus, een jongen van Aphrodite en nog een paar mensen waar ik geen aandacht aan besteed. Ik zit in het blauwe team.
Natuurlijk word ik niet bij het plan betrokken maar moet ik een of andere struik bewaken....Jah echt awesome.
Ik ga bij mijn post staan- de geweldige struik- Terwijl iedereen druk in gevecht is sta ik daar maar, bij een struik. Niemand besteed aandacht aan mij, waarschijnlijk ben ik gewoon het zoveelste groentje dat de struik moet bewaken. Ik word kwader en kwader en als ik iemand naar onze vlag zie rennen ben ik er klaar mee, ik grijp mijn boog en een pijl suist rakelings langs de hand van het meisje. Ze deinst verschrikt terug en rent dan weg.
Ik laat de struik in de steek en ren zo snel ik kan naar de plek waar de rode vlag staat, natuurlijk wordt het ding zwaar bewaakt.
Maar na een minuut of drie gaat iedereen bij de vlag weg. Ik vraag me af wat er aan de hand is, waarom zouden ze hun vlag zomaar in de steek laten?
Ik baan me een weg door de bomen en de andere struiken en ren er op af maar dan snap ik waarom, ik word door middel van een strop aan mijn enkel de boom in gesleurd.
Ik ben er in getrapt ik schop en sla maar het touw gaat niet los.
De lachende kampers verzamelen zich om me heen. En hoe meer kampers hoe bozer ik word. Opeens lijkt de lucht te ontploffen en iedereen valt op de grond. Niet dat ik het zo erg vindt dat die idioten vallen, hebben ze nog verdiend ook!
Die explosie wordt opgevolgd door een andere en uiteindelijk blaast er een de vlag de lucht in. Ik ben er helemaal klaar mee. Verblind door woede trek ik mijn dolk en snijd ik het touw om mijn enkel los waardoor ik uit de boom op de grond val. Ik heb geen last van de pijn maar ik ben nog steeds woedend.
'Jullie! Hou op met lachen! Ik ben geen groentje dus hou op! Ik wil weten wat er aan de hand is EN WEL NU!' De vlag komt vlak naast mij in de grond terecht en dan besef ik dat ik dit gedaan heb. Ik zit - Zo als altijd, diep in de problemen.