Jullie doen een moordspel voor de lol... waarom ook niet?

'Ach Mike, doe niet zo kinderachtig!' Zeg ik geërgerd. Hij schud verwoed met zijn krullenhoofd. 'No way, end of story.' Lyra zuchtte geïrriteerd. 'Laat maar hoor, ik weet wel wanneer ik niet gewenst ben.' Ik werp Mike nog een blik vol minachting toe. 'Dit is nog niet voorbij jochie.' Zeg ik met een vuile blik. Mike deinst een beetje achteruit. Dan draai ik me weer om naar Lyra. 'Sorry hoor, de meeste andere kampers zijn echt super aardig.' Ik sla troostend mijn arm om haar heen. Ze kijkt me zacht lachend aan. 'Jazz, wie is di Angelo?' Vraagt Lyra nieuwsgierig. Ik veeg een lok uit mijn gezicht. 'Nico di Angelo, hij is een zoon van Hades maar dat hoort eigenlijk niet.' Ik leg Lyra de legende uit over de grote drie die eigenlijk geen kinderen meer mogen krijgen. 'Maar waarom zeiden ze dan dat ik maar bij hem moest?' Vraagt ze verward. Ik haal mijn schouders op. 'De meeste mensen vinden hem een freak maar ik vind hem wel cool. Oh, daar zal je hem net hebben.' Zeg ik wijzend naar het Hades gebouw. Daar staat een schuchtere dunne jongen met zwart haar. 'Hey Nico! Kom ff kennis maken met de nieuwe kamper!' Roep ik terwijl ik hem wenk. Hij slentert nonchalant naar ons. 'Hey, ik ben Nico.' Stelt hij zich aan Lyra voor. 'Lyra.' Zegt ze. Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. 'En hoe vind je het kamp?' Vraagt hij vriendelijk. 'Met de kaart.' Antwoord Lyra achteloos. Ik schiet in de lach, ik mag die meid wel. Ook Nico grijnst. 'Maar nu even serieus?' Ze snuift. 'Echt geweldig, eerst word ik bijna vermoord door een hydra en daarna wil het hermes gebouw me niet hebben.' Zegt ze terneergeslagen. Nico trekt een wenkbrauw op. 'Kom op, waarom zou het Hermesgebouw jou nou niet willen hebben?' Vraagt hij verbijsterd. Daar weten we geen van allen het antwoord op. 'Kom, ik breng je naar Chiron, daar moet elke nieuwe kamper heen.' Zeg ik om de pijnlijke stilte te verbreken.

'Dus Lyra was het toch?' Chiron kijkt haar vriendelijk aan. Ze knikt. Dan kan ik me niet meer inhouden. 'Chiron, ze doen echt super gemeen tegen haar, het Hermesgebouw wil haar niet eens binnenlaten.' Klaag ik. 'Wat?' Chiron schraapt verontwaardigd met zijn hoef over de grond. 'Dat is belachelijk, gewoon te gek voor woorden.' Mompelt hij. Ik kijk triomfantelijk, eindelijk iemand die het met me eens is. 'Goed, en je bent nog niet erkend?' Vraagt hij verbaasd. Lyra schud haar hoofd. 'Hoe oud ben je dan?' Vraagt hij verward. 'Ik ben 13?' Chiron zucht. 'De goden mogen hun afspraken wel eens vaker nakomen.' Gromde hij. In de verte rommelde het. 'Ach, die kunnen ook niets hebben.' Zegt hij. Ik grijns. 'Maar waar plaatsen we haar nu?' Vraag ik ernstig. Chiron denkt even na. 'Nou goed, ze kan de eerste nacht in het grote huis slapen, Jazz zorg jij ervoor dat ze schone kleding krijgt. Met het eten zit ze even aan jullie tafel.' Ik grijns weer en steek mijn arm om die van haar. 'Kom we gaan de kamp winkel plunderen.' Zeg ik. Ze schiet in de lach.

Onderweg vraagt Lyra van alles aan mij. 'Wie is jou goddelijke ouder?' Vraagt ze nieuwsgierig. 'Apollo. Apollo is de God van het licht, de muziek en de dichtkunst.' Leg ik uit. 'En ben jij wel al erkend?' Ik knik. 'Ja, ik ben nu 15 en ik ben al 3,5 jaar op kamp. Op mijn 12e ben ik erkend, er verscheen een grote lier boven mijn hoofd.' Vertel ik. 'Ik zal vast nooit erkend worden.' Zegt Lyra mismoedig. Net op het moment dat ik haar op wil vrolijk horen we hard gehinnik. 'Oh goden!' Roep ik en ik sla mijn hand voor mijn hoofd. Ik was Skyfall helemaal vergeten. Ik begin te rennen en trek Lyra met me mee. 'Euh wat gaan we doen?' Vraagt ze terwijl ze struikelend achter me aan rent. Dan zie ik hem boven op het dak van het grote huis staan. 'Skyfall, kom nu naar beneden!' Roep ik boos. Lyra kijkt met open mond toe. De hengst land naast me en kijkt me onschuldig aan. 'Je weet dat je niet op het dak mag komen.' Zeg ik streng. Hij hinnikt verwijtend. Mijn blik verzacht. 'Sorry lieverd, ik zal je niet meer zolang buiten laten staan.' Lyra staat nog steeds met open mond te kijken. 'Oh ja, Lyra dit is Skyfall mijn pegasus.' Zeg ik trots. 'Je hebt een eigen pegasus?' Vraagt ze bewonderend. 'Nou jaa, een eigen..' Dan vertel ik haar hoe ik aan Skyfall kom en net als altijd legt hij zijn oren plat in zijn nek als hij het woordje griffioen hoort. Lyra streelt hem over zijn nek en hij sluit genietend zijn ogen. 'Kom, dan kan ik je gelijk de stallen laten zien.' Zeg ik terwijl ik richting de stallen begin te lopen.

Als Skyfall weer met vers hooi en water en een extra appel op stal staat gaat de etensbel. 'Ah, ik rammel.' Zeg ik. 'Betekend dat dat we gaan eten?' Lyra kijkt me vragend aan. Ik knik en we lopen naar de gezamelijke eetplek. 'Kom maar bij de Apollo tafel zitten.' Zeg ik uitnodigend. We worden van alle kanten aangestaard maar ik trek me er niets van aan. Snel leg ik het verhaal aan de andere Apollo kampers uit en gelukkig laten ze Lyra hier wel toe. Als we hebben gegeten gaat er een harde gong. 'Wat betekend dat?' Vraagt Lyra verbaasd. 'Dat is het begin van ons spel vlaggenroof.' snel leg ik haar uit hoe het gaat. Ze kijkt me verbijsterd aan maar haalt dan haar schouders op. 'Dus jullie doen een moordspel voor de lol... waarom ook niet?'