Het Hermes gebouw wil me niet hebben..Geweldig.

Ik keek recht in de ogen van een meisje met...Paarse ogen.
'Ze is weer wakker'. Zegt het meisje, ze heeft een zangerige stem. Ik ga razendsnel overeind zitten waardoor mijn hoofd tegen dat van de jongen met de bruine haren aan knalt.
'Au! Ja ze is duidelijk weer wakker!' Riep hij beledigd uit. 'Sorry, ik kan er niets aan doen dat jij een watje bent'. Zei ik. Het blonde meisje keek me kwaad aan.
'Dat is Percy Jackson', Zei ze. 'Hij heeft de wereld en daarmee jou leventje gered'. Het meisje zag er uit als een standaard populair, irritant meisje dat zichzelf meer dan geweldig vond maar haar intelligente grijze ogen bewezen het tegendeel. 'Annabeth Chase, dochter van Athena'. Zei het meisje. 'Lyra Jeffrey's aangenaam'. Zei ik grijnzend.
'Dus, Percy Jackson, redder van de wereld, waarom ben ik hier en wat is dit?' Vroeg ik op een toon waar de spot en het sarcasme van af droop.
'Je bent net Percy'. Gniffelde het meisje met de paarsblauwe ogen. 'Dát, is Jazz, dochter van Apollo en mijn grootste nachtmerrie'. Zei Percy.
'Fijn, bedankt voor de informatie waar ik helemaal niets aan heb, kunnen jullie me vertellen waar ik ben?' Vroeg ik. Annabeth grijnsde.
'Jij bent in kamp half-bloed, een kamp voor halfgoden'. Zei Annabeth. 'Zo als Perseus? Oh, Percy, vandaar'. Zei ik. Annabeth knikte. 'Ja'. Zei ze.
'Wie is mijn goddelijke moeder of vader dan'. Annabeth keek Percy aan en die twee leken een discussie te voeren, maar dan zonder woorden.
'Dat weet ik nog niet, bij de meeste halfgoden hebben we wel een vermoedde...Maar bij jou'. Weer keek Annabeth naar Percy. 'Misschien Zeus'. Zei Percy.
Annabeth wierp hem een kwade blik toe. 'Geef toe, ze lijkt op Thalia'. Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Mag ik nog wat meer informatie!?' Vroeg ik chagrijnig.
'En waar is Leyla?' Jazz grinnikte. 'Ik lijd je wel rond..Maar eerst moeten we iets aan je schouder doen'. Zei ze. Ik snapte niet waar ze het over had maar toen ik mijn bijna blauwe schouder zag die de verkeerde kant op stond schrok ik me een hoedje. 'Mijn god', Zei ik 'Mijn goden'. Verbeterde Annabeth me. 'Mijn goden', Zei ik geïrriteerd. 'Hoe kan het dat ik niet verga van de pijn?' Vroeg ik verbaasd. 'Ambrozijn', Zei Jazz. 'En je hebt bewezen dat je een echte halfgod bent, als je dat gedronken had en je was een sterveling geweest was je nu in een stervelingen drilpudding verandert. 'Is dit jullie standaard openingszin of zo? Het slaat namelijk niet echt aan, maar dat kan ook aan mij liggen'. Zei ik terwijl ik opstond. 'Kan je al lopen?' Vroeg Jazz. 'Natuurlijk kan ik dat'. Zei ik terwijl ik een rondje rende. 'Oké, dan mag je haar rondleiden Jazz'. Zei Percy.
'Waarom ik?' Vroeg Jazz snibbig. 'Omdat jij haar geholpen hebt en ik en Annabeth hebben nog andere dingen te doen'. Zei Percy die Annabeth aan keek alsof ze een geheimpje uitwisselde. Annabeth glimlachte en ze pakte Percy's hand vast waarschijnlijk om hem op te eisen en ze liepen weg.
'Nou dat was ook gezellig'. Zei Jazz die haar arm door de mijne haakte en zei 'Op naar kamp'. Ik grinnikte en liep met het meisje mee. Eigenlijk voelde dit minder vreemd aan dan ik gedacht had. Het meisje wees me alle cabine's aan, uiteindelijk liet ze me achter bij het Hermes gebouw. 'Hoe oud ben je?' Vroeg Jazz. 'Dertien'. Zei ik. Ik snapte niet waarom die informatie van belang zou zijn. 'Oh'. Zei ze. 'Eigenlijk zou je goddelijke ouder je al op je twaalfde moeten claimen'. Zei Jazz eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen mij. Er kwam iemand van het Hermes gebouw naar buiten gelopen. Hij had blond haar en blauwe ogen. 'Hallo dames'. Zei hij terwijl hij een buiging maakte.
'Dit is...', 'Argus', Zei de jongen. 'Hij is veertien en nog niet geclaimd, hij is hier al sinds zijn vierde'. Argus maakte een buiging voor me en toen pakte hij mijn hand. 'Welkom bij Hermes', Zei hij 'Dit is een geweldig, overvol, saai, ik blijf maar bij geweldig gebouw'. Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Ja...Geweldig'. Zei ik.
Toen kwam er nog een jongen- waarschijnlijk een zoon van Hermes- uit het gebouw gerent. 'Shit, Jazz, die komt er echt niet in' Zei hij.
Ik grijnsde. 'Ik zal niet bijten hoor'. Zei ik. 'Nee, Jazz, nee, ze moet maar een ander gebouw zoeken, stop haar maar bij di Angelo'. Ik snapte er niets van maar natuurlijk wilde zelfs het Hermes gebouw me niet hebben