35.

http://www.youtube.com/watch?v=99GyFmnH59s

Draco:
'Draco, wat herinner je je nog van gister middag?' vroeg Rose.
Teleurgesteld gaf ik antwoord. Ik dacht dat het ergens anders over zou gaan. Dat ze zou bekennen dat ze werkelijk verliefd op me was en niet zonder me kon. Te hoge verwachtingen? Ik weet het, maar dat is wel wat ik het liefst zou willen.
'Je zat aan mijn bed en wachtte tot ik in slaap viel. Dat is alles wat ik me nog kan herinneren.' zei ik.
Ze knikte tevreden.
'Waarom?'
'Hoe bedoel je, waarom?' vroeg ze.
'Waarom doe je zo? Zo mysterieus..Zo afstandelijk.' bekende ik.
'Waarom ben je zo nieuwsgierig?' vroeg ze.
Ik schaamde me. Ze had gelijk. Ik was veel te nieuwsgierig. Haar leven ging mij niks aan. Dat was privé.
'Het spijt me.'
'Nee, het spijt mij. Het spijt me dat ik soms zo moeilijk doe. Het spijt me dat ik je met vragen laat staan.'
'Het maakt niet uit. Het gaat me helemaal niks aan.' Ik sloeg mezelf op de zijkant van mijn hoofd. Ze pakte mijn hand vast en legde hem op haar wang. Haar huid voelde warm aan.
'Draco, ik beloof het je. Ooit op een dag, ik weet niet wanneer, vertel ik je wat er is. Maar nu niet, nog niet. Ik weet nog niet of ik je kan vertrouwen.'
'Maar, je kán me vertrouwen! Ik bewijs het je.'
'Van Harry, Ron en Hermelien heb ik heel andere dingen gehoord, Draco. Je schijnt een vrouwenverslinder te zijn, een player. Volgens Harry heb je geen respect voor anderen, behalve voor Heer Voldemort.'
Mijn adem stokte. Ze durfde de naam uit te spreken. Waarom was ze niet bang?
'Je spreekt de naam uit.' stamelde ik.
'Ja, natuurlijk doe ik dat. Waarom niet? Het is maar een naam, en persoonlijk vind ik dat hij wel een betere uit had mogen kiezen.'
Ik moest lachen. Ik kon er niks aan doen, maar de achteloze manier dat ze het zei, was gewoon grappig. Alsof ze niks gaf om de heer van het Duister.
'Waarom ben je niet bang voor hem?' probeerde ik voorzichtig. Ik mocht toch zeker wel vragen stellen?
'Eerlijk gezegd vind ik hem een gigantisch watje. Hij is niks zonder zijn Dooddoener vriendjes. Dat is hij gewoon een kleine etter. Zonder zijn hulpjes is hij niks.'
Was ze nou serieus? Gaf ze echt zo weinig om hem?
'Maar, waar ik me nog het meest aan erger, is dat niemand wat doet. Ze laten hem maar zijn gang gaan. Droebel doet alsof zijn neus bloed, het Ministerie onderneemt geen actie, ookal zegt het van wel. Overal worden onschuldige mensen opgepakt, alleen zodat het Ministerie kan zeggen dat ze iets doen. Maar ze hebben werkelijk geen idee waar ze mee bezig zijn.
En hier op school is er ook niemand die er wat aan doet, op Harry en Perkamentus na. Maar hun zijn maar met zijn tweeën. Ik weet zeker, dat als meer mensen opstaan en vechten, Voldemort ten onder gaat. Maar iedereen is bang.'
Wat bedoelde ze hier mee? Wilde ze vechten, tegen de Heer van het Duister?
'Maar, jij bent natuurlijk een Dooddoener.' zuchte ze.
'Hoe weet je dat?' vroeg ik geschrokken.
'Ik weet alles van je. Ik weet alles van iedereen. Dat heb ik je toch verteld.'
'Je hebt me verteld dat je wist waar ik mee bezig was, niet dat je álles wist. En al helemaal niet over iedereen!'
'Nou, dan weet je het nu.'
Het was even stil.

'Maar, dit is niet de reden dat ik je hier vroeg. De werkelijke reden is..dat ik verliefd op je ben, Draco.'
Ze ze het zomaar, opeens. Zonder eromheen te draaien. Had ze eindelijk een besluit genomen?
'Hoe..waarom?'
'Ik had gister een goed gesprek met iemand en uit dat gesprek kwam dat ik je leuk vond. Meer dan leuk. Draco, ik kan niet zonder je.'
Ik zuchte. Wat een opluchting. Ze was verliefd, en wel op mij!
'Ik kan ook niet zonder jou, Rose. Het liefst zou ik je iedere dag, iedere minuut en iedere seconden zien. Maar helaas, dat gaat niet. Maar ik wil zo vaak mogelijk bij je zijn. Wanneer je er niet bent, word ik onrustig en gestrest.'
'Draco, de player. Lieg je nou tegen me?'
'Nee! Ik zweer het je. Ik lieg niet. Ik weet het, ik ben niet zo respectabel omgegaan met de meisjes hier op school. Maar jij bent anders, voor jou heb ik werkelijk gevoelens.'

Rose:
Dit kon niet waar zijn. Draco was verliefd op me. Droomde ik?
Hij pakte mijn hand. Zijn hand was warm en voelde goed aan. Even kneep hij in de mijne.
Zijn gezicht kwam dichterbij..
'Draco..' fluisterde ik. Wat moest ik doen? Wat gebeurde er? Dit had ik nog nooit meegemaakt.
'Rose, ik ben verliefd op je. Heel erg, en ik kan het niet stoppen. Ik wil het niet stoppen. Het voelt zo goed.' fluisterde hij.
Zijn lippen raakte ze mijne. Ze voelden zacht en teder aan. Ik sloot mijn ogen.