Chapter #005

'Heb je zin om naar Zweinstein te gaan?' Vroeg Draco nieuwsgierig.
'Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten, natuurlijk heb ik er zin in, maar ik ben de eerste die er heen gaat. Ik heb dus geen idee hoe het allemaal gaat daar.'
'Ik weet zeker dat je het er wel leuk zal vinden, en als je iets moet weten, help ik je wel.' Zei hij aardig.
Ik had nooit van hem verwacht dat hij zo aardig zou zijn, bij onze eerste ontmoeting.
'Bedankt, je bent erg aardig.' Zei ik verlegen en ik voelde dat ik rood werd.
'Oh. Echt? Dat heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd.' Zei Draco ongemakkelijk en ik zag dat hij ook een kleur kreeg.
'Ja, en ik beloof dat ik jou ook zal helpen als je me nodig hebt.' Zei ik.
'Oke.' Draco stak zijn hand naar me uit. Ik twijfelde even maar pakte zijn hand aan en schudde hem.
'Je bent best wijs, hoe oud ben je eigenlijk.' Vroeg Draco aan mij en ik was verrast van wat hij van me vond.
'Ik ben elf.' Draco zei op zijn beurt dat hij ook elf was. We praatten een beetje over onze familie en andere zaken. Ik vertelde dat ik drie zussen had.
'Hoe oud zijn je zussen dan?' Vroeg Draco met een plagerige glimlach.
Ik giechelde zachtjes in mijn hand, hij maakte daar al de hele tijd grapjes om.
'Ze zijn 13, 15 en 19.' Zei ik weer serieus.
'Heb jij broers of zussen?' Vroeg ik aan Draco.
'Nee, en ik hoef ze ook niet. Ik ben gelukkig als hoe het is.' Zei hij en ik knikte.
Inmiddels was ik al naast hem gaan zitten en vroeg me af of we al vrienden waren.