34.

Draco:
Moeizaam opende ik mijn ogen. Mijn oogleden voelden loodzwaar aan.
Ik keek om me heen en zag dat ik nog steeds in de ziekenzaal lag. Maar ik voelde me goed. Wat deed ik nog hier, als ik ook bij Rose kon zijn?
Gauw sloeg ik de dekens van me af en stapte uit het zachte bed. De gordijnen om het bed schoof ik dicht, zodat ik geen pottenkijkers had als ik me omkleedde.

Zelfverzekerd stapte ik de Grote Zaal in. Ik voelde me weer helemaal top.
De Grote Zaal was bijna verlaten. Op Rose en een paar eerstejaars na.
Vrolijk liep ik op haar af, maar herinnerde me net op tijd dat ze me had gevraagd om afstand te houden.
Treurig ging ik aan de tafel van Zwadderich zitten. Ik wilde net een hap uit mijn boterham nemen, toen er op mijn schouder werd getikt. Ik legde de boterham neer en keek om.
Rose legde een papiertje op mijn boterham en liep de zaal uit.
Snel opende ik het papiertje.

'Draco,

Kom aljeblieft naar de kamer van Hoge Nood. Ik moet je iets vertellen.

Liefs, Rose.'

Ik las het briefje wel twintig keer over. Liefs Rose, stond er. Niet te geloven! Zou ze dan toch iets voor me voelen? Nee, dat kon niet.
De kamer van Hoge Nood, ik begon er een hekel aan te krijgen. De afgelopen week was ik er bijna elke dag geweest, om die stomme Verdwijnkast te repareren. Maar het wilde maar niet lukken.
Ik propte een boterham naar binnen en haaste me naar de kamer van Hoge Nood.

Ze wachtte op me, op de zevende verdieping. Ik zag haar staan, ze stond met haar rug naar me toe gekeerd en staarde uit het raam. Ze keek treurig.
'Rose?' vroeg ik zachtjes.
Ze draaide zich om en een glimlach sierde haar gezicht.
Ze ging voor de muur staan en liep drie keer op en neer. Er verscheen een deur.
Ze opende de deur en liep naar binnen. Maar ze sloot niet. Ze wilde dat ik achter haar aan liep.
Ik stapte de kamer binnen en sloot de deur achter me.
Ik was beland in de mooiste slaapkamer die ik ooit gezien had. Aan de muren hingen fakkels die de kamer verlichtten. Aan de rechterzijde van de deur stond een openhaard. Het vuur knepperde vrolijk. Het straalde warmte en licht uit.
Er stond een groot tweepersoons hemelbed. Het hout was donkerbruin, en de lakens en gordijnen hadden een dieprode kleur.
Voor de open haard stond een donkerrode bank. Rose was gaan zitten en klopte op de lege plaats naast haar.
'Wat wilde je me vertellen?' vroeg ik toen ik zat.