Chapter #003

Wij waren éen van de laatsten die de trein in stapten en daarom was er weinig plek over.
'Harry en Ron hadden een coupé gevonden, maar die zat vol met een stuk of vier kinderen van een jaar of twaalf.
'Ik wil hier wel bij zitten, als het mag.' Zei Harry.
'Maar dan zit het er zo vol.' Zei ik. 'Ik wil opzich wel een ander plekje zoeken, dat vind ik niet erg.'
'Maar Jady, dan zit je alleen met een vreemde, vind je dat niet erg dan?' Vroeg Ron verbaast aan mij.
'Nee, dat vind ik niet erg, dan leer ik mensen kennen.' Was het laatste wat is zei. Ik zwaaide even en liep toen weg. Ik kwam een coupé tegen waar éen iemand in zat. Ik deed de coupédeur open en keek naar binnen. Er zat een blonde jongen in de coupé. Hij had een kille blik en ik wilde teruggaan, maar hij zei wat tegen mij.
'Wat kom je doen?' Hij had een kille stem. Ik wist nog steeds niet of ik wel een gesprek met hem wilde voeren.
'De trein zit vol, mag ik hier komen zitten?' Vroeg ik dapper. Zo verlegen was ik dus toch niet.
De blonde jongen bekeek me even helemaal van top tot teen en keurde me toen blijkbaar goed.
'Kom maar zitten.' En hij klopte met zijn bleke hand op de plek tegenover hem. Ik ben heel slechte met nieuwe mensen leren kennen en wist niet of ik het allemaal wel goed deed.
'Oke.' Zei ik. Ik ging zitten en bekeek de jongen nog eens goed. Hij was even oud als mij, maar op de een of andere manier was ik een beetje bang van hem.
'Hoe heet je?' Vroeg ik. Zo ik durfde veel, vandaag!
'Draco. Draco Malfidus. En jij?'
Ik streek een lok haar achter mijn oor en zei dat ik Jady heette.
'Hoe heet je van de achternaam?' Vroeg Draco aan mij en ik wist niet waarom hij dat wilde weten.
'Eh, Adams, hoezo?'
'Gewoon, om te weten of ik je ergens van ken.' Zei Draco.
'Als je wist wie ik was, zou je het toch wel zien?'
Draco kuchte en keek uit het raam.