133.
Masquerade. Ik keek diep in zijn ogen. Door zijn masker heen zag ik zijn bruine ogen, mijn masker wilde hij weghalen. In het midden van de dansvloer, stond ik tegenover hem. Met mijn hand pakte hij die van mij. Hij kwam steeds dichterbij, ik kon het niet. Iedereen staarde mij aan en ik rende weg, naar buiten. De mensenmassa werdt te veel voor mij. ‘Alice?’ De jongen die mij net probeerde te zoenen stond voor mijn neus.
‘Het is trouwens Audrey.’ Ik trok mijn masker van mijn gezicht en hij kwam naast mij zitten. Hij sloeg zijn arm om mij heen en we bleven praten, het leek alsof ik hem al jaren kende maar een nieuw deel leerde kennen van deze persoon. ‘Je hoeft je niet te verbergen, wie ben je?’ Twijfelend keek hij mij aan. ‘Als ik dat vertel, is dit het einde.’ Ik wist niet waar hij over praatte. Ik haalde zijn masker van zijn gezicht. Vragend keek ik hem aan, ‘Nicholas, wat doe je hier?’ Glimlachend keek hij mij aan. ‘Het is trouwens Tom.’
Christina point of view
Audrey sliep duidelijk nog. Ik liep haar kamer in en probeerde haar wakker te maken. ‘Nicholas, nee Tom!’ Ze opende haar ogen en keek mij vragend aan. ‘Wat doe jij hier?’ Lachend keek ik haar aan. ‘Ik ben hier blijven slapen, herinner je dat niet?’ Ze knikte van niet. ‘Wat is er met Nicholas?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Nicholas is een alias van Tom.’ Verward keek ik haar aan. ‘Je hebt al maanden niet meer gesproken over Tom.’ Ze probeerde zich omhoog te duwen. ‘Spreek je hem echt niet meer?’ Ze knikte van niet en ik liep de kamer uit.
Audrey point of view
Er lag een briefje op mijn bed, waarschijnlijk uit Christina haar jas gevallen. Mijn ogen gleden over het briefje, met de naam van Tom aan het einde. Wat moest ik hier mee? [1 bericht aan Tom] ‘Ik heb je briefje ontvangen.’
Er zijn nog geen reacties.