Chapter fifty-five.

~ Alison Lilian Hale

Ik had nog nooit in een golf karretje gereden en ook al dacht ik in het begin dat er niks bijzonders aan was, vond ik toch super leuk! Het was eens wat anders en alle vreemde blikken die mensen ons gaven maakte het alleen nog maar leuker. Luke had op zijn telefoon wat muziek aan gezet en samen zongen we mee met All Time Low.

‘We zijn er bijna, wat denk je er van.. Wil je ook een stukje rijden?’ vroeg Luke met een grijns.

Met grote ogen keek ik hem aan ‘Ben je nou serieus? Je weet dat ik niet kan rijden he, en dat ik geen rijbewijs heb?’

Hij grinnikte en zette het karretje stil aan de zijkant van de weg ‘Het is niet zo moeilijk en ik zit toch naast je, we zijn er echt bijna dus het is maar een klein stukje.’

Ik keek van het stuur naar Luke en weer terug en beet op mijn lip, zal ik het gewoon proberen? Het kon vast geen kwaad toch?

Ik knikte langzaam ‘Oke, ik wil het wel proberen denk ik..’

Luke glimlachte en snel wisselde we van plaats waarna hij me uitlegde wat ik moest doen. Ik haalde een keer diep adem en volgde al zijn instructies. Voorzichtig drukte ik het gaspedaal iets in en ik verstevigde mijn grip om het stuur toen het karretje langzaam begon te bewegen. Luke lachte en bleef me instructies geven tot dat ik het gevoel kreeg dat ik het onder de knie had. Ik liet het karretje iets harder gaan en een glimlach verscheen op mijn gezicht, dit was leuk!’

Na een tijdje wees Luke naar rechts ‘Hier is het, denk je dat je voor de deur kan stoppen?’ vroeg hij.

Ik knikte en nadat ik het karretje weer wat langzamer had laten gaan, maakte ik een wijde bocht naar rechts en stopte ik precies voor de grote deur van het gebouw. Toen ik op zij keek naar Luke zag ik dat hij me met een brede grijns en twinkelende ogen aanstaarde.

‘Je ziet er echt heel schattig uit als je, je ergens op concentreert, lachte hij waarna hij uit het golf karretje sprong.

Ik volgde snel zijn voorbeeld en liep achter hem aan naar de ingang van het gebouw. Eenmaal binnen zag ik dat het een soort binnen speeltuin was, volgens het bord was het zelfs een kinderspeelparadijs.

‘Ehm Luke wat doen we hier?’ vroeg ik terwijl ik nog een keer om me heen keek.

Hij drukte een kus op mijn wang ‘Dat zie je vanzelf, veel plezier Ali!’ zei hij en voordat ik hem nog iets anders kon vragen was hij al weg.

Voor een tijdje stond ik daar gewoon, niet wetend wat te doen. Toen ik nogmaals om me heen keek zag ik dat er een oranje post it op de deur was geplakt en meteen kreeg ik weer een glimlach op mijn gezicht.

‘Find me (: X Ash’ stond er op het briefje en giechelde vouwde ik het briefje op en stopte hem in mijn zak bij alle anderen. Ik duwde de deur naar het eerste gedeelde van play city open en liep langzaam naar binnen. Er werd zacht muziek gespeeld en omdat er verder niemand rond liep had ik het gevoel alsof ik de enigste in de ruimte was. Natuurlijk wist ik dat Ash hier ook ergens was maar ik wist nog niet waar.. Toen ik het eerste speelhuis in klom voelde ik mezelf een beetje zenuwachtig worden. Ik herinnerde me dat we vroeger als kinderen ook vaak naar dit soort speelparadijzen gingen en ik denk dat Ash daarom ook deze locatie had gekozen. We hadden elkaar voor het eerst ontmoet in het park maar de tweede keer hadden onze ouders ons meegenomen naar net zo’n binnen speeltuin als deze, een play city. We hadden daar de hele dag gespeeld, we klommen overal in, verstopte ons op allerlei plekjes en jaagde de hele dag achter elkaar aan. Dat was ook de dag dat we gezworen hadden om voor altijd beste vrienden te blijven. De herinnering zorgde voor een lach op mijn gezicht en het zorgde er ook voor dat ik Ash snel wilde vinden. Ik wilde hem knuffelen, hem kussen en hem bedanken voor zijn vriendschap. Ik klom naar het hoogste torentje in het speelhuis in de hoop dat ik vanaf daar de rest van het speelterrein kon zien. Ik wist zeker dat Ashton ergens een hint voor me had achtergelaten want als hij dat niet had gedaan dan zou het me best veel tijd kosten om hem te vinden.

‘Waar ben je?’ mompelde ik zacht toen ik eindelijk boven was.

Mijn ogen gleden door de ruimte en ik glimlachte toen ik een van zijn bandana’s zag. Hij had een van zijn rode bandana’s om de paal van de ingang van het tweede speelhuis gebonden. Dit was de hint waar ik naar zocht en ik hoopte heel erg dat hij ook echt daar binnen was. Ik begon mijn weg naar beneden en omdat ik niet kon wachten om Ashton te zien ging het een stuk sneller dan ik had verwacht. Ik rende richting de paal met de bandana en maakte hem los waarna ik hem om mijn plos deed als een soort van armband.

‘Come out, come out wherever you are,’ giechelde ik terwijl ik naar binnen klom.

Het duurde niet langs voordat ik weer een post it vond.

You can find me where we had our first hug, I’m sure you remember (; See you very very soon! X Ash


--