Chapter 2

"Arianna kom je na de les even na", zei meneer Horan tegen me. Ik knikte en ging ongestoord weer verder met het huiswerk. Zodra de bel ging haastte elke leerling zich het lokaal uit. Toen ook de laatste leerling het lokaal had verlaten, liep hij naar de deur en deed hem op slot. "M-Me- Meneer Horan?", stotterde ik. Waarom zou hij de deur op slot doen? Hij liep naar zijn bureau, waar ik al stond te wachten. We keken elkaar in de ogen totdat hij z'n lippen op de mijne drukte....

Zwetend werd ik wakker. "holy shit" "holy shit" HOLY SHIT, wat was dat net". Ik liet mezelf terug in m'n kussen vallen en ging met m'n hoofd op iets hards liggen. "Shit wekker", mompelde ik. Ik pakte m'n wakker onder m'n kussen vandaan en keek er slaperig naar. "07:53".

Ik draaide me om en staarde voor me uit. "07:53" "07:53" "07:53" "07:5.... SHIT IK KOM TE LAAT. Ik sprong uit bed en rende naar m'n kast. "

"Wat moet ik aan, wat moet ik aan, wat moet ik aan!", riep ik gestressd. Nadat ik kleren had aangedaan en m'n tanden gepoetst vloog ik naar beneden. "Je ziet er vreselijk uit", riep m'n broer vanaf de eettafel. "Boter, waar is de boter Luke", vroeg ik aan hem. "

"Arianna doe eens rustig, pak mijn boterhammen maar", zei Luke. Ik begon m'n tas in te pakken en toen ik klaar was kreeg ik van Luke zijn boterhammen. "Dankje, ik hou van je, doei!", riep ik hem na terwijl ik richting m'n fiets liep. "08:12", zei m'n telefoon.

Ik pakte m'n fiets en maakte me snel uit de voeten. Nog acht minuten... Dus om tien voor half negen rende ik het lokaal binnen en nam plaats. "Dat was op het nippertje". "Nou Arianna pak je boeken maar, je bent al aan de late kant", snerpte de wiskunde docent. Ik schonk hem m'n liefste glimlach en pakte snel m'n boeken. "Juliette welke bladzijde?", fluisterde ik tegen haar.

"Arianna, mond dicht", zei de leerkracht. "Gaat alles wel goed, je ziet super wit", vroeg Juliette die naast mij zat. Ik voelde aan m'n hoofd, die was inderdaad best warm. "M'n hoofd is wel warm ja", zei ik tegen haar.

"JULIETTE,ARIANNA, laatste waarschuwing", riep de docent weer. Ik rolde met m'n ogen, wat een chagrijn zeg. "Wat deed je nou net", riep de docent kwaad. "Niks", zei ik beleefd. "Jawel, je rolde met je ogen", riep Justin door de klas. "Eruit", riep de leerkracht.

Ik pakte m'n tas en verliet het lokaal. Ik liep richting de schoolkantine maar botste in de gang tegen iemand op. "Arianna" "Meneer Horan". "Noem me maar Niall", grinnikte hij. Ik keek hem doelloos aan. "Wat doe je hier eigelijk", vroeg hij me. "Waarom staat u niet voor een klas", vroeg ik terug. "Ik moest wat kopiëren",zei hij doelend op de papieren in zijn hand.

Ik knikte onnozel en bedacht me dat ik nog antwoord moest geven op z'n vraag. "Oh ja, ik ben wiskunde uitgestuurd", grinnikte ik. "Dat is toch een stom vak", zei Niall. "Wacht dat mogen leerkrachten niet zeggen", grinnikte hij.

Dit was echt awkward, zeker na vanochtend. "Je ziet wit", zei Niall tegen me. "Je bent niet de eerste die dat tegen me zegt", grinnikte ik waarna ik weg liep.

Na twee les uren dood voor me uit te hebben lopen staren besloot ik toch naar Juliette te luisteren en ziek naar huis te gaan. Dus in de eerste pauze meldde ik me bij de balie, die me gelijk lieten gaan.

Maar waarom vond ik het dan zo erg, om nu de Engels les niet mee te maken...?