APWBP Boek 1 Hoofdstuk 10 Deel 3

“En hoe zagen die andere jongen en dat meisje eruit?”

“Oh, die meid was lelijk!” Foppe grinnikte. “Grijpel of zoiets, heet ze zo? En die andere jongen was echt dik en pafferig.” Ik zuchtte.
“Goed, Foppe, bedankt.” Foppe salueerde en vloog al schetend de gang uit. Dus Harry en zijn vrienden hadden Pluisje gezien. Veel verder dan de deur zouden ze echter niet gegaan zijn, dan hadden ze nu wel in de ziekenzaal gelegen. Of erger… Ik zuchtte, Harry wist nu waar de steen lag en ik wist dat ik hem alleen kon tegenhouden door hem van school te sturen. Hij leek toch meer op James dan ik eerst gedacht had, maar hen van school sturen wilde ik niet doen. Het was cruciaal dat Harry magisch onderwijs kreeg en het was ook de enige manier om over hem te waken.
Toen ik Vilder wat later vond, had hij het briefje in zijn hand: Twee jongens zouden om middernacht een tovenaarsduel houden in de prijzenkamer. Ik zuchtte zacht. Dus Harry was uitgedaagd door de jonge Draco Malfidus en die was niet komen opdagen… Dat de jonge Wemel mee ging op zo’n avontuur verbaasde me niet echt, maar van meneer Lubbermans en juffrouw Griffel had ik dat niet verwacht en ik hoopte dat het bij hen echt alleen maar toeval was.

Een week later tijdens het ontbijt keek iedereen op toen er een lang, smal pak door zes grote oehoes de zaal in gebracht werd. Met een glimlach besefte ik wat het was toen de uilen voor Harry op tafel landden. Op het eerste zicht leek Harry behoorlijk verbijsterd toen hij besefte dat het pak voor hem was. Zodra de zes uilen weggevlogen waren, liet een zevende een brief op het pak vallen. Harry nam meteen de brief en gaf die al snel door aan zijn vriend Ron.