Chapter2

Joe.

In de schaduw sta ik, subtiel starend naar de overkant van de brede laan. Daar zitten ze nog steeds. Ik weet niet waarom ik hier sta, maar iets anders had ik toch niet te doen. En het is een plezier hen bezig te zien. Af en toe loopt het zingen niet geheel goed, maar ze schijnen daar niks om te geven. Nu ik ze wat beter zie, is het inderdaad net een bende neo-hippies. Mijn aandacht wordt vooral getrokken naar een van de meisjes, zij met de gitaar. Haar klaterende lach werkt verdraaid aanstekelijk en ik betrap mezelf op een lach op mijn gezicht. Haar roodbruine haar krijgt een warme gloed door het zonlicht, haar zongebruinde, make-uploze gezicht lijkt te stralen van geluk. Het witte jurkje dat ze aanheeft, en de bruine bolero, zijn net recht uit de sixties geplukt, haar blote voeten vullen het plaatje aan. Ik richt me weer op de rest van de groep. Hun gelach doet me wensen dat ik wist waarover ze het hadden.

Ella.

Het laatste akkoord van mijn gitaar sterft weg, maar onze stemmen doorbreken de stilte. Lachend overleggen we wat ons volgende nummer wordt. Een munt klingelt bovenop de kleinigheden die al in mijn gitaarkist liggen. Ik kijk omhoog en knijp mijn ogen dicht tegen de zon. "Thank you!" roepen we allemaal vrolijk. De donkerharige jongen glimlacht vriendelijk, en blijft dan twijfelend staan. "Any requests?" vraag ik hem dan lachend. "Ehm... What do you play?" "We can do anything!" roept Paul grappend arrogant. "What about 'I've just seen a face'?" stel ik voor. De anderen knikken enthousiast. Ik zet in en Simon valt me bij op zijn gitaar. Dan beginnen we allen te zingen.

"I've just seen a face
I can't forget the time or place
where we just met
She's just the girl for me
and I want all the world to see we've met
Hmm, hmm, hmm, hmm hmm hmm!

Had it been another day
I might have looked the other way
And I'd have never been aware
But as it is I'll dream of her tonight
La, la, la, di di da!"

Het gaat zo nog een paar strofen verder. Als we het lied nogal fout qua gitaarcomposities, en vals qua tweede stem beëindigen, schieten we in de lach. De jongen staat nog steeds recht. "Sorry, we still need quite some practise on that one," merk ik op. Hij lacht. "The Beatles," glimlacht hij dan. "Nice." "Hey, dude, either sit down or move along, will you? You're blocking the audience!" Paul trekt weer eens z'n grote bek open. "Paul, bite your tongue!" bijt ik hem toe, lachend. "The poor guy doesn't know your messed up kind of humour yet," valt Louise me bij. Dan richt ik me tot de jongen. "But you cán sit down if you want to."

http://www.youtube.com/watch?v=SbKGsEK_T9g