Season 6 Chapter 5

Fabian

Ik deed mijn ogen open en schrok toen de ruimte gevuld was door wit licht.
Mijn ogen gleden door de ruimte en zochten naar de opperster die ik elke keer in mijn nachtmerries had gezien, maar vreemd genoeg was ze deze keer nergens te bekennen.
In plaats daarvan begon de ruimte langzaam rood te worden en keek ik uit op Adrastea, helemaal in puin. Alle gebouwen, huizen en paleizen waren verwoest en overal waar ik keek zag ik het getal 24.
Ik rende door de verwoeste straten en probeerde te ontkomen aan het getal 24 wat overal geschreven stond.
Ik kreeg een waas voor mijn ogen en rende frontaal tegen een huis op.
Even hoorde ik de stem van mijn opperster in mijn hoofd die dezelfde twee woorden zei zoals altijd.
‘Fabian, help!’
Op dat moment zat ik rechtovereind in bed en zuchtte ik diep uit.
Ik stapte mijn bed uit en sprong onder de douche, want over een paar uur zouden de leiders van de planeet arriveren.

‘Alles is gereed en we zijn klaar om iedereen te ontvangen’ zei een van mijn wachters.
‘Mooi’ zei ik en de wachter maakte een lichte buiging voor me en liep vervolgens weg.
Op dat moment kwamen Nivada, Sebastian en Sergio naar mij toe gelopen.
‘Zenuwachtig?’ vroeg Nivada.
‘Valt mee’ zei ik. ‘Ik heb er vertrouwen in dat we er met z’n allen uit moeten komen’.
Tanja verscheen samen met haar zoon in de koninklijke zaal en ze zag er al veel beter uit als toen ze hier aan kwam.
‘Goedemorgen’ zei ze.
‘Goedemorgen’ zei ik. ‘Je ziet er al veel beter uit’.
‘Koningin Lilly is gearriveerd’ zei een van mijn wachters en ik zag de schrik in de ogen van Tanja.
‘Als je wilt mag je wachten in een andere ruimte totdat iedereen er is’ zei ik tegen haar.
‘Nee’ zei ze. ‘Ik heb me al lang genoeg verborgen gehouden’.
Ik knikte en liep toen samen met de andere richting de ingang van mijn paleis.

Lilly stond samen met Vera al in de hal te wachten, met achter hen een paar wachters.
‘Jullie kunnen buiten blijven’ zei Lilly.
De wachters uit Lilly’s City knikte en liepen vervolgens weer terug naar buiten.
Even wisselde Lilly en Tanja een blik uit maar daarna richtte Lilly haar blik op mij.
‘Dit zal een lange bespreking worden’ zei ze.
‘We hebben de hele dag’ zei ik.
Op dat moment gingen de poorten van mijn paleis open en stapten ijskoning Ferdinand samen met ijskoningin Sabrina en ijsprinses Amira naar binnen, gevolgd door verschillende ijswachters.
Amira liep direct naar Tanja en omhelsde haar stevig.
’14 jaar zijn we samen geweest en nu zijn we één dag zonder elkaar geweest en ik miste je nu al’ zei Amira lachend.
‘Is vuurkoningin Sandra al op de hoogte van Amira en Tanja?’ vroeg Ferdinand.
‘Nee’ zei Nivada. ‘Daar hebben we deze vergadering voor’.
‘Juist ja’ zei Ferdinand.
De poorten gingen voor een laatste keer open en vuurkoningin Sandra stapte samen met vuurprinses Sarah naar binnen, gevolgd door de leiders van de districten.
Alle blikken schoten direct naar Amira en Tanja en Sandra deed een stap naar voren.
‘Wat heeft dit te betekenen?’ vroeg ze direct.
‘Hallo Sandra, wat fijn om je weer te zien na zo’n lange tijd’ zei ik sarcastisch.
‘Wat doen de voormalige ijskoningin en ijsprinses in vredesnaam hier?’ vroeg ze terwijl ze mijn opmerking negeerde.
‘Iedereen is aanwezig, dus ik stel voor om met z’n allen plaats te nemen in de zaal’ zei Nivada.
Ik knikte en vervolgens liepen we met z’n allen de zaal naar binnen.

Even was het stil en liet mijn ogen glijden langs alle leiders.
Ik had ze alweer een aantal maanden niet meer gezien en het voelde fijn om alle vertrouwde gezichten weer te zien.
Er waren geen vervangende leiders gekomen in de plekken van de overleden leiders, aangezien Sandra dat niet respectvol vond.
In plaats daarvan hadden bijna alle leiders nu twee districten onder hoede genomen.
‘Bij deze is de vergadering geopend’ startte ik.
Nivada kneep naast me bemoedigend in mijn hand en ik keek iedereen langzaam aan.
‘Eergisteren kregen wij bezoek van de ijskoning en ijskoningin die aankwamen met Amira en Tanja samen met haar zoon. Net zoals jullie dacht ik dat ze beide overleden waren in het laatste gevecht tussen ijs en vuur, maar dit bleek dit niet waar te zijn’.
Langzaam vertelde ik het hele verhaal over The Frozen Princess en waarom ze dat geworden was.
Ik zag dat iedereen na mijn verhaal diep uit zuchtte en vervolgens knikte.
Behalve Sandra en Sarah, die staarde Amira lang aan.
‘Kunnen jullie het allemaal laten bezinken?’ vroeg ik aan Sandra en Sarah.
‘Half’ antwoordde Sandra. ‘Ik heb alleen één dringende vraag. Jij wist dus dat mijn vader vermoord zou worden en je had Fabian daarvoor gewaarschuwd. Waarom heb je dit niet gewoon tegengehouden?’
‘Mijn broer had de vuurkoning toch wel vermoord, hoe hard ik ook mijn best daarvoor had gedaan’ zei Amira.
‘Mijn vader, had gespaard kunnen blijven!’ riep Sandra terwijl ze met haar hand op tafel sloeg.
‘Sandra!’ riep ik kwaad. ‘Amira heeft het leven van jou en Sarah gered! Als ze mij niet had gewaarschuwd, waren jullie net zoals jouw vader vermoord! Een beetje dankbaarheid zou je wel sieren’.
Sandra bleef stil en zuchtte vervolgens.
‘Je hebt gelijk’ zei ze toen. ‘Het spijt me’.
‘Ik begrijp je wel’ zei Amira. ‘Het is en blijft je vader’.
‘Goed, dan gaan we nu verder met de reguliere verga’ maar verder kwam ik niet.
De deuren werden met grof geweld opengesmeten en verschillende wachters van verschillende elementen kwamen naar binnen gerend.
‘Sorry dat we jullie moeten onderbreken, maar er is iets in de lucht te zien wat we niet vertrouwen’.
Ik fronste mijn wenkbrauwen en stond direct op.
‘Wat is er te zien?’ vroeg ik.
‘Geen idee, maar misschien weten u of Nivada wat het is’.
Ik keek Nivada aan en rende vervolgens richting buiten, gevolgd door alle andere.

Toen we buiten aankwamen keek ik naar de lucht en zag ik direct een ster hevig fonkelen.
‘Fabian, heb je enig idee wat dat is?’ vroeg Vera.
‘Gewoon een ster volgens mij’ antwoordde ik.
Plotseling was er een explosie van kleuren te zien in de lucht en waren we met z’n allen aan het staren naar een Supernova.
‘Een Supernova!’ riep Sandra blij.
‘We zijn nog geen 100 jaar verder sinds Fabian hier is’ zei Nivada direct. ‘Dit hoort niet te kunnen’.
Een tweede explosie van kleuren was te zien op dezelfde plek, maar deze keer zaten er goudkleuren in.
Een heldere witte ster schoot naar beneden en even leek het alsof hij recht op ons zou neer komen.
Net op het laatste moment week het af en kwam het achter mijn paleis met een oorverdovende dreun neer.
De grond onder onze voeten trilde en een klein gedeelte van mijn paleis stortte in.
Mijn oren waren nog steeds aan het suizen toen ik richting de gevallen ster rende.
Met z’n allen renden we om mijn paleis heen en vanaf een afstandje kon ik de krater al zien liggen.
Toen we bij de krater aankwamen, stond een slanke vrouw met witte haren tot haar billen met haar rug naar ons gericht.
Nivada en ik sprongen de krater in en langzaam liepen we op haar af.
Op dat moment draaide ze zich plotseling om en mijn ademhaling bleef hangen terwijl mijn hart een aantal keer oversloeg.
Ik staarde recht in de ogen van de Opperster en ik zag dat haar witte kleding onder het bloed zat.
Toen zei ze de woorden die ik al honderden keren in mijn nachtmerries had gehoord.
‘Fabian, help!’