Joe.

Ik werp een blik naar buiten. Rood licht, zucht. Met een tourbus door het centrum van LA is ook niet alles. Maar goed, we zijn bijna aan het hotel, heb ik gehoord.
"Look at that bunch of hippies," grinnikt Nick, met een hoofdknik naar buiten. Ik volg zijn blik.
Op het brede voetpad zit inderdaad een klein groepje jongeren. Drie jongens, twee meisjes. De geluidsdichte vensters voorkomen dat ik hen kan horen, maar ik zie dat ze aan het zingen zijn. Eén meisje en één jongen hebben beiden een gitaar. Ik krijg een spontane flashback. Nick mag met hen spotten, maar ik herinner me de tijd dat wij dat groepje waren. Met gitaar, onze stemmen en een pet voor ons op de grond. Toen niemand ons kende, en wij nog zoveel niet van muziek kenden. Toen het beetje kleingeld dat we mee naar huis brachten een overwinning was, en dat te vergelijken met de bakken geld die nu binnenstromen... Ik zucht en word bijna nostalgisch. Hun duidelijke vrolijkheid en onhoorbare gelach zijn aanstekelijk. En hun vrijheid. Ik zucht weer als ik denk aan het feit dat we de naam op onze bus hebben moeten laten overschilderen om niet meer achtervolgd te worden door hordes fans.
Als de bus weer vertrekt blijven mijn ogen aan hen vastgekleefd. Ik kijk pas op als mijn computerspel piept. Game over, verschijnt op het spel. Shit. Ik gooi het ding in de kussens van mijn zitbank en sta zelf op. "Are we there yet?"

Reageer (3)

  • Aberforth

    jy sgriijft goed :$

    1 decennium geleden
  • Fireflightx

    Mooi geschreven =)
    I will give it a try ^^
    xX

    1 decennium geleden
  • Noah98

    Echt supermooi geschreven! Je hebt talent!(Y)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen