9

Ik word niet echt heel erg uitgerust wakker. Het bed van Steve is extreem zacht. Sinds ik op Asgard woonde was ik gewent geraakt aan de eigenlijk vrij harde bedden. Terwijl ik afgelopen nacht lag rond te draaien terwijl ik diep in het matras zonk kon ik de slaap niet vatten. Ik vind het fijn dat ik bij Steve kan blijven voor nu. Ik had ook naar huis kunnen gaan, maar daar is niemand en eerlijk gezegd wil ik nu absoluut niet alleen zijn. Met de slaap nog in mijn ogen kom ik gapend de woonkamer ingelopen. Steve ligt nog te slapen op de bank. Vanuit het raam is te zien dat het nog vroeg is. Wat vreemd, normaal sta ik nooit vroeg op uit mezelf.

Ik sluip door de woonkamer naar de keuken en zet daar het koffieapparaat aan terwijl ik tegen het aanrecht aan leun en nog steeds door mijn ogen wrijf.
"klop klop." Zegt Steve terwijl hij in de deurpost leunt.
"goede morgen, Koffie?"
"ja lekker."

Steve komt naar me toe gelopen en komt vlak voor me staan. Even verward kijk ik hem aan maar hij heeft zijn ogen naar iets boven mij gericht. Dan strekt hij zijn arm uit. In mijn hoofd spelen duizend scenario's zich af wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Steve pakt me vast en zet me op het aanrecht neer. Dan pakt hij mijn hoofd vast en zoent me dan stevig. Dan, terwijl mijn brein overuren maakt, is Steve's hand bij zijn eindbestemming. Het kastje boven mijn hoofd waar hij twee mokken uit pakt. Hij zet de twee mokken op het aanrecht en schenkt de koffie die ondertussen klaar is in de mokken.
"Melk staat in de koelkast, suiker daar." Zegt Steve dan terwijl hij naar een potje op het aanrecht wijst, een van de twee mokken pakt en weer naar de woonkamer loopt.

Even blijf ik een beetje verward in de keuken staan. Wat had ik dan gedacht? Dat ik verwikkeld zou raken in een romantische gepassioneerde scène met Steve? Nee, natuurlijk niet! Hij heeft nu toch een vriendin. Ik pak de melk uit de koelkast en doe dat bij mijn koffie. Daarna loop ik de woonkamer in waar Steve de bank weer heeft opgemaakt en ga naast hem zitten terwijl hij het nieuws kijkt. Nadat we het journaal in stilte hebben gekeken gaan we even ontbijten.
"wat ga jij vandaag doen?" Vraagt Steve dan.
"uhm, weet nog niet, jij?"
"ik heb nog wat dingen die ik moet doen, maar zullen we anders afspreken voor lunch?"
"ja oke, waar?"
"uhm, bij de bistro hier om de hoek? 2 uur?"
"ja helemaal goed!"

We praten nog wat. Daarna ga ik me snel omkleden terwijl Steve alvast weg gaat. Ik denk dat ik vandaag een beetje ga rondlopen in de stad, het is mooi weer, niet extreem druk. Als ik mijn spullen heb loop ik naar buiten. Daar kom ik Steve tegen die met zijn overbuurvrouw aan het praten is, zijn vriendin. Ze kijkt me even vreemd aan, wisselt wat blikken uit met Steve maar stelt zich dan toch vriendelijk voor. Daarna loop ik naar onder en ga naar de dichtstbijzijnde metro. Zelf woonde ik samen met Jane in het midden van de stad en kon eigenlijk alles te voet doen. Nu dat ik in Brooklyn en moest ik 20 minuten met de metro om in de binnenstad te komen.

Eerst loop ik naar central park waar ik in het gras ga zitten bij het meer. Daar ga ik in het gras liggen en kijk de voorbijlopende mensen. Het zijn er zo veel, en er zijn zo veel vreemde mensen in deze stad! Ik was helemaal vergeten hoe druk het hier is! Op Asgard was het in vergelijking met hier zo lekker rustig. Vreemd, vroeger had ik echt niets met rust en wilde ik altijd rondom zo veel mogelijk mensen zijn. Nu kan ik niets met al deze drukte.

Ik kijk even op het horloge wat ik van Steve mocht lenen en zie dat het al bijna half 2 is. Ik sta op, klop mijn kleding schoon en loop weer richting de metro.