130.
Het verbaasde mij wat hij allemaal te vertellen had. Hij bood zijn excuses aan, wilde ook voor haar gaan zorgen en wilde vrienden blijven. Verbaasd heb ik hem aangekeken. ‘Ik snap dat ik je teveel pijn heb gedaan, laat mij tenminste voor haar zorgen.’ Hij had Conejita opgepakt en nam haar mee. ‘Nee!’ Verbaasd keek hij mij aan. ‘Nu even niet, ik kan niet slapen zonder haar Tom. ‘Is dat niet een begin om te leren?’ Ik knikte twijfel achtig.
Tom point of view
Daar zat ik dan met het beestje op mijn schoot. Audrey kon niet slapen zonder haar, dat zou ze dus moeten leren. Geen moment zonder haar geweest sinds ik Conejita voor haar kocht. ‘Tom?’ Audrey kwam de woonkamer binnen lopen. Ze kwam naast mij zitten en pakte ons konijn vast. Ik zette de tv aan en begon te zappen. Ik voelde iets op mijn schouder. Ik kijk naar links, zit Conejita daar.
Audrey point of view
Het is moeilijk maar misschien moet ik haar los laten. ‘Gedeelde voogdij?’ Ik knikte. Ik had er mee ingestemd om vrienden te blijven met Tom. Hij vondt het belangrijk voor onze band om de voogdij van Conejita te delen. Ik gaf haar een kus en liep weg. ‘En ik dan?’ Tom keek mij vragend aan. ‘Vrienden, Tom.’ Ik keek hem doordringent aan. ‘Vrienden met extra’s kan ook?’ Lachend liep ik naar hem toe. Ik kwam dichterbij, hij ook. Op het laatste moment draaide ik mijn hoofd weg. ‘Nee.’ Ik liep naar mijn kamer, liet de deur op een kier, zoals altijd voor Conejita.
Reageer (1)
Wat gemeen...
9 jaar geledenVoogdijschap over een konijn? hahahah hoe verzin je het!