Ik ben nu bijna een jaar op Asgard. Het was druk, ik moest nog veel dingen leren. Gelukkig ben ik een snelle leerling en pikte ik vlot alle gebruiken en zo op. Ik had veel meer problemen om zo lang van mijn moeder gescheiden te zijn. Zelfs nu dacht ik nog bijna iedere dag aan haar, maar ik hoefde me niet meer iedere avond in slaap te huilen.


Verveeld zit ik op de troon van Thor, die ooit van Odin was. Frigga is druk aan het vertellen en gebaart met haar handen. Thor staat naast haar, duidelijk verveeld. Volgende week wordt ik officieel gekroond als het ware. Vanaf het moment dat ik hier kwam wist is dat ik beschermer van de aarde moest worden, volgende week is het eindelijk zo ver. Terwijl ik er heel relaxed uit zag voelde ik me niet zo. Ik weet niet eens of ik dat wel wil! Als ik beschermer van de aarde wordt, dan betekend dat dat mijn eigen leven voor altijd voorbij zal zijn. Natuurlijk leef ik nog, maar ik zal zelf nooit op de eerste plaats komen. Ik weet niet of ik dat nu al aan kan, ik ben nog nooit zelf op vakantie geweest, heb nog nooit een vriendje gehad of überhaupt iets voor zichzelf gedaan. Iets wat ik echt alleen voor mezelf gedaan heb. Als ik dan weer aan volgende week denk zakt de moed me in de schoenen. Mijn hoofd ontploft bijna van alle tegenstrijdige gedachtes. Ik ben nog int klaar voor zo iets als dit, maar ik wil Thor of eigenlijk iemand ook niet teleurstellen. Verveeld sta ik op en loop wel uit de grote zaal, Thor en Frigga hebben me nu toch niet nodig.

Als ik de grote eetzaal binnen kom is het rustig. Ik pak wat brood en een kroes bier. Sinds ik op Asgard ben drink ik veel meer alcohol, eigenlijk alleen nog maar. In het bier wat ze hebben zit amper alcohol, dus dat word eigenlijk altijd gedronken, als een soort van water. Er verschijnt een glimlachje op mijn gezicht terwijl ik aan een van de lange tafels ga zitten. In de middeleeuwen dronken ze ook alleen maar bier omdat het water niet schoon was. Het grappige is dat dit hier op Asgard me daaraan doet denken, terwijl ze qua technologie en kennis een stuk verder zijn dan op aarde.

Nadat ik het brood op heb loop ik langzaam naar Heimdal. Ik ben wandelen en wandelingetjes maken een druk meer gaan waarderen sinds ik hier ben. Vroeger kon alles me niet snel genoeg zijn, nu heb ik leren inzien dat de reis net zo belangrijk is als de bestemming. Als ik bij Heimdal aankom begroet hij me even terwijl ik op de grond ga zitten.
"heeft Jane nog iets meegemaakt?" Vraag ik aan Heimdal terwijl ik op mijn rug ga liggen.
"Het gaat uitstekend met mevrouw Foster. Ze is druk in de weer samen met meneer Selvick en Darcy."
"oke, gelukkig, en Steve?"
"Met meneer Rogers gaat het ook goed."
"En hoe gaat het met jou Heimdal?"
"uitstekend vrouwe Fedra."
"oke, gelukkig, ik ga weer. ik heb nog veel te doen voor volgende week."

Langzaam sta ik op, neem nog een keer afscheid van Heimdal. Ik weet dat hij niet altijd de waarheid spreekt over hoe het met mijn geliefde gaat. Maar stiekem waardeer ik dat wel. Ik weet nog hoe kapot ik ervan was als ij vertelde hoe verdrietig Jane was of zo. Natuurlijk verteld hij me ook als er iets ergs is, maar wanneer hij ziet har mijn moeder of Steve er even helemaal doorheen zit, houd hij dat voor zichzelf. Ik merk het aan hel wanneer hij niet de waarheid spreekt, hij is geen goede leugenaar, maar het is toch fijn om het niet te hoeven horen. Langzaam loop ik weer over de regenboogdrug richting het paleis. Onderweg kom ik wat mensen tegen die me tegenwoordig allemaal kennen. Ik vind het nog steeds vreemd dat ik nu eigenlijk Fedra heet. Ik vind de betekenis van de naam mooi, Machtige beschermer. De naam zelf daar in tegen vind ik niets aan, Fleur vind ik veel beter bij mezelf passen.

Als ik op mijn eigen kamer kom ga ik aan het bureautje zitten. Sinds ik hier mijn permanente introk had genomen had ik het wat opgefleurd, want dat donkere hol wat eerst haar sleepverblijf hier was vond ik echt helemaal niets.



Ik ga op bed liggen en kijk naar het plafon. Pas na een paar minuten heb ik in de gaten dat ik aan het huilen was. Ik veeg mijn oren droog van de tranen die naar mijn oren waren gelopen. Waarom vind ik deze keuze zo moeilijk? waarom ben ik zo egoïstisch? Ik wil helemaal niet zo veel verantwoordelijkheid op me nemen, nu in ieder geval nog niet! Ik heb het gevoel alsof ik mezelf helemaal niet ken, hoe moet ik dan in hemelsnaam andere gaan beschermen en beslissen wat het beste is voor hun?

Reageer (3)

  • Hyacintho

    Spannend! De cover is trouwens heel pretty, welk programma gebruik je? ^^

    1 decennium geleden
  • Moonwarrior7

    ooooooh......
    spannend! komt wel goed meis! wat je ook kiest ik sta achter je! (niet dat je daar veel aan heb! xD)
    snel verder!!!

    1 decennium geleden
  • Laleah

    Oehh.. benieuwd waar dit heen gaat!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen