H 23 Trainingen

Damion gaapte eens terwijl hij op het natte gras zat en naar zijn meester keek. Ze hadden tot laat zitten kletsen en elkaars verhalen verteld dat slapen geen mogelijkheid meer was.
Vol van energie had hij die nacht niet meer kunnen slapen. Tobias liet een geeergerde kuch horen. 'Damion bij de les blijven, anders zul je nooit je drakengedaante aanemen,' zei hij en dat hakte behoorlijk in Damion's gedachten.
'paran heeft vier hoofdsteden, welke zijn dat?' vroeg Tobias en Damion keek hem kort aan. 'Evrest, Avalard, Paran en Araggia,'beantwoorde Damion zijn vraag en direct beukte Tobias hard op zijn antwoord: 'De steden worden in drakentaal: Trekkysh, Ixenkysh, pabkysh en sishtakysh genoemd. Je hoord dat wij draken eindingen met -Kysh dat is vooral bedoeld voor de steden.
Evrest stad... Trekkysh. Avalard stad...Ixenkysh snap je' Damion knikte.
'Nu wil ik dat je het alfabet voor morgen hebt overgeschreven uit het boek der talen. ' Damion zuchtte en had niet verwacht dat hij het boek uit zijn hoofd moest gaan leren.
'Nu de basis voor het gebruik van magie,' ging Tobias verder en hij sloeg zijn boek dicht en ging staan.
'We beginnen met het oproepen van je magie, daarvoor zeg je de woorden: Majak Ve Vers.' Tobias steen op zijn nek begon te glimmen. Damion ging staan.
'Majak Veee...' Tobias onderbrak hem.
'Ve..'
Damion keek hem met samengeknepe ogen aan. 'Majak Ve Vers,' riep hij en de steen op zijn borst begon op te lichten. Een overweldigend gevoel vulde door de lichaam van de jongen.
Rustig ademde hij door en wachtte op verdere training.
'majak ve wer vers di ixen ekess tluog ve dout dastudr,' zei Damion die de woorden door zijn hoofd heen danste. Het verliet zijn lippen en er verscheen een klein vlammetje in zijn hand.
Tobias keek met grote ogen naar de vlam.
'Hoe kom je aan die woorden?' vroeg hij en Damion hield zijn schouders op. 'Ik denk doordat ik de taal ooit gehoord heb van mijn moeder,' sprak hij en dat had Tobias kunnen weten.
'Wat betekend de zin: 'Ik zou trouw blijven aan het volk en de eed die ik afgelegd heb blijven zweren tot de dood.
'wer oad till wer xiekivi geou folow til wer sulta,' zei Damion en Tobias boog even.
De erfenis heb je van je vader,' zei hij en hij knikte zachtjes. Hij liep naar binnen en met een minuut kwam hij weer buiten met twee dampende koffiemokken.
'Ik wilde morgen de bossen in om je magie vaardigheden in praktijk te brengen, maar eerst moeten we je nog wat bij oefenen met je boog.' Damion zette zijn koffiemok op het gras en kwam overeind om zijn boog en koker te halen.

Niet veel later stond hij tegenover een geinproviseerde doel en ging hij in zijn booghouding staan. pakte een pijl uit de koker en zette die op de bijbehoorende leuning en klikte de kop aan de pees.
Hij ademde diep in en uit en trok de pees met zijn schouderbladen naar elkaar toe, waardoor de pijl naar achteren schoof. De giffioenveren kietelde tegen zijn wang, aan voordat hij de juiste hoek had en schoot. De pijl raasde naar het doel, maar miste de boom door een kleine windvlaag. 'Je moet de wind ook meenemen, en wees de pijl.
Je kan hem door tijd en dimensie besturen. Misschien ook door de energie van de Opal,' sprak Tobias die had toegekeken hoe hij de eerste pijl afschoot. Damion pakte nog een pijl uit de koker en herhaalde zijn handeling.
Hij mikte weer op de boom, maar dit keer concentreerde hij zich op de pijl. Hij schoot de pijl af, waardoor die met een volle vaart omhoog schoot.
'Nu, moet je een zijn met de natuur, gebruik je steen en de energie van Emerald,' sprak Tobias verder.
Damion pakte zijn derde pijl en schoot, waarbij hij nu geheel zijn zicht verbreed had en zich zowel op de omgeving als op de pijl concentreerde. De pijl kwam aan de zijkant van de stam terecht, maar hij zat wel.
Vol trots keek Damion naar zijn schot.
'En nu oefenen, tot je raak schiet,' sprak Tobias glimlachend.