De volgende ochtend
Hallo daar lieve lezers,
hier is weer een nieuw hoofdstuk
sorry dat eht zo lang duurde, ik hoop dat jullie het me kunnen vergeven.
enjoy
hier is weer een nieuw hoofdstuk
sorry dat eht zo lang duurde, ik hoop dat jullie het me kunnen vergeven.
enjoy
H11: De volgende ochtend
‘I am not your Casanova
Me and Romeo have never been friends
Can't you see how much I really love ya
Gonna to say it to you time and time again.’
Oh Casanova
Casanova
De woorden van een lied galmde door het huis en Fëanor draaide zich in zijn bed om en greep naar zijn kussen. ‘Oh voor de liefde van Aulë, wat is dit voor herrie.’ Om te verkomen dat hij meer van het lied kon horen, legde hij het kussen boven zijn hoofd en sloot zijn ogen om zijn droom weer op te pakken.
In die droom stond hij in Angband, vijf Balrogs stonden om hem heen en sloegen met hun vuurzwaarden steeds op hem in terwijl Morgoth hem van een afstandje hatelijk uitlachte en de Silmarillen triomfantelijk omhoog hield.
Daarna werd het zwart.
‘I feel like a song without the words
A man without a soul
A bird without its wings
A heart without a home
I feel like a knight without a sword
The sky without the sun
Cuz you are the one.’
Opnieuw galmde een stem door de muren van zijn slaapvertrekken en ergens kon Fëanor zweren dat hij de dochter van zijn gastvrouw hard kon horen zingen.
‘Aulë sta me bij,zelfs Kanafinwe kan nog beter zingen dan dit gekrijs.’
I feel like a ship beneath the waves
A child who's lost its way
A door without a key
A face without a name
I feel like a breath without the air
And every day's the same
since you've gone away
I gotta have a reason to wake up in the morning
You used to be the one that put a smile on my face
There are no words that could describe how I miss you
and I miss you everyday
yeah
and I'm never gonna leave your side
and I'm never gonna leave your side again
still holding on girl
I won't let you go
cos when I'm lying in your arms
I know I'm home
They tell me that a man can lose his mind
Living in the pain
Recalling times gone by
And crying in the rain
You know I've wasted half the time
And I'm on my knees again
'till you come to me
yeah
I gotta have a reason to wake up in the morning
You used to be the one that put a smile on my face
There are no words that could describe how I miss you
and I miss you everyday
yeah
and I'm never gonna leave your side
and I'm never gonna leave your side again
still holding on girl
I won't let you go
I lay my head against your heart
I know I'm home
I know I'm home
I know I'm home
and I'm never gonna leave your side
and I'm never gonna leave your side again
still holding on girl
I won't let you go
cos when I'm lying in your arms
I know I'm home
En op het moment dat het nummer afgelopen was klopte er iemand op de deur.
‘Atar?, bent u wakker?’
Even keek Fëanor op , zijn ogen tot speetjes trekkend vanwege het licht dat uit de hal leek te komen. In de deur opening stond een lange gestalte met één hand op de deur klink. Het duurde even voordat Fëanor aan het licht gewend was en kon zien dat het één van zijn zonen was.
Lange rode haren vielen over twee gespierde schouders en twee grijze ogen keken hem hoop vol aan.
‘Nelyafinwë.’ Was het enige dat Fëanor kon zeggen bij het zien van zijn eerst geborenen. Sinds zijn dood had hij geen van zijn zonen nog gezien en nu weer met hen herenigd te zijn overtrof zijn stoutste dromen. Maar dat liet hij natuurlijk niet merken.
‘Ik zie dat u wakker bent atar,’ Meadhros liep zachtjes de kamer in en ging op het andere bed zitten, Curufin zijn broer was al wakker en zat nu in de woonkamer. Een sluier van pijn en verdriet bedekte zijn gezicht en ook al, glimlachte zijn zoon, Fëanor keek er dwars door heen. ‘Zit u iets dwars?, atar?’
‘Ja eigenlijk wel mijn zoon.’ Zonder zijn ogen van zijn zoons gezicht af te wenden keek Fëanor dwars door de grijze ogen heen die hem vol mede leven aanstaarden.
‘Hoe kan het dat mijn zonen, mijn bloed eigen zonen opeens hand en hand gaan lopen met de erfgenaam van onze vijand.’
‘Angel is onze vijand niet,atar’ Maedhros keek zijn vader geschokt aan, maar Fëanor keek al niet meer en begon zich aan te kleden. Dit kind had zijn Silmarillen, daar was hij heilig van overtuigd en hij zou ze terug vinden.
Zonder ook maar iets te zeggen liep Fëanor de slaapkamer uit, ergens horde hij iets vallen en de geur van gebakken brood drong zijn neus is, en ondanks dat hij wel trek begon te krijgen negeerde hij dat gevoel. Eerst maar het huis onderzoeken op mogelijke plekken.
Reageer (2)
tsss... ik snap waarom ze Feanor niet de slimste noemen... met feanor bedoel ik natuurlijk niet jouw....
9 jaar geledenHéé daar is ze weer :'D Mooi stuk, vooral die lyrics
9 jaar geleden