Epiloog

"How does this place help you write?" vraag ik zachtjes. "It was my favourite spot when i was little, " hij gaf me een glimlach. Zijn vingers gaan over een van de monsters op de muur. Ik staar naar hem terwijl hij weg is in zijn gedachten. "My parents would yell at me, I would run up here and stay out here all night. I would wake up in the morning with a pillow and a blanket; not just once, but everytime. When i come up here now, i look around and think about how good i have it. When i'm stressing over something small, i can look around and let my little kid take over. I know that sounds stupid, bu-" ik stop hem.
"It is not stupid. It sounds like something i wish i had all my life," verzeker ik hem met een lach. "The little kid gets creative when the teenager has the weight of the world on his shoulder," hij zet een gemaakte lach op, meer voor zichzelf dan voor mij. Daarom stop ik ook over het onderwerp, maar zijn woorden blijven vast zitten in mijn hoofd.

"Play me something?"