W78

“Ik denk dat het allebei was dan”, zei Sky. “Usko was voor haar misschien nog veel beangstigender dan jij.”
“Misschien”, mompelde Bloom. Ze zuchtte even. “Ik wou dat ik iets voor dat jongetje kon doen.”
“Je hebt al veel voor hem gedaan”, vond Tecna. “Voor jou lijkt dat niets, Bloom, maar het is echt niet vanzelfsprekend om kinderen ritjes op een draak aan te bieden.”
“Het is gewoon… Wat die moeder zei, dat ze gedacht had me te vragen het leven van haar zoontje te redden.”
“Dat had je niet kunnen doen”, zei Nabu. Hij keek Bloom aan. “Ik ben je erg dankbaar voor mijn leven, Bloom, en ik weet ook wat je met Faragonda gedaan hebt. Maar je kan dat niet zomaar bij iedereen doen, anders zouden veel mensen je dat vragen.”
“Nabu heeft gelijk”, zei Musa zacht. “Je moet het alleen doen bij de mensen die jou kunnen helpen, want zo help je ook iedereen. Maar niet zomaar bij iedereen.” Bloom keek naar Musa.
“Bedankt, Musa”, zei ze zacht. Het ontroerde haar dat het net Musa was die dat zei. Musa, die haar moeder niet terug had gekregen.
“Het was wel mooi wat die moeder zei”, mijmerde Flora. “Dat ze haar angst vergat als het haar zoontje gelukkig maakte.”
“Ja”, zei Brandon. “Daar kunnen we misschien nog iets mee doen, Bloom, als het gaat om mensen minder bang voor je te maken.”
“Misschien”, zei Bloom aarzelend.
“Misschien kan je nog eens met die moeder praten”, zei Timmy. “Vragen waarom ze juist bang van je is.”
“Ik weet het niet, zomaar op haar afstappen…”, aarzelde Bloom.
“Dan moeten we je gewoon een extra reden geven”, zei Riven. “Als die jongen er van droomt een specialist te worden, kunnen we hem misschien een dag les op Red Fountain aanbieden en dan heb jij alle gelegenheid om met die moeder te praten.” Bloom keek Riven verrast aan.
“Dat is een idee…”, mompelde ze.
“We vragen het aan mijn oom”, zei Helia. “Hij zal graag willen helpen.”
“Wie helpen? Bloom of dat jongetje?”, vroeg Stella plagerig.
“Stella!”, klonk het in koor. Ze grijnsde.
“Allebei”, zei Brandon met een glimlach.